اخلاصی که راه آسمان را باز کرد
شهید «حبیب ابراهیم اکبرزاده»، یکی از شهدای دوران دفاع مقدس استان فارس است که دارای اخلاص فراوانی بود و همین اخلاص راه آسمان را برای او باز کرد.
در طی بیش از سه سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال‌های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه‌های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری‌ها و بیمارستان‌های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده‌اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت.
همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان‌گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و در ادامه نیز با شهدای مدافع حرم استان که در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسیدند و سپس با شهدای استان فارس آشنا شدیم.
این بخش از «همراه با شهدا» به شهید «حبیب ابراهیم اکبرزاده»، از شهدای 8 سال دفاع مقدس استان فارس و از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز به مناسبت برگزاری ستاد یادواره شهدای حوزه سلامت استان فارس اختصاص دارد تا با زندگی و شخصیت این شهید والامقام، بیشتر آشنا شویم.
بخشی از زندگینامه شهید «حبیب ابراهیم اکبرزاده»
تاریخ و محل ولادت: یکم اردیبهشت سال 1334 در شهرستان نیریز
تاریخ و مکان شهادت: 4 خرداد سال 1367 در شلمچه
محل خدمت: مرکز بهداشت شهرستان نیریز
شهید «حبیب ابراهیم اکبرزاده» یکم اردیبهشت سال 1334 در شهرستان نیریز به دنیا آمد. پدرش محمد نام داشت و در شهربانی کار می‌کرد.
از همان ایام کودکی خوشرو و با محبت بود؛ و از نوجوانی به دین، نماز و روزه مقید بود. پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت.
انسانی با ایمان و معتقد به نماز و اصول دین بود و به‌طور پنهانی به کارهای خیر و عبادی می‌پرداخت. دارای اخلاصی بود که از نیروی ایمانش سرچشمه می‌گرفت. هرگز در پی خودنمایی نبود و برای خدا کار می‌کرد و سراپا عاشق بود و صحبت‌ها و اخلاق نیکویش همه از چشمه‌سار عشق به خدا سرچشمه می‌گرفت. با دمیدن سپیده‌دم انقلاب اسلامی با شوری وصف‌ناپذیر در خدمت نظام مقدس جمهوری اسلامی درآمد و عضو فعال بسیج شد. او کارمند رسمی شبکه بهداشت و درمان بود و قبل از آن‌هم چند سال در بنیاد ۱۵ خرداد به خانواده‌های ایثارگران خدمت می‌کرد.
هشتم آبان سال ۱۳۶۰ عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد تا به دفاع و حراست از مرزهای ام‌القری اسلام بپردازد. بهیار رسمی مرکز بهداشت شهرستان نیریز بود. تا جایی که در توان داشت برای کمک به نیازمندان پیشقدم بود و سال 1363 ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد.
به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و پس از ازدواج در حالی برای دومین بار به جبهه رفت که هنوز دختر کوچکش دو ساله نشده بود.
چهارم خرداد 1367 با سمت تکنسین امور درمانی در شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و گردن، شهید شد. مزارش در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش «علی اکبر» نیز به شهادت رسیده است.
