به گزارش خبرنگار ایکنا؛ کتاب «ادب عاشقی» تألیف محمدرضا عابدینی به آداب حضور در مجالس اهلبیت(ع) در جلسات متعدد سخنرانی در مجالس حسینی و هیئتهای دانشجویی و ... پرداخته است. این کتاب در ۱۰ فصل تنظیم شده و دربردارنده آداب مقدماتی حضور در مجالس اهل بیت(ع)، آداب معرفتی این مجالس و نکات کاربردی فردی، جمعی، تشکیلاتی و تمدنی است.
نویسنده در مقدمه کتاب آورده است: این کتاب، ادب ارتباط با اهل بیت(ع) و ادب محبت به ایشان است و ما با توجه و محبتمان به اهل بیت(ع)، ظرف دریافت محبت و توجه ایشان میشویم؛ لذا هر چقدر با توجه و ادب بیشتر در این مجالس حاضر شویم، در وجود ما این اثر را خواهد گذاشت که توجه و محبت اهلبیت(ع) را با خود داشته باشیم و اگر این ادب حضور و توجه نباشد، خودمان را از رحمت و محبت ایشان محروم کردهایم. این محرومیت، محرومیتی عظیم است که خسران ابدی را در پی دارد و چقدر انسان باید کاهل باشد که خود را از چنین توجهی، که نظر رحمت رحیمیه حق تعالی است، محروم کند! ما خود را در حجاب قرار داده و محروم کردهایم و خود این محجوب بودن، بیاعتنایی و بیادبی به ساحت مقدس ایشان است. نعمت وجود و مجالس اهلبیت(ع) در گردابهای فتنهها، غوغاها و شبهات در طول تاریخ کشتی نجاتی بوده که مؤمنان را از آفات حفظ کرده و راه توحید و قرب الی الله را به آنها نشان داده است.
عابدینی، مؤلف اثر درباره اهداف نگارش این کتاب مینویسد: رعایت «آداب حضور در مجالس اهل بیت» و مراقبه بیشتر فردی و جمعی در حفظ مجالس اهلبیت(ع) و بهرهمندی حداکثری از آن، که حقیقتاً زیارت و ارتباط با ایشان است و همچنین مقابله با انحرافات و دسیسههایی که شیطان ملعون و شاگردان مکتب ابلیس در مقابله با مجالس اهلبیت(ع) و فرهنگ آن دارند، امر ضروری و لازم است. از این رو باید تلاش کنیم با شناخت هرچه بهتر ظرفیت عظیم این مجالس که مجالس تجدید عهد، تعلیم، تربیت، بصیرتافزایی، ایجاد روحیه شهامت و شجاعت است، قدرت اقامه دین را که از این مجالس نشئت میگیرد؛ دریابیم و از این ظرفیت عظیم برای بسترسازی ظهور استفاده کنیم.
کتاب پیش رو با چنین دغدغههایی به همت علی جعفری هرستانی از مجموع صحبتهای پراکنده در ابتدای منابر و سخنرانیهای مناسبتی گوناگون حجت الاسلام محمدرضا عابدینی جمعآوری کرده و آن را به صورت منظم در آوردهاند.
در بخشی از این کتاب میخوانیم: در روایت آمده است؛ انسان گناهی را انجام میدهد و بر آن اصرار میکند و شک در «امامت» برای وی ایجاد میشود، تزلزل در نظام امامت برای وی ایجاد میشود؛ سپس اصرار میکند و در نتیجه در قبول «نبوت» متزلزل میشود و با اصرار بیشتر در نهایت نیز، در «توحید» شک میکند. در این شرایط، هر چقدر اثبات کنید که توحید و نبوت و ... هست، در او تغییری ایجاد نمیشود؛ زیرا مبدأ تزلزل وی اعتقادی نبوده است و لذا اثبات و استدلال برای او فایده چندانی ندارد و تا زمانی که آن رفتار اصلاح نشود و کوتاهی عملی جبران نشود، این اعتقاد برنمیگردد.
یکی از ثمرات حضور در مجالس امام حسین(ع) پررنگتر شدن مرز خوبیها و بدیهاست. در کربلا مرز همه خوبیها با همه بدیها روشن و متمایز شد و انسان اگر میخواهد خود را با کاروان حسینی همراه کند، باید با بدیها مرزبندی روشنی داشته باشد. مراقبه ما در حضور در مجالس اهلبیت(ع) به ویژه مجالس امام حسین(ع) به ما کمک میکند که دائماً مرز خود را با بدیها و با جبهه باطل روشن کنیم و از این مسیر تدریجاً منحرف نشویم.
باید شعرها، سخنرانیها، مداحیها، ذکر مصیبتها و حتی فضاسازیها در مجالس اهل بیت(ع) به سمت پررنگ شدن مرزهای بدی و خوبی باشد، تا انسان وقتی به این مجالس وارد میشود، فطرت محجوبه و غفلت زده به فطرت مخموره و نورانی برگردد و با اشک و سوختن، به فطرت مطلق مرتبط شده و تنظیم وجودی شود تا با توان و شناخت کامل از خوبیها و بدیها و خوبها و بدها، قدم بردارد.
یادآور میشود؛ کتاب «ادب عاشقی» تألیف حجت الاسلام محمدرضا عابدینی با شمارگان هزار نسخه و بهای ۲۵ هزار تومان به همت دفتر نشر معارف روانه بازار نشر شده است.
انتهای پیام