به گزارش خبرنگار ایکنا، پانزدهمین دیدار با خانواده شهدای قرآنی در سال ۱۴۰۲ که بعد از ظهر امروز چهارشنبه 18 مرداد برگزار شد، اختصاص به دیدار با سیدحسین امامیان؛ برادر شهیدان سیدمحسن و سیدمحمدجواد امامیان داشت.
این دیدار که با حضور جمعی از پیشکسوتان قرآنی، نمایندگان جامعه حافظان و قاریان قرآن به همراه رحیم قربانی؛ رئیس سازمان قرآن و عترت بسیج تهران بود، در مرکز نیکوکاری «حس خوب» وابسته به کمیته امداد امام خمینی(ره) که سیدحسین امامیان، مدیریت آن را به عهده داشت، صورت گرفت.
در ابتدای این دیدار که هر هفته از سوی کمیته شهدای قرآنی کنگره ملی شهدای پایتخت و با هدف تکریم خانواده شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس که از جمله قاریان، حافظان و مربیان و فعالان قرآنی بودند برگزار میشود، عبدالوحید جعفرزاده؛ پیشکسوت قرآنی به تلاوت آیات چند از کلامالله مجید پرداخت.
سپس اسماعیل شادالویی؛ دیگر پیشکسوت قرآنی در سخنان کوتاهی با اشاره به این فرمایش امام راحل که شهدا چشم و چراغ این ملت هستند، گفت: برگزاری چنین مجالسی که به همت دوستان در سازمان قرآن و عترت بسیج تهران برگزار میشود بیشتر از آن جهت است که به سبب همجواری و قرابت هرچند کوتاه با خانواده شهدا، اخلاص و ایمانمان مورد آزمایش قرار گرفته و با یادآوری اسم و رسم این عزیزان، سعی در تقویت این سجایا داشته باشیم.
وی سنت حسنه دیدار با خانواده شهدا را در این دوران که هجمههای فرهنگی غرب رو به فزونی است و هیچ همخوانی و تشابهی با فرهنگ والای انقلابی و اسلامی ندارد ستود و گفت: حتی مطالعه وصیتنامه شهدا هم میتواند ملاک و سندی معتبر بر این میزان از اخلاص و ایمان ایشان باشد و خط و مشی صحیح را برای ما ترسیم کند تا راه درست را انتخاب کنیم.
در ادامه این دیدار رحیم قربانی؛ رئیس سازمان قرآن و عترت بسیج تهران با توصیف هدف این سازمان از برگزاری چنین دیدارهای هفتگی گفت: به طور قطع یکی از این اهداف مهم ابراز ارادت نمایندگان جامعه قرآنی به خانواده شهدای قرآنی است که با تأسی از قرآن و سیره اهل بیت(ع) جان خود را نثار کردند.
وی ادامه داد: کمیته شهدای قرآنی کنگره ملی شهدای پایتخت، درصدد شناسایی شهدایی است که در زمان حیات از جمله قاریان، حافظان و فعالان و مربیان قرآنی بودهاند تا هم به عنوان الگو به جامعه معرفی شوند و هم ضمن دیدار با خانواده ایشان زمینه برای دعوت از آنها به منظور شرکت در کنگره ملی شهدای پایتخت که بهمنماه قصد برگزاری آن را داریم، فراهم شود.
قربانی بر لزوم تکریم و پاسداشت مجاهدت شهدا و صبر و پایمردی خانوادههای ایشان در برهههای گوناگون انقلاب اسلامی تأکید کرد و گفت: آنچه امروزه به عنوان برخی ناهنجاریهای فرهنگی و اجتماعی و یا جسارت و هتک حرمت ساحت نورانی قرآن شاهد آن هستیم، دلیلش دوری از فرهنگ ایثار و شهادت و فراموشی راه نورانی شهدایی است که جان خود را در راه زنده نگهداشتن اسلام و برافراشته شدن پرچم قرآن در کشور نثار کردند.
