Allah Resulünün varlığı ile barış ve huzurun gelişi

Kur’an ayetlerine göre toplumdaki barış ve huzur, Peygamber’in (sav) varlığına bağlıdır. Peygamber (sav), toplumda birlik yaratmanın yanı sıra yol gösterici bir yönü olan kimsedir. Hidayete ermek için İslam Peygamber’ini (sav) herkes ve her şeyden daha çok sevmek gerekir.

Tahran üniveristesi Kur’an ve Itret okulu öğretim üyesi Hani Çitçiyan, Tevbe suresi üzerinde düşünme dersler dizisinin 27. dersinde şu açıklamalarda bulundu:

 “De ki: Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, hısım-akrabanız, kazandığınız mallar, durgunluğa uğramasından endişe ettiğiniz ticaretiniz ve hoşlandığınız meskenler size Allah’tan, peygamberinden ve O’nun yolunda cihaddan daha sevimli ise, artık Allah buyruğunu (kıyameti) gerçekleştirinceye kadar bekleyin. Allah günaha saplanmış kimseleri hidayete erdirmez.”

Yukarıdaki Tevbe suresinin 24. ayeti 16. ayetin devamı gibidir ve İslam Peygamber’ine (sav) hitap eder. İslam Peygamber’ine dediler ki sor bakalım akrabalarınızı neden Peygamberden daha çok seviyorsunuz? Onu babalarınız, çocuklarınızdan... daha çok sevmelisiniz.

Tevbe suresinin 26. ayeti Huneyn savaşının kıssasını anlatmakta ve bir önceki soruya cevap vermektedir: “Bunun üzerine Allah, peygamberinin ve müminlerin üzerine kendi katından bir güven duygusu indirdi, bir de göremediğiniz askerler gönderdi ve böylece inkâr edenlerin cezasını verdi. İşte bu, inkârcıların hakettiği karşılıktır.” Peygamber (sav) ve müminler Huneyn savaşında sebat ederler ve Allah onların kalplerine sukunet ve güven indirerek zafer kazanmalarına yardım eder.

Bu ayet, Allah’ın barış ve huzuru, Resulullah’ın (sav) varlığı ile indirdiğini göstermektedir. Resulü (sav) sevmek, Allah’ı sevmekten başka bir şey değildir. Ve Peygamberi sevmek, başkalarını sevmemek anlamında değildir.

Muhabbet ve sevgi alışkanlıklardan da doğabilir ama böyle bir sevgi gerçek değildir. Tevbe suresinin 29. ayetinde şöyle buyruluyor: “Ehl-i kitap’tan Allah’a ve âhiret gününe inanmayan, Allah ve resulünün yasakladığını yasak saymayan ve hak dine uymayan kimselerle, yenilmiş olarak ve kendi elleriyle cizye verinceye kadar savaşın.”

İslam toplumunda  mücadele edilmesi gereken önemli noktalardan biri Allah’ın helal ve haramının değiştirilmesidir. Bu helal ve haramı korumak müminlerin görevidir. Tevbe suresi 33. ayetinde şöyle  buyruluyor: “Bütün dinlerin üzerindeki yerini alsın diye resulünü, doğru yol rehberi ve hak din ile gönderen O’dur; müşrikler hoşlanmasalar da! “

Bu önemli ayette bütün dinlerin üzerindeki yerini alması için Allah’ın Hz. Peygamber’i hidayet ve hak din ile gönderdiği bildirilmektedir. Resulün gönderilmesinin felsefesi İlâhi dinin hakimiyetidir. Toplumda Allah’ın dininin hakimiyetine ne kadar yönelirseniz, Peygamber’in (sav) makamıda  o kadar netleşir.

Tevbe suresinin 40. ayetini okuyoruz: “Siz peygambere yardımcı olmasanız da önemli değil. Nitekim inkârcılar onu, iki kişiden biri olarak yurdundan çıkardıklarında Allah ona yardım etmişti: Hani onlar mağaradaydılar; arkadaşına “Tasalanma! Allah bizimle beraberdir” diyordu. Derken Allah ona kendi katından bir güven duygusu indirdi, sizin göremediğiniz askerlerle onu destekledi ve inkârcıların sözünü değersiz hale getirdi. Allah’ın sözü ise en yücedir. Çünkü Allah mutlak galiptir, hikmet sahibidir.”

Ayette, Allah Resulüne yardım ederken, neden siz Allah Resulüne yardım etmiyorsunuz sorusu yatar.

Hz. Peygamber’in hayatında ve İslam’ın tebliği sürecinde önemli bir dönüm noktası olan Mekke’den Medine’ye hicret olayından bir kesite gönderme yapılarak müslümanlar ilâhî yardımın mânası ve değeri üzerinde düşünmeye çağırılmaktadır. Ayette bir mağarada Resûlullah’ın saklandığı ve bu esnada yanında sadece bir arkadaşının bulunduğu, onun da düşmanın takibinden büyük endişe duyduğu, ama Hz. Peygamber’in Allah’ın yardım edeceğine güvenerek metanetini koruduğu hatırlatılmaktadır. 

Anahtar Kelimeler: Tevbe Suresi, Peygamber sevgisi, Peygamberimizin toplum içindeki konumu,

4106254