به گزارش ایکنا، سعید طاووسی مسرور، استاد دانشگاه علامه طباطبایی 29 آذرماه در نشست علمی «بیان تجربیات پژوهشی اساتید» که از سوی دانشکده الهیات پردیس فارابی دانشگاه تهران برگزار شد با تأکید بر اینکه انسان در عرصه علم و پژوهش باید دنبال علاقه خود برود، گفت: بنده در دبیرستان رشته ریاضی و در دانشگاه هم رشته مهندسی صنایع خواندم و در نهایت هم سراغ رشته دیگری رفتم زیرا در نظام آموزشی ما چندان استعدادسنجی نمیشود و افراد براساس گفته و خواسته والدین و بستگان خود جلو میروند و ممکن است تا جایی بروند که منطبق با علاقه آنها نیست. من در دبیرستان به ادبیات فارسی و علوم انسانی علاقه زیادی داشتم و بعدا که مهندسی صنایع قبول شدم مطالعات تاریخ اسلام و ایران داشتم و برای همایش نهجالبلاغه دانشجویان مقاله ارسال میکردم.
وی افزود: من در سال آخر رشته مهندسی صنایع بودم و در آن زمان وزارت علوم مصوب کرده بود که دانشجویان میتوانند با هر مدرکی وارد رشته دیگری بشوند به شرط آن که در کنکور قبول شوند و بنده هم با اینکه در سال آخر رشته خودم بودم به مطالعه در رشته مورد علاقه خودم یعنی تاریخ اسلام پرداختم و البته مطالعات حاشیهای زیادی هم داشتم و در نهایت هم در دانشگاه تهران و هم دانشگاه امام صادق(ع) در رشته تاریخ اسلام و تشیع قبول شدم یعنی با کسانی که چهار سال تاریخ خوانده بودند رقابت کردم و این اثر علاقه است.
طاووسی مسرور بیان کرد: اگر کسی بخواهد پژوهشگر موفقی باشد باید بداند پژوهشگری با مناصب اجرایی و مسئولیتهای سنگین قبول کردن قابل جمع نیست و یکی از دلایلی که بنده توانستم مقالات و کتبی را در طول 17 سال بنویسم همین است که هیچ منصب اجرایی نداشتم و ندارم و صرفا مشغول تدریس و تحقیق بودهام. مدت کوتاهی مسئول کتابخانه بودم ولی باز در راستای کارم بود.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه وقتی وارد عرصه علاقه خود میشوید کاری به حواشی و دغدغهها نداشته باشید، تصریح کرد: به بنده میگفتند اگر از رشته مهندسی بروی تاریخ بخوانی کار و درآمد نخواهی داشت در صورتی که هیچکدام از این دغدغهها برای من وجود نداشت و معتقدم اگر کسی با علاقه وارد کاری شود موفق هم میشود به شرط اینکه پشتکار داشته باشد؛ بعد از مدتی واقعا پروژهها و کارهای متعددی هم به بنده پیشنهاد شد که من آنها را انتخاب میکردم و چون روزمه خوبی داشتم در ورود به هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی مشکلی نداشتم و در دو دانشگاه اول و در دانشگاه تهران در مقطع دکتری، دوم شدم.
وی افزود: از سه مقاله انگلیسی، دوتای آن را قبل از دوره دکتری نوشتم و در isi هم ثبت است؛ تجربه دیگر اینکه قدر جوانی و دوره تحصیل خودتان را بدانید و هر گلی به سر خودتان زدهاید در این مقطع زدهاید. انسان تا 35 سال و 40 سال توان مضاعفی دارد که بعد از آن ندارد و شخصیت علمی انسان هم در این همین سنین شکل میگیرد.
طاووسی مسرور با تأکید بر اینکه از نوشتن نترسید، گفت: یکی از مقالات رسمی بنده که رتبه آورد امام سجاد(ع) در ذهن و زبان اهل سنت بود و این اولین مقالهای بود که من در ترم اول یا دوم دوره ارشد نوشتم، کسانی داریم که در حال گرفتن مدرک ارشد هستند ولی یک مقاله ندارند و در مجلهای چاپ نکردهاند؛ نیاز نیست ما علامه دهر باشیم و مقاله بنویسیم و همین نوشتن باعث رشد ما و اصلاح خطاها میشود. نوشتههای خودتان را هم حتما در معرض نقد و خواندن دیگران قرار دهید تا بازخورد به شما بدهند.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی تصریح کرد: در هر رشتهای که وارد میشوید اگر توقع دارید دانشگاه هر آنچه شما نیاز دارید به شما بدهد توقع بجایی نیست بنابراین خودتان باید ضعف و کمبودها را جبران کنید؛ اگر میخواهید موفق شوید باید مهارت کسب کنید یعنی علاوه بر تحصیل، نحوه استفاده از انواع نرمافزارهای رایانهای را بلد باشید چه نرمافزارهای کاربردی عمومی مانند اکسل که اگر بلد نبودم نمیتوانستم پایاننامه خودم را بنویسم و چه نرمافزارهای تخصصی در رشته خودتان. من حریص بودم تا ببینم مرکز نور چه نرمافزار جدیدی تولید کرده است تا آن را استفاده کنم.