وی در پایان از برادر شهیدان امامیان به منظور قبول دعوت کمیته شهدای قرآنی برای برگزاری این دیدار تشکر کرد و گفت: دکتر حسین شکری از رزمندگان دوران دفاع مقدس و دوست و همسنگر شهید سیدمحمدجواد امامیان باعث و بانی آشنایی ما با این خانواده معزز شد که امروز افتخار حضور و مصاحبت با برادر بزرگ این دو شهید را پیدا کردیم و همینجا برای شرکت ایشان در کنگره ملی شهدای پایتخت نیز دعوت میکنیم.
عبدالوحید جعفرزاده؛ قاری و پیشکسوت قرآنی نیز در سخنان کوتاهی با تقدیس شهدای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس گفت: بسیاری از آنها در اوج گمنامی خدمت به اسلام و انقلاب را سرلوحه کار خود قرار دادند و بی هیچ چشمداشتی در سنگر دفاع از آرمانهای امام(ره) و انقلاب اسلامی جانفشانی کردند.
وی شهید سیدمحمدجواد امامیان را از جمله این شهدا دانست که در اوج خضوع و خاکساری در برههای از زمان حضور در جبهههای حق علیه باطل را وظیفه خود دانستند و گفت: از این شهدا که عمری را در محافل قرآنی، دانشگاهها، مساجد و محلات وظیفه شرعی خود را به نحو احسن به انجام رساندند و اوج خلوص و بندگی آنها را در هشت سال دفاع مقدس شاهد بودیم، کم نیستند که میتوان به افراد دیگری همچون اسماعیل میرزا نژاد و فریدون بزم نیز اشاره کرد.
جعفرزاده در پایان سخنان خود گفت: این خط مقدس همچنان هم تداوم دارد که جلوهای از آن را در شهدای مدافع حرم شاهد بوده و هستیم که قله و اوج افتخار آن شهید حاج قاسم سلیمانی است که عزتمندانه زیست و مطمئناً مقامی متعالی در آخرت داراست.
در این دیدار که محمدحسین فریدونی از پیشکسوتان قرآنی و سرهنگ دوم حکیم صالح از ناحیه بسیج سلمان در آن حضور داشتند، ابوالفضل قدیانی از قاریان بینالمللی قرآن به تلاوت آیاتی از قرآن پرداخت.
در بخش دیگری از این دیدار، سیدحسین امامیان؛ برادر بزرگ شهیدان سیدمحسن و سیدمحمدجواد با تقدیر و تشکر از سازمان قرآن و عترت بسیج تهران برای برگزاری چنین دیدارهایی گفت: ما علاوه بر این دو شهید، یک خواهرزاده به اسم مسعود اهری را نیز تقدیم امام(ره) و انقلاب کردیم، نوجوان چهاردهسالهای که با دستکاری شناسنامه خود و بالا بردن سن علیرغم مخالفت پدر، خانواده را مجاب کرد که به جبهه اعزام شود.
وی در مورد شهید سیدمحمدجواد امامیان گفت: سیدمحمدجواد برادر کوچکتر من بود. پسر بسیار مؤدبی بود و نهایت احترام را به پدر و مادر میگذاشت؛ تصور کنید برخی مواقع پس از چند ماه که در منطقه بود وقتی به خانه برمیگشت، مثلاً نیمههای شب بود و او برای اینکه مزاحم خواب پدر و مادرمان نشود، در سرمای هوا ساعتها پشت در، مینشست تا صبح که چراغ خانه روشن میشد و پدر و مادر برای اقامه نماز صبح از خواب بلند میشدند، آن زمان بود که زنگ در را به صدا درمیآورد.
