طرفدار امام حسین(ع) دنیاطلب نمی‌شود
آیت‌الله حسن رمضانی با بیان اینکه برخی تا زمانی که انقلاب برای آنها سود دارد از آن دفاع می‌کنند، ولی وقتی گرفتار مشکلات شوند دشنام می‌دهند، گفت: انسان حسینی و کسی که مدعی پیروی امام حسین(ع) را دارد دنیاطلب نیست و مشکلات کشور را، که عمدتاً تحمیلی است، به حساب امام و انقلاب نمی‌نویسد.
به گزارش ایکنا، آیت‌الله حسن رمضانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و از شاگردان آیت‌الله حسن‌زاده آملی، شامگاه 31 تیر در مراسم عزاداری محرم، که در مؤسسه آوای توحید در قم برگزار شد، گفت: تمام مجاهد‌ت‌ها و ایثارها در سرتاسر عالم با واسطه و یا بی‌واسطه به حسین بن علی(ع) منتهی و ختم می‌شود. حسین بن علی(ع) در تاریخ بشریت جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است، اما تنها چیزی که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که چرا حسین؟
وی اظهار کرد: چرا از زبان پیامبر اکرم که تاج سر انبیاء و اشرف مخلوقات عالم است این عناوین برای حسین(ع) شنیده می‌شود؛ پیامبر باید سفینه نجات و مصباح هدی و ذخر و ذخیره باشند، ولی چرا پیامبر این تعابیر را برای امام حسین(ع) به کار می‌برند؟ سِرّ ماجرا چیست؟ سِرّش در این است که پیامبر(ص) در فضایی که مبعوث شد حرف روشنی داشت و جبهه مقابل او کفر و شرک بود. پیامبر(ص) توحید و ایمان را در برابر کفر مطرح کرد و فضا روشن بود و پیامبر(ص) مسئله رشد در برابر غی و انحراف و کفر را به منصه ظهور رساندند و مؤمنان سخن ایشان را پذیرفتند و کفار آن را رد کردند و قضیه به خوبی تمام شد، ولی حسین بن علی(ع) در فضای تاریک فتنه و انحراف و لباس حق پوشیدن باطل و در شرایطی که حق در محاق بود اقدام به قیام کرد.
دوران تاریک فتنه و قیام امام حسین(ع)
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تصریح کرد: فضا، فضای تیره و تار فتنه و انحراف و تلبس باطل به ایمان بود؛ افراد بسیاری در انحراف و پلیدی و گناهان بزرگ غرق بودند، ولی در ظاهر خود را اهل حق و ایمان نشان دادند. یزید کافر که با صراحت گفت خبری از عالم بالا نیامده و وحی در کار نیست در ظاهر خود را امیر مؤمنین و زمامدار مسلمین و خلیفه پیامبر(ص) به مردم معرفی کرده و باطل اینطور نمود یافته و حق هم اینطور باطل جلوه داده شده است. آیا این فضا در مقایسه با فضای دوران رسول الله(ص)، قابل مقایسه است؟ دوری از حق و حقیقت در لباس تقوا و ایمان و کفر و باطل در لباس دین را شاهدیم و امام حسین(ع) در چنین فضایی باید روشنگری کنند. لذا حسین مصباح الهدی و سفینة‌النجاة بود.
وی با بیان اینکه خیلی‌ها خواستند امام را از راهی که می‌روند برگردانند، گفت: لذا حتی افرادی از خیرخواهان امت و از اقوام و آشنایان ایشان را نسبت به خطرات پیش رو هشدار دادند و از رفتن در این مسیر منع کردند، گریه کردند و هشدار دادند و نصیحت کردند، ولی حسین بن علی(ع) هست و وظیفه‌ای که خدا بر گردن او نهاده است و مشیتی که خدا بر او فریضه و واجب کرده است. لذا پیامبر(ص) ایشان را با چنین تعابیری یاد می‌کند. در تمام کلماتی که از آن حضرت چه در مقام تخاطب با خدا و یا تخاطب با مردم به ما رسیده است روشنگری کرده و هدایت را به منصه ظهور رسانده است. ما وقتی یک ماجرای کوچکی در زندگیمان ایجاد شود هوش و حواسمان پرت می‌شود و نظم زندگی به هم می‌ریزد و نه می‌توانیم بخوانیم و بنویسیم و سخنرانی کنیم، ولی در روز عاشورا و در آن شرایط سخت و بدترین شرایط نه تنها هیچ ناآرامی وجود ندارد، بلکه مطالب ناب عرفانی و دینی و سخنرانی‌های دقیق و روشنگرانه از سوی امام و رجزخوانی‌های عجیبی از سوی یاران ایشان بیان می‌شود.
