باران حکمت/ 7
تبعات دراز کردن دست به سوی دیگران + فیلم
محسن اسماعیلی در قسمت هفتم درس‌گفتار «باران حکمت» گفت: یادمان نرود که دراز کردن دست به سوی انسان‌ها، هرکسی که باشد سنگینی و وقار انسان را از او می‌گیرد گرچه ممکن است دست انسان پر شود ولی دراز کردن دستی که پر است عین ناداری و فقر است.
نهج‌البلاغه متن سخنانی است که ۱۴۰۰ سال قبل بر زبان امیرالمومنین علی(ع) جاری شده است و هر چه از تاریخ صدور آن فاصله می‌گیریم چون گنجینه‌ای گرانبها، ارزش و درخشش بیشتری پیدا می‌کند و عجیب اینکه قدمت این بیانات از به‌روز بودن و کاربردی بودن آنها کم نکرده است؛ گویی همین روزها حکیمی بر فراز منبر رفته برای انسان امروز سخن گفته است.
محسن اسماعیلی؛ استاد حقوق دانشگاه تهران که سال‌ها به پژوهش در نهج‌البلاغه مشغول بوده است، در درس‌گفتارهایی که به مناسبت ماه مبارک رمضان، تولید شده است به بیان نکات پندآموز و حکیمانه از نهج‌البلاغه و برای زندگی امروز پرداخته است.
فیلم و متن قسمت هفتم این درس‌گفتار در ادامه می‌آید.
حتما هر یک از ما در طول زندگی بارها و بارها نیاز و حاجت را تجربه کرده‌ایم. حتی هر روز با نیازها و حوائج گوناگونی دست و پنجه نرم می‌کنیم. این خاصیت زندگی در این دنیاست. مهم این است که دست روی زانوی خودمان بگذاریم، یاعلی بگوئیم و روی پای خود بایستیم و تلاش کنیم تا مشکلاتمان را خودمان حل و نیازهایمان را خودمان رفع کنیم.
بعضی‌ها خیلی زود برای رفع نیاز دستشان را به سوی این و آن دراز می‌کنند غافل از اینکه بسیاری از این درخواست‌ها بی‌پاسخ می‌ماند و آنهایی هم که پاسخ می‌گیرند و احتمالا حاجتی از حاجات زندگی ما را رفع می‌کنند پیامدهایی ناخوشایند برای یک انسان سربلند و سرافراز دارند.
حضرت علی(ع) فرمود اینکه انسان رفع نیازهای خودش را از بندگان خدا بخواهد به معنای خواری در زندگی است و وقتی تکرار می‌شود شرم و حیا را از انسان می‌گیرد و دست دراز کردن به سوی دیگران را برای او به شکل یک عادت زشت در خواهد آورد.
یادمان نرود که دراز کردن دست به سوی انسان‌ها، هرکسی که باشد سنگینی و وقار انسان را از او می‌گیرد گرچه ممکن است گاهی دست انسان پر شود ولی دراز کردن دستی که پر است عین ناداری و فقر است.
انتهای پیام
مطالب مرتبط