امامیان با اشاره به اینکه سیدمحمدجواد طلبه بود و انس و الفتی عجیب با قرآن داشت، گفت: هر بار که صحبت ازدواج را با او مطرح میکردم، با لبخند جواب میداد که ازدواج من در این دنیا وصلت نمیدهد و قرار است من در دنیای دیگر سر و سامان بگیرم؛ از همان ابتدا در چهرهاش مقام شامخ شهید هویدا بود و گاهی که او بدون اینکه به شهادت برسد از منطقه برمیگشت، متعجب بودم که چرا آرزوی دیرینهاش یعنی رسیدن به فیض شهادت هر نوبت به تعویق میافتد.
مدیر مرکز نیکوکاری «حس خوب» گفت: خبر شهادت و مراسم خاکسپاری این شهید بزرگوار در نیمهشعبان اتفاق افتاد و او سال 67 با قناسه در منطقه عملیاتی از ناحیه سر هدف تکتیرانداز قرار گرفته بود.
امامیان در مورد میزان اعتقاد و ایمان شهید سیدمحمدجواد گفت: خلوص و ایمان او آنچنان زیاد بود که هر بار حتی به فاصلهای خیلی کم در حد چند روز وقتی به خانه در محله مجیدیه برمیگشت، بعضی از خلافکارهای محله ما در مدت اقامت او، دست از پا خطا نمیکردند، نه به خاطر اینکه از او ترس داشته باشند بلکه برایش حرمت قائل بودند.
وی تصریح کرد: نمیدانم این نیرو، این اراده و پایمردی از کجا آمده بود، سیدمحمد جوادی که در دوران نوجوانی وقتی خون میدید از حال میرفت، تمام دوران هشت سال دفاع مقدس را در جبهه با شور و اشتیاق فراوان شرکت کرد و از هیچ چیزی واهمه نداشت؛ شاید نسل امروز تصور کند که او یک نوجوان و یا یک جوان عشق اسلحه و جنگ کردن بود در حالیکه وقتی به وصیتنامه اغلب آنها مراجعه میکنیم میبینیم که شخصیت عرفانی و عبادی آنها خیلی پُررنگتر از وجه شخصیت جنگجویی و سلحشوری آنهاست.
امامیان در مورد دیگر برادر شهیدش، سیدمحسن نیز گفت: همیشه سیدمحسن در این قبیل مباحث مظلوم واقع میشود و بیشتر صحبتها معطوف به توصیف سیدمحمدجواد میشود در حالیکه برادر کوچک من سیدمحسن که از سیدمحمدجواد بزرگتر بود، جوانی دلیر در عین حال خاضع و مأخوذ به حیا بود و ماجرای شهادت او هم به سال 59 باز میگردد؛ او همرزم شهید چمران بود که اتفاقاً همان سال در محاصره هویزه زمانی که قصد داشت به گروه شهید چمران مهمات برساند، مورد هدف قرار میگیرد و هیچ وقت نیز از او جنازه و اثری به دست نمیآید.
وی جسارت و دلیرمردی برادر شهید خود را ستود و گفت: دلیل اینکه شهید سیدمحسن در دوران سربازی به آن منطقه رفته بود در اصل نوعی تبعید محسوب میشد چرا که به دلیل برخی کارشکنیهای ابوالحسن بنیصدر در تجمیع نیروهای نظامی برای مقابله با تجاوز دشمن، گویا درگیری میان او و بنیصدر صورت میگیرد که همین امر منجر به اعزام او به منطقهای غیر از مرکز میشود.
امامیان در پایان گفت: به جرئت میتوانم بگویم که در هیچ مکان و هیچ زمانی مردمی به نیکویی، صبوری و ایستایی مردم ایران سراغ ندارم، اوضاع معیشتی مردم در این عصر و روزگار چندان مناسب نیست و امیدوارم مسئولان با الگوبرداری از منش و رفتار شهیدان انقلاب و دفاع مقدس با کار جهادی سعی در انجام اموری داشته باشند تا معیشت مردم بهبود پیدا کرده و حالشان کمی بهتر شود.