«ولید المعلم»؛ دیپلمات مقاوم تا آخرین نفس

به گزارش ایکنا، مرد مأموریت‌های دشوار و معلم دیپلماسی سوریه در برابر همه وسوسه‌های کشورها و طرف‌های خارجی، که به او پیشنهاد دادند تا کشورش را در تاریک‌ترین روزها و سخت‌ترین شرایط از سال 2011 به بعد رها کند، ایستاد. با تجربه هشت دهه کار دیپلماتیک، سکاندار دستگاه دیپلماسی کشورش بود و مثل یک سد غیرقابل نفوذ در برابر تلاش برای انزوای منطقه‌ای و بین‌المللی سوریه ایستاد. او «ولید المعلم»، وزیر خارجه سوریه، بود که تلویزیون رسمی این کشور صبح دیروز دوشنبه درگذشت او را در 79 سالگی اعلام کرد.

به گزارش پایگاه خبری المیادین، ولید بن محیی‌الدین المعلم الدلیمی، متولد سال 1941 در دمشق بود. او از نژاد عرب قبیله‌ای است. نسب وی به زبید، یکی از خانواده‌های اصیل دمشقی که در محله المزه زندگی می‌کرد، برمی‌گردد. وی از سال 1948 تا 1960 در مدارس دولتی سوریه تحصیل کرد. سپس به دانشگاه قاهره پیوست و در سال 1963 با اخذ لیسانس اقتصاد و علوم سیاسی فارغ‌التحصیل شد.

پست‌ها و منصب‌های دشوار

المعلم پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه قاهره به وزارت امور خارجه سوریه پیوست و در نمایندگی‌های دیپلماتیک سوریه در تانزانیا، عربستان سعودی، اسپانیا و انگلیس کار کرد. در سال 1975  تا سال 1980 به عنوان سفیر سوریه در جمهوری رومانی مشغول بود. سپس تا سال 1984 به عنوان مدیر بخش اسناد و ترجمه وزارت خارجه کار کرد.

او از سال 1990 تا 1999 به عنوان سفیر سوریه در واشنگتن مشغول بود. در آغاز سال 2000 به عنوان معاون «فاروق الشرع» وزیر خارجه وقت سوریه منصوب شد. پس از پنج سال به عنوان معاون وزیر خارجه تعیین شد و مسئولیت اداره پرونده روابط سوریه و لبنان را در مرحله‌ای بسیار دشوار برعهده گرفت. سپس در یازدهم فوریه 2006 به عنوان وزیر خارجه سوریه منصوب شد.

ستون دیپلماسی سوریه

المعلم در رمزگشایی از بحران‌ها خبره و در دفاع از منافع کشورش دیپلماتی سرسخت بود، اگرچه آرامش ظاهری او خلاف این را نشان می‌داد. در دوران حضور او در رأس نهاد وزارت خارجه سوریه، دیپلماسی این کشور دستخوش تحولات بسیاری شد. با ذکاوت دیپلماتیک بی‌نظیری به چندین پرونده رسیدگی کرد که مهمترین آنها، مدیریت وی در مذاکرات سوریه با رژیم اشغالگر اسرائیل و رفع اختلافاتی بود که روابط سوریه و لبنان را در سال 2005 مخدوش کرد.

دیپلماسی سوریه با آغاز بحران سوریه در سال 2011 میلادی نقش کلیدی برای این کشور داشت و المعلم در مقام وزیر خارجه سوریه نقش اساسی و مهمی را برای این کشور ایفا و کارزاری اساسی را برای متقاعد کردن جهان به مقاومت دولت بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، رهبری کرد. المعلم همچنین در جریان بحران سوریه به دنبال پیشبرد روابط بین‌المللی کشور بود و با تلاش‌ها برای منزوی کردن دمشق و کنار گذاشتن آن از صحنه بین‌المللی مقابله کرد.

المعلم به عنوان سدی نفوذناپذیر در برابر هجمه‌های ایالات متحده و متحدانش علیه سوریه ایستاد و دخالت آشکار تعدادی از کشورهای منطقه و جهان در امور سوریه را محکوم کرد. هیچ‌کس نمی‌تواند موضع معروف وی را در مقر سازمان ملل متحد در اکتبر 2012 فراموش کند، زمانی که وی در برابر نمایندگان جهان ایستاد و واشنگتن را به حمایت از تروریسم متهم کرد.

وظایف دشوار بسیار و پرونده‌های پیچیده‌ای در طول مسئولیت المعلم در وزارت خارجه سوریه به او واگذار شده بود. آنقدر پیچیده که برشمردن آن دشوار است؛ اما او همیشه معلم حل معضلات و غلبه بر مشکلات بود به‌ویژه نقش مهم او در مقابله با موضع واشنگتن و متحدانش و تغییر مسیر آن بسیار مهم بود به خصوص که آمریکا حتی تصمیم حمله نظامی به سوریه را هم داشت. شاید دشوارترین مأموریت المعلم، قدرت او در متقاعد کردن دنیا به مشروع بودن دولت بشار اسد، رئیس جمهور سوریه بود. ماموریتی که آن را با استواری انجام داد و تا حد زیادی در آن موفق بود به خصوص که  در نتیجه همین کوشش‌های المعلم بود که سوریه به کنفرانس‌های ژنو دعوت شد.

او دیپلماتی بود که در برخورد با کشورهای غربی دشمن مصمم بود. درهای دمشق را به روی کشورهایی عربی که سوریه را تحریم و در روزهای سختی علیه آن توطئه کرده بودند، باز گذاشت؛ اما آخرین سخنانش در هجمه به قانون موسوم به «سزار» آمریکا در تحریم ملت سوریه بود که به ملت سوریه وعده داد حمایت روسیه را برای عبور از بحران به دست می‌آورد.

دیپلمات وفادار

المعلم در سال‌های رنج و سختی سوریه وفادار به کشور ماند و به خاک و حق آن در دفاع از حاکمیت و منافع خود متعهد بود. پیشنهادهای وسوسه‌انگیز زیادی به او برای ترک سوریه داده شد؛ اما او مقاومت کرد و با آرامشی کشنده آنها را به چالش کشید و با سلاح کشنده دیپلماسی به مقابله با آن رفت و از وجبی از خاک کشورش نگذشت. او معلمی بود که اثری از خود در تاریخ سوریه به جای گذاشت که هرگز با مرور زمان از بین نمی‌رود؛ او تا آخرین نفس یک دیپلماتیک مقاوم باقی ماند.