جای خالی تفسیر قرآن در سخنرانی‌ها و منبرهای مذهبی
علی‌اکبر حنیفی، پیشکسوت قرآنی کشورمان با اشاره به اهمیت تفسیر در سخنرانی‌ها و منبرها گفت: داعیه حمایت، ترویج و توسعه قرآنی را داشتیم و داریم اما متأسفانه در عمل اکنون این‌گونه نیست.
علی‌اکبر حنیفی، پیشکسوت قرآنی و داور مسابقات بین‌المللی قرآن کریم، در گفت‌و‌گو با ایکنا از فارس، در پاسخ به اینکه یکی از مراحل انس با قرآن، تفسیر آن است و منبرها نیز یکی از ابزارهای تبلیغی هستند اما متأسفانه کمتر شاهد استفاده از تفسیر قرآن هستیم، گفت: این آسیبی است که فعلاً گریبان اکثر کشورهای اسلامی و کشور ما را گرفته است.
وی با بیان اینکه اگرچه داعیه حمایت، ترویج و توسعه قرآنی را داشتیم و داریم و علی‌رغم همه حمایت‌هایی که از این ایده و شعار می‌شود که باید از قرآن و اهل بیت(ع) به عنوان ثقلین بهره ببریم، گفت: قرآن چراغی فروزان است که تمام حرکت‌ها، افعال، افکار و رفتار ما فقط باید بر اساس آن باشد و فرمایشات ائمه معصومین(ع) و پیامبر گرامی(ص) تماماً در راستای آن است و آن‌ها مبلغ قرآن یعنی در حقیقت قرآن ناطق هستند و در واقع همه چیز، قرآن است اما متأسفانه اکنون این‌گونه نیست.
داور مسابقات بین‌المللی قرآن افزود: بر اساس آیات قرآن، چیزی به جزء قرآن نداریم و همه چیز باید در مسیر قرآن و الی‌الله باشد؛ یعنی قرآن مرکز اصلی معارف، اسلام و تشیع است و فرهنگ ما باید براساس آموزه‌های قرآن ساخته شود، منتها در قرآن برخی چیزها توضیح داده نشده است لذا جایگاه سنت و سیره اهل بیت(ع) و پیامبر(ص) نیز باز می‌شود که به‌طور مثال قرآن فرموده است نماز بخوانید اما نفرموده چگونه بخوانید که جزئیات آن در جایگاه سنت و سیره پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) باز می‌شود، یعنی شأن ائمه و پیامبر در راستای تعلیم قرآن است و اطاعت از آن‌ها واجب است.
حنیفی با یادآوری جایگاه قرآن گفت: قرآن در اسلام حرف و کلام اول است چون کلام خداست، هرچه که در قرآن بوده است همان باید شود چون حرف صدق در قرآن است بنابراین مرجع اصلی همه رفتارها، گفتارها، پندار و اعمال ما نیز باید آن باشد.
وی با اشاره به اهمیت تفسیر قرآن اظهار کرد: تفسیر روشن می‌کند در قرآن چه نوشته شده است چون برخی‌ها معنی و مفهوم آن را نمی‌دانند یا اگر معنی آن را بدانند شأن نزول یا تأویل آن یا احادیثی را که در مورد قرآن توضیح داده است، نمی‌دانند اما تمام این‌ها در تفسیر است و این علم تفسیر است که تمام این جزئیات را بیان می‌کند. بدون تفسیر و اگر از روایت اهل بیت(ع) استفاده نشود قرآن برای ما گنگ می‌شود و متوجه نمی‌شویم ولو اینکه سوءنیت هم نداشته باشیم و صدق نیت داشته باشیم.
حنیفی با تأکید بر اینکه باید افرادی باشند که قرآن را تفسیر و تأویل کنند، گفت: برخی از کلمات دارای معانی متعددی است مانند کلمه بلا که هم به معنی خیر و هم شر است که فقط آن معصوم است که باید بگوید این به چه معناست و آن توضیحات ائمه معصومین(ع) یا شرح‌هایی که پیامبر(ص) داده است و یا شأن نزول، آن‌ها را روشن می‌کند و این‌ها باید در تفسیر باشد و فردی باید آن‌ها را از منابع مختلف، مطالعه و چاشنی آیات قرآن کند تا آیات بر مردم روشن باشد.
داور مسابقات بین‌المللی قرآن با یادآوری اینکه قرآن کریم می‌فرماید: «لِتُبَيِّنَ لَهُمُ ...؛ تا روشن کنی برای مردم این قرآن را» تصریح کرد: بینه به معنی روشنی بخش و تفسیر، علم بینات است و علمی است که روشن می‌کند بنابراین در مجالس و مساجد باید به این امر توجه کنیم.
وی در پایان یادآور شد: اگرچه در برخی مواقع این اتفاق می‌افتد و به‌طور مثال مقام معظم رهبری همه کلمات خود را به آیات قرآن مزین کرده‌اند اما بین عموم مردم در مساجد، هیئت‌ها، حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها این‌گونه نیست و استفاده‌های که از قرآن می‌شود شاید دو درصد هم نباشد؛ یعنی فرهنگ قرآنی، آیات و روشنگری‌های آن و شناخت و کاربرد فرهنگ و آیات قرآنی واقعاً بسیار ضعیف است. این ضعفی است که نمی‌شود آن را کتمان کرد چراکه اگر کتمان شود مثل دردی می‌ماند که با پوشاندن آن مسئله برطرف نمی‌شود باید آن را مطرح کرد تا اندیشمندان و دلسوزان در این خصوص فکر کنند. به طور کلی نقش قرآن چه در ظاهر چه در باطن امور ما ضعیف است.
انتهای پیام
