قدرت ایمان

طی بیش از سه سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال‌های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه‌های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری‌ها و بیمارستان‌های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده‌اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت.

همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و در ادامه نیز با شهدای مدافع حرم استان که در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسیدند و سپس با شهدای استان فارس آشنا شدیم.

این بخش از «همراه با شهدا» به شهید «علیرضا مؤذنی»، از شهدای هشت سال دفاع مقدس استان فارس اختصاص دارد تا با زندگی و شخصیت این شهید والامقام، بیشتر آشنا شویم.

شهید «علیرضا مؤذنی»

تاریخ و محل تولد: یازدهم مرداد 1345 در شیراز

تاریخ و محل شهادت: نوزدهم دی 1365 در عملیات کربلای 5 ، منطقه شلمچه

شهید «علیرضا مؤذنی» 11 مرداد 1345 در شیراز دیده به جهان گشود. دوران ابتدایی را با موفقیت پشت سرگذاشت. علیرضا اوقات فراغت خود را به نقاشی می‌‌پرداخت. سال آخر دبیرستان را می‌گذراند که به مدت سه ماه و نیم عازم جبهه جنگ شد. پس از بازگشت، دبیرستان را پشت سر گذاشت و برای ورود به دانشگاه در کنکور شرکت کرد و همزمان در امتحان ورودی تربیت معلم شرکت کرد و در رشته دینی و عربی مرکز تربیت معلم شهید مطهری شیراز پذیرفته شد.

بار دیگر در آغاز سال دوم دانشگاه عازم جبهه جنگ شد و سرانجام پس از چهار بار اعزام در نوزدهم دی 1365 در عملیات کربلای پنج، منطقه شلمچه به شهادت رسید.

بخشی از وصیت نامه شهید «علیرضا مؤذنی»

باری اگر این مبارزات و جانبازی‌‌هایی که با یاری و مدد خداوند است نبود، هیچگاه ایران قدرتمند نمی‌‌توانست در مقابل آمریکا و دیگر قدرت ‌های پوشالی اینگونه ایستادگی کند. ما استقلال و سربلندی خود را مدیون مبارزات اسلامی خود می‌دانیم و اینک که رژیم متجاوز بعثی می‌رود تا آخرین ضربات مهلک دلاوران اسلام را دریافت دارد؛ مبادا مبارزات باز هم نغمه‌هایی رسوا از گوشه و کنار شنیده شود که بیایید پیشنهاد صلح را قبول کنیم به نفع مملکت و ملّت ماست. این نغمه‌های شوم همان‌‌هایی است که در پایان جنگ صفین شنیده شد و عاقبت کار را دیدیم.

سخن را کوتاه کنم؛

اینک شما پدر و مادر عزیز نوبت امتحان رسیده و اگر صبر در شهادت فرزندتان داشته باشید، مقامی که پیدا می‌‌کنید مقامی است که در روز قیامت باید همراه با زینب کبری(س) و دیگر صابران تاریخ محشور شوید و باید در آنجا افتخار کنید که فرزندی را تقدیم اسلام نموده‌‌اید و رو سفید هستید. آخر ما که دم از حسین(ع) و زینب کبری(س) می‌ زنیم، نباید که خون خود را از آن‌ها رنگی‌ ‌تر بدانیم.

در اینجا روی سخن را به دوستان همسنگر و همکلاسی دارم.

دوستانی که حق‌‌های بسیاری بر گردن بنده دارند و خجل از اینکه در طول مدت دوستی خود نتوانستم وظایفی که به واسطه نزدیکی‌‌مان ایجاد شود، انجام دهم. دوستان عزیزی که در مرکز تربیت معلم هستید، وظیفه‌‌تان سنگین است سنگین. امیدوارم که بتوانید از عهده پرورش نظرها و فکرهایی برآئید که مفید به حال اسلام و انقلاب باشند. دیگر اینکه از قول بنده از استادان عالی مقام و گرامی تشکر و قدردانی نمائید که نسبت به ایشان بنده بسیار مدیون می‌باشم.

همچنین دیگر دوستانی که سعادت دیدارشان را در مسجدالرضا داشتم. از آن ‌ها حلال بودی می‌‌طلبم و از استادم که در مدت طول آشنایی با ایشان رهنمودهایی ارزشمند در زندگی بنده مؤثر بوده نیز طلب حلال بودی و همچنین قدردانی نمائید.

دوستان عزیز، امیدوارم همیشه توفنده و استوار در خط امام و پشتیبانی از امام و امت داشته باشید و در محیط دانشگاه تربیت معلم و هر جای دیگر جامعه‌ اسلامی که هستید با هرگونه خودمحوری فردی و گروهی مبارزه نمائید خط تنها خط امام و وحدت ما وحدت تمام اقشار اسلامی.

خانواده عزیز، بار دیگر از خداوند متعال طلب صبر برای شما می‌کنم. مادر و پدر عزیز شرمنده از اینکه هیچگاه نتوانستم برای شما یک فرزند خوب باشم. امیدوارم از این بابت بنده را عفو نمائید.

برادر عزیز همچنین برای شما یک برادر باوفا نبودم و تو ای خواهر از تو می‌خواهم که با همان حجاب و نمازت که دو سلاح مهم می‌باشد، روح مرا شاد نمایی.

التماس دعا از همگی

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی(عج)، حتی کنار مهدی خمینی را نگهدار

دوم دی ماه 1365

علیرضا مؤذنی

والسلام