سفارش امام حسن مجتبی(ع) به ارتقای اندیشه
شهید آیت‌الله مطهری در کتاب «حکمت‌ها و اندرزها» جلد 22 صفحه 192 تا 195، شرحی از یک حدیث امام حسن مجتبی(ع) درباره ضرورت ارتقای فکر و اندیشه انسان بیان کرده است که به‌مناسبت سالروز ولادت آن امام همام مروری بر آن داریم.
از سخنان حضرت امام حسن مجتبى(ع) است كه مى‌‌فرمايد عجب است از كسانى كه درباره مأكولات و خوردنی‌هاى خود فكر مىكنند، اما درباره معقولات و يادگرفتنىهاى خود هيچ‌گونه زحمت انديشهاى به خود راه نمى‌‌دهند.
علم و فكر غذاى روح است. آدمی بايد به همان اندازه كه درباره معاش خود فكر مى‌كند درباره غذاى روح خود نيز بينديشد و همان مقدار مراقبتى كه در غذاهاى جسمى لازم و ضرورى است، در غذاهاى روحى نيز لازم و ضرورى است.
همان‌طورى كه غذاهاى جسمانى بعضى مقوى و بعضى ضعفآور است، بعضى نشاط‌انگيز و بعضى سستىآور و بىحالكننده است، بعضى موجب سلامت و بعضى مسموم‌كننده است، غذاهاى فكرى نيز همينطور است.
تعليماتى كه آدمى فرا مىگيرد و كتاب‌هايى كه مطالعه مى‌كند و مقالاتى كه مىخواند و سخنرانی‌هايى كه گوش مى‌كند از لحاظ اثر همه يكسان نيستند؛ بعضی‌ها راستى فكر و اراده را قوت مى‌‌بخشد و بعضى يأس و نوميدى مى‌‌بخشد.
بعضى از تعليمات است كه آدمى را به حيات و زندگى و نظام آفرينش خوشبين مى‌كند... و اما بعضى تعليمات ديگر است كه حيات و زندگى را در نظر انسان بيهوده و بىهدف و خلقت را عبث معرفى مى‌كند، روحيه آدمى را نسبت به همه چيز و همه كس حتى نسبت به خودش بدبين می‌کند.
تعليمات بسيارى از افرادى كه خودشان روحيه ضد دينى دارند همين اثر را دارد... چه بسيار اشخاص كه كتاب‌هاى مسمومى را مىخوانند و آن كتاب‌ها روحيه آن‌ها را فلج و بىحس مى‌كند ولى نه خود آن‌ها و نه مقامات مسئول متوجه نمىشوند كه چنين ضايعهاى رخ داده است.
آرى، امام حسن مجتبى(ع) فرمود: عجبا كه مردم درباره مأكولات خود مىانديشند كه مثلًا غذاى مسموم نخورند و اگر كسى غذاى مسموم به خورد آن‌ها بدهد او را تحت تعقيب قرار مىدهند اما درباره افكار و معلومات و معقولاتى كه به مغز خود فرو مىكنند هيچ نمى‌انديشند و توجه ندارند و بسا هست كه تا زنده هستند نسبت به آن شخص مسموم‌كننده علاقه‌مند هم هستند و به او ارادت مى‌‌ورزند. عجبتر و مهمتر اين است كه فكر مسموم و خطرناكى رنگ دينى و صبغه مذهبى هم داشته باشد؛ ديگر خطر او صد بار مهمتر است.
در تاريخ گذشته ما متأسفانه چقدر زياد افكار مسمومى با رنگ و شكل دينى وارد بازار شده و خريداران زياد پيدا كرده و كمتر كسى هم متوجه شده كه اين متاع تقلبى است. آيا باور مىكنيد كه اين روحيه تنبل و جامد و سرد و خشک ما(جوامع اسلامی) معلول همان متاع‌هاى تقلبى روحى است.
انتهای پیام