طاووسی مسرور اظهار کرد: موضوع دیگر آشنایی با زبان خارجی است؛ من بدون اینکه کلاس بروم عربی و انگلیسی آموختم و وقتی قرآن و نهجالبلاغه و متون عربی میخواندم با دقت سراغ ترجمه آن هم میرفتم و کم کم این دو زبان را فراگرفتم، البته مکالمه بنده ضعیف است ولی در ترجمه متون مشکلی ندارم بنابراین برای موفقیت در پژوهش باید برخی زبانها را بلد باشیم و حتی برای ترکی استانبولی چند ترم کلاس رفتم تا از منابع عثمانی در پژوهشهای تاریخی استفاده کنم از جمله مدخل صفویه که به ترکی عثمانی است , قابل مطالعه برای من بود. حتی گروه هند دانشنامه جهان اسلام کلاسهایی برای آموزش زبان اردو گذاشته بود و در آن هم شرکت کردم و نتیجه اینکه مقاله دیوبندیه را به عنوان تنها مقاله در این موضوع برای کنفرانس مقابله با جریانات تکفیری که آیتالله مکارم شیرازی آن را برگزار کرد نوشتم.
وی با تاکید بر لزوم مطالعه همه جانبه، اضافه کرد: مثلا تشیع یک مذهب و مکتب است و بدون آشنایی با فقه و اصول و کلام نمیتوان در مورد آن پژوهش کرد و آیا دانشگاه برای ما کلاس اصول و فقه میگذارد؟ خیر، بنابراین خودمان باید دنبال آن برویم، من نزد یکی از شاگردان علامه جعفری کلاس اصول رفتم و بعدا که تعطیل شد خودم کتاب حلقات شهید صدر را خریدم و مطالعه کردم و مطالبی را که نمیفهمیدم با طلبهها مباحثه کردم و کلیت اصول را بلد هستم و مقداری هم فقه خواندم.
وی افزود: گاهی پژوهشی برمیداشتم که در آن موضوع فقهی وجود داشته باشد تا مجبور باشم دنبال فقه بروم، مثلا اینکه شراب پاک است یا نجس، چون حرمت شرب خمر که مسلم است ولی پاکی و نجسی آن محل اختلاف است؛ با جلب نظر استاد جعفریان سیر تحول حکم فقهی خمر از دوره صفویه تاکنون را مورد بررسی قرار دادم و ادله موافقان و مخالفان نجاست شراب را استخراج کردم. بنده از اینکه حوزههای جدید را تجربه کنم واهمه ندارم و به همین دلیل هم خیلی پراکنده کار کردهام؛ البته قبول دارم که انسان باید در یک رشته متخصص باشد ولی این به معنای آن نیست که انسان از ورود به عرصههای جدید بترسد. استاد رسول جعفریان و استاد پاکتچی که استادان بنده بودند هم واجد این ویژگی هستند و از آنها آموختم.
طاووسی مسرور با بیان اینکه حتی کلاس اسناد رفتم و تصحیح نسخ خطی انجام دادم، اضافه کرد: همچنین وقتی احساس کردم تاریخ تشیع با علوم قرآن و حدیث کاملا مرتبط است لذا سراغ این رشته هم رفتم؛ یا رجال را خودم یاد گرفتم. برخی میگویند رجال چه ربطی به تاریخ دارد ولی من با استنادات رجالی حضور حسنین(ع) در فتوحات را رد کردم یعنی از رجال در مباحث تاریخی بهره بردم. تجربه دیگر اینکه از فرصتها استفاده کنید؛ من ترم دوم بودم که استادم گفت میخواهم موضوعی بدهم که مقاله برای دانشنامه جهان اسلام بنویسی و بلافاصله قبول کردم و همین عاملی شد تا چندین مقاله برای دانشنامه جهان اسلام بنویسم؛ اگر همان اول آن رد کرده بودم فرصتسوزی میشد.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی اظهار کرد: تجربه خوب دیگر داشتن ارتباطات زیاد با افراد است؛ حداقل با استادان و همکلاسیها و برخی محققان برتر ارتباط داشته باشیم و در محافل علمی حضور داشته باشیم؛ من در کلاسهای استاد خضری را بدون اینکه دانشجوی آن باشم حضور مییافتم و وقتی خواستم از رساله دکتری دفاع کنم ایشان داور بود. حضور در نشستها و کنگرههای علمی و همایشات هم کار مفیدی است.
وی افزود: شرکت در کنگره وحید بهبهانی در سال 1394 در عراق و کنگره بزرگداشت آیتالله سیدمحمدسعید حکیم از کنگرههای بسیار مفید برای بنده بود؛ من 32 ساله بودم که وارد کنگره وحید بهبهانی شدم و حدود 80 نفر از بزرگان و علما آمده بودند و کمتر کسی بود که من با او رفیق نشدم.
طاووسی مسرور افزود: موضوع دیگر داشتن پشتکار و تلاش کردن است. پژوهش داریم تا پژوهش؛ به حداقلها بسنده نکنید و وقت بگذارید ولی کار قوی بیرون بدهید. من برای نوشتن پایاننامه ارشد بالای 400 منبع عربی، فارسی، انگلیسی و یک مورد هم آلمانی استناد کردم در صورتی که میشد با صد منبع هم خاتمه بدهم. 400 منبع ارجاع دادم ولی شاید بیش از هزار و 200 منبع را دیده بودم.
طاووسی مسرور اظهار کرد: دیدن فیلم و نقد رمان تاریخی و فیلم حتی غیرتاریخی هم برکات خوبی دارد و سبب شده تا با اهالی سینما و ادبیات هم آشنا بشوم و یک دوره عضو داوری جشنواره خاتم شدم که جشنواره ادبی در حوزه پیامبر اعظم(ص) است؛ بنده را دعوت کردند چون در حوزه نقد رمان فعالیت زیادی دارم با اینکه اثر ادبی ندارم. در جشنواره قلم زرین که بالاترین جایزه ادبی را میدهد من یکی از سخنرانان مراسم آن بودم.
وی در پایان افزود: از فضای جدید و ارتباط با رسانه و نوشتن برای کودکان و نوجوانان و ... نترسید و از قالبهای جدید هم نهراسید؛ مثلا نقد و معرفی کتاب بنویسید.
انتهای پیام