منابر و سخنرانی‌ها با تفسیر قرآن آغاز شود

رهبر معظم انقلاب به عنوان سکان‌دار نظام جمهوری اسلامی ایران و ام‌القرای جهان اسلام همواره بر ضرورت توجه به قرآن کریم تأکید دارند و بارها در سخنرانی‌های خود به نکاتی در این رابطه می‌پردازند. معظم‌له مراحل مختلفی را برای فعالیت‌های قرآنی برشمردند که نخستین گام آن قرائت و انس با قرآن و گام‌های بعدی آن تفسیر و تدبر در قرآن کریم است.

نکته حائز اهمیت اینجاست که علی‌رغم اینکه تأثیرگذاری انس با قرآن در توجه به معنای آیات و تفسیر و تدبر در آن‌هاست اما همواره در منبرها و برنامه‌های مختلف زمان کمی به تفسیر قرآن اختصاص پیدا می‌کند یا این مسئله اصلاً اتفاق نمی‌افتد. برای آسیب‌شناسی این اتفاق به سراغ علما و اساتید حوزه رفتیم تا اهمیت بهره‌مندی از تفسیر قرآن در سخنرانی‌ها را مورد بررسی قرار دهیم.
 
حجت‌الاسلام حسن قانع، مدیرکل تبلیغات اسلامی فارس، در این رابطه در گفت‌و‌گو با ایکنا از فارس، گفت: اساساً نگاهی که باید به جایگاه قرآن کریم به عنوان سند هدایت بشر که توسط پیامبر(ص) از سوی خداوند به بشر عرضه شده است، وجود داشته باشد یک نگاه بنیادین و زیر بنایی است.

وی با تصریح اینکه به عنوان یک زیربنا و ثقل اکبر باید سایه حاکمیت و سیطره قرآن بر تمام اصول حکمرانی و سبک زندگی فردی و اجتماعی سنگین و ملموس باشد، بیان کرد: اگر به این معنا نخواهیم تن دهیم و فرهنگ ما اگر نخواهد متأثر از معارف قرآن باشد، اساساً بهره‌ای از دین مبین اسلام و هدایت الهی نبرده‌ایم. 
قانع با یادآوری اینکه در سوره مبارکه اسراء خداوند می‌فرماید ما از قرآن آیاتی را برای مؤمنان نازل کردیم که این آیات، شفا و رحمت برای آن‌ها است، اظهار کرد: مفسرین بزرگی مثل مرحوم علامه طباطبایی توضیحات جالبی در این زمینه می‌دهند؛ در واقع نسبت به امراض معنوی فرد و جامعه و دردهایی که در حوزه رفتاری، سلوک اجتماعی، کنش‌های فردی و اجتماعی و در حوزه باورها و اعتقادات ما وجود دارد آنچه که به عنوان دارو و شفا برای این دردهای معنوی می‌تواند مطرح باشد از نگاه خداوند متعال قرآن است و این جنبه شفابخشی یک حقیقت است و در هر جای عالم به سراغ نسخه بشری بخواهیم برویم درواقع به بیراهه رفتیم.

نسخه شفابخش

وی با تأکید بر اینکه نسبت به اختلالاتی که در حوزه مسائل فرهنگی و اجتماعی در نظامات بشری وجود دارد اساساً آنچه که از دیدگاه خداوند به عنوان نسخه شفابخش می تواند مطرح شود قرآن کریم است، اضافه کرد: خداوند نقطه مقابل این معنا را نیز بیان کرده است و می‌فرماید که همین قرآن اگر توسط مؤمنان در ساحت‌های فردی و اجتماعی، حوزه‌های حکمرانی، برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌های فرهنگی، آموزشی و پرورشی، سلامت روح و روان و جسم جامعه به کار گرفته نشود از نگاه قرآن، ظالم به شمار می‌آییم و این قرآن برای ظالمان خسارت‌آور است.

مدیرکل تبلیغات اسلامی فارس افزود: قرآن این‌گونه نیست که اگر استفاده کردیم از آن بهره‌مند می‌شویم و اگر هم استفاده نکنیم آسیبی در پی ندارد، بلکه عدم استفاده از قرآن نیز به تعبیر قرآن برای ما  خسارت بار است؛ این جایگاه اساسی قرآن را نشان می‌دهد.

ضرورت خوانش تفسیر قرآن در تمام عرصه‌ها

قانع با تصریح اینکه در تمام عرصه‌ها به عنوان بالاترین سند، آیات، دستورات، فرهنگ، زیست و  نظام‌های ارزشی و هنجاری که در عرصه‌های مختلف در قرآن انعکاس یافته و توسط مفسرین تبیین شده است باید مورد خوانش قرار بگیرد، گفت: بر این اساس ناگزیریم که در تمام تریبون‌های عمومی، فنی و تخصصی از قرآن بگوییم و مباحث را از قرآن اخذ کنیم و اگر روایات و احادیث هم بخواهند مورد عرضه قرار بگیرند باید ذیل و تحت قرآن مورد اشاره قرار بگیرند لذا مبلغان، خطیبان و حتی اساتید حوزه و دانشگاه چه در عرصه تبلیغ عمومی چه در عرصه مسائل علمی و فرهنگی، بهره‌مندی از معارف قرآن را باید در دستور اول کار خود قرار دهند.

وی با تأکید بر اینکه در شروع مباحث در سخنرانی‌ها و منابر باید از تفسیر قرآن استفاده کرد، گفت: اینکه بگوییم تفسیر قرآن یک حوزه خاصی است که برخی به آن و برخی به حوزه‌های دیگر می‌پردازند این معنا غلط است؛ این تفکیک و جداسازی از اساس نادرست است و اساسا سیطره و حاکمیت قرآن بر همه حوزه‌ها تثبیت شده است و نمی‌توانیم تفکیکی در این عرصه قائل شویم.

قانع با بیان اینکه این معنا را در سیاست‌گذاری‌های جدیدی که در مجموعه سازمان تبلیغات اسلامی داریم در سه سطح دنبال می‌کنیم، یادآور شد: سه سیاست ترویج و تبیین معارف قرآن در سطوح مختلف، تعمیق معارف قرآن و شبکه‌سازی مردمی در حوزه ظرفیت‌های قرآنی را دنبال می‌کنیم.

مدیرکل تبلیغات اسلامی فارس با ذکر این نکته که راهبرد کلان ما پرداخت به حوزه خانواده از طریق ترویج و تبیین معارف قرآنی است، اضافه کرد: راهبرد کلانی تحت عنوان «خانواده قرآن» داریم که معتقدیم اساساً بستر خانواده باید قرآنی شود و اینکه یک فردی از خانواده مثلاً رشته حفظ، قرائت و تفسیر کار کند اما برای خانواده تأثیری قائل نشویم باعث غفلت از مهم‌ترین بستر تربیتی جامعه که خانواده است، می‌شود.