امام حسین(ع) در پاسخ به این سؤال که چگونه به صبح رسیدی؟ چگونه در روز قدم گذاشتی؟ بر فقیر بودن خود در مقابل قدرت خداوند تأکید فرمودند؛ با این احساس فقر و اضطرار است که به سوی تو میآیم و از غرور نعمتها و نقمتها و از بلا و رضا فارغ میشوم و در این فراغت است که بینیاز میشوم. این تدبیر توست که مرا از خود و از حصارهای خود میرهاند و از فقر و تهیدستی به غنا و سرشاری میخواند.