دنیاطلبی مانع اصلی سلوک معنوی
آیت‌الله رمضانی تصریح کرد: حضرت اشعار دقیق و لطیف و والایی هم داشتند؛ «ان تکن الدنیا...»؛ ایشان در این اشعار مانع اصلی رشد و ترقی انسان را دنیاطلبی برشمرده‌اند و اینکه انسان هدفش را دنیا قرار دهد؛ پیامبر(ص) فرمودند: «حب الدنیا راس کل خطیئه»؛ یعنی هر خطایی از انسان سر بزند ریشه در دنیاطلبی دارد؛ ای انسان اگر تو بخواهی به کمال و رشد برسی باید از دنیا فاصله بگیری و دنیا را مزرعه آخرت قرار دهی نه منزل و هدف. دنیا چیزی نیست که انسان بخواهد به خاطر آن سعادت و کمال خودش را نادیده بگیرد؛ امام(ع) می‌فرماید فرض کنید دنیا کالای نفیسی باشد که نیست، در مقایسه با آخرت کدام ارزش بیشتری دارد؛ دنیا متاع قلیل و محفوف به بلا و رنج است و لذت خالص در دنیا نداریم و در کنار هر گلی خارهای زیادی وجود دارد ولی آخرت سراسر شادی و خوشی و بهجت و سعادت است و انسان عاقل آخرت را بر دنیا ترجیح می‌دهد. هیچ سزاوار نیست انسان آخرت را به فراموشی بسپارد و دنیا را بر آن ترجیح دهد.
استاد عرفان اسلامی بیان کرد: یکی از شئون دنیا، ثروت است و مال می‌تواند مانع سیر و سلوک و ترقی انسان شود؛ مالی که مالکیت انسان به آن اعتباری و غیرحقیقی است و چند صباحی این مال در اختیار ما قرا دهد؛ بین انسان و علم و عمل صالح مالکیت حقیقی وجود دارد و مال و ثروت اعتبار و مجازی است و در حد ضرورت باید به آن نگریست. انسان نباید برای امور اعتباری و مجازی حساب باز کند، زیرا برای دفع ضرورت و رفع مشکلات است، ولی اگر کسی خود را با مال دنیا وابسته کند و به آن بچسبد امکان رشد معنوی و سلوک نخواهد داشت و از بذل و انفاق و دستگیری مستمندان و فقرا هم امتناع خواهد کرد.
رمضانی اظهار کرد: امام حسین(ع) در جای دیگری هم فرمودند: «الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم...»؛ مردم بنده و برده دنیا هستند و تا زندگی به کام آنان است و چرب و شیرین دنیا را در اختیار دارند دیندار هستند و دم از دین می‌زنند ولی وقتی دنیا از آنها رویگردان شد از دین سر باز می‌زنند. «الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون»؛ وقتی تحریم و فشار مالی بر جامعه وارد شد ببینید چه کسانی قبل و قال می‌کنند و می‌گویند این چه وضعی است درست کرده‌اید و خدا شما را لعنت کند.
عمده مشکلات کشور تحمیلی است
وی با بیان اینکه اغلب اوقات بسیاری از مشکلات تحمیل‌شده از ناحیه دیگران یعنی منافقان و دشمنان است، افزود: برخی به جای اینکه دشمنان و خائنان را عامل این کاستی‌ها بدانند به امام و انقلاب و رهبری و روحانیت انتقاد می‌کنند. ما توجیه‌گر خطا و سوء مدیریت و گاهی خیانت برخی مسئولان نیستیم و نباید هم این کار را بکنیم و باید سعی بر اصلاح داشته باشیم و دست خائنان را قطع کنیم و حسن تدبیر کنیم، ولی خیلی از مسائل ریشه جهانی دارد؛ مثلاً تورم یک موضوع جهانی است، ولی برخی افراد سراغ زیرگرفتن ارزش‌ها می‌روند و تا وقتی دین برایشان مهم است که شکمشان سیر باشد.
وی با اشاره به اینکه انسان حسینی اینطور فکر نمی‌کند و کسی که برای فرهنگ کربلا و عاشورا احترام و ارزش قائل است اینطور قضاوت نمی‌کند، اظهار کرد: وقتی دنیا از انسان حسینی روی برگرداند، دین را به بازی نمی‌گیرد. برخی وقتی پای منافع و خیرات و منافع انقلاب باشد می‌گویند اینها برای ماست، زیرا خون دادیم و جهاد و مبارزه کردیم، ولی اگر مشکل پیش بیاید آن را به حساب انقلابیون و انقلاب و به تعبیر قرآن به حساب موسی و طرفداران او می‌گذارند. باید جای خود را بدانیم که آیا ایمان و حسین حسین گفتن ما واقعی است یا خیر؟ اگر واقعی است، باید برخلاف رویه اهل دنیا رفتار کرده و مانند حسین بن علی(ع) تا آخرین نفس به طرفداری از حق بایستیم و به دام و دشمنان و باطل نیفتیم.
انتهای پیام
