از تشریح رویکردهای قرآنی شهرداری شیراز تا گلایه‌های متقابل فرهنگی
طی روزهای اخیر نقدهایی در خصوص افول فعالیت‌های قرآنی در استان فارس صورت گرفت. در این مجال به سراغ معاون فرهنگی شهرداری شیراز رفتیم تا پاسخ درخواست مؤسسات قرآنی و نقدهای مطرح شده در خصوص فعالیت‌های فرهنگی را بشنویم.
طی روزهای اخیر، نقدهایی در خصوص افول فعالیت‌های قرآنی در استان فارس موجب شد گفت‌وگوهایی با مسئولان و فعالان قرآنی استان داشته باشیم. در همین رابطه در خصوص آسیب‌شناسی و چگونگی جلب حمایت برای ادامه فعالیت مؤسسات قرآنی با مصطفی مشفقیان، معاون شهردار و رئیس سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری شیراز به گفت‌وگو نشستیم.
بیشتر بخوانید:
- پاسخ رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر شیراز به درخواست مؤسسات قرآنی
- شهرداری شیراز با مؤسسات قرآنی همکاری نمی‌کند
- علت حمایت از ضعیف از تشکل‌های قرآنی چیست
- مسئولان فارس دغدغه مؤسسات قرآنی ندارند
- استقبال استاندار فارس از پیگیری ایکنا مبنی بر بی‌توجهی به مؤسسات قرآنی
- موافقت با درخواست مؤسسات قرآنی مبنی بر فعالیت در فرهنگسراهای شیراز
ایکنا ـ حمایت شهرداری شیراز از فعالیت‌های قرآنی چگونه است و چه برنامه‌هایی در این راستا دارد؟
فعالیت‌های قرآنی همواره باید از اصلی‌ترین و مهم‌ترین رویکردهای دستگاه‌های متولی امر فرهنگ باشد که شهرداری شیراز نیز از این امر مستثنا نیست. به صورت خلاصه اگر بخواهم عنوان کنم، در دوره‌های تابستانی فرهنگسراهای شهر شیراز بیش از 500 نفر از شهروندان برای حضور در کلاس‌های قرآنی ثبت‌نام کرده‌اند و نزدیک به 4500 نفر نیز در رویدادها و برنامه‌های قرآنی شهرداری شیراز شرکت داشته‌اند.
دیگر اقدام قرآنی شهرداری شیراز، طراحی باغ‌موزه قرآنی است که این باغ‌موزه هم‌اکنون در مرحله طراحی و جانمایی نهایی است و امیدواریم طی دو سال آینده به بهره‌برداری برسد. در همین راستا از ایده‌های اجرا شده در دیگر کشورها بهره گرفته‌ایم و امیدواریم باغ‌موزه قرآنی شیراز یک جاذبه جدید گردشگری مذهبی برای این شهر باشد.
علاوه بر این در طرح احیای هویت فرهنگی اجتماعی محلات با محوریت مساجد که اختصاراً آن را مسجدمحوری می‌نامیم، جدی‌ترین رویکرد ما آموزش محله‌ای قرآن کریم و نیز برگزاری مسابقات منطقه‌ای قرآن کریم است که با برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته، امیدواریم در تابستان پیش رو وارد فاز اجرایی و عملیاتی شود.
در کنار این موارد، دو فرهنگسرا در شهر شیراز به‌صورت تخصصی بر روی فعالیت‌های قرآن متمرکز هستند که امیدواریم در آینده نزدیک حجم فعالیت این دو فرهنگسرا نیز افزایش یابد. اگر بخواهم از رویداد شاخص در حوزه قرآن نیز نام ببرم که هنوز موفق به اجرای آن نشده‌ایم، باید به رویداد فاخر «دولت قرآن» در آرامگاه حافظ اشاره کنم که هر از چندی برگزار و سپس تعطیل می‌شود. در همین راستا امیدوارم با مجموعه میراث فرهنگی استان به‌زودی به توافقی پایدار دست پیدا کنیم تا بتوانیم از برگزاری این رویداد به‌صورت پیوسته حمایت کنیم.
ایکنا ـ آیا با مؤسسات قرآنی نیز برای اجرای برنامه‌های قرآنی همکاری داشته‌اید؟
بله، به‌عنوان نمونه هم‌اکنون در اجرای طرح ملی رحله که ویژه نوجوانان پسر است و طی آن، فقط در شهر شیراز 300 نوجوان پسر برای یک رویداد دوماهه قرآنی که طی آن دو جزء قرآن را حفظ می‌کنند، با مؤسسه قرآنی بیت‌الاحزان در حال همکاری هستیم و تلاش کرده‌ایم از رویدادهای دیگر مؤسسات قرآنی نیز در حد بضاعت حمایت کنیم.
ایکنا ـ طی روزهای اخیر، مدیرعامل اتحادیه تشکل‌های قرآنی فارس از شهرداری شیراز بابت در اختیار قرار ندادن فرهنگسراهای شهر برای فعالیت مؤسسات قرآنی انتقاد کرد و در ادامه یکی از اعضای شورای شهر شیراز نیز در پاسخ به خبرنگار ایکنا تأکید کرد منعی برای فعالیت مؤسسات قرآنی در فرهنگسراهای شهر شیراز وجود ندارد. در این راستا چه نظری دارید؟
منعی برای فعالیت و برگزاری کلاس‌های قرآنی توسط مؤسسات قرآنی وجود ندارد کما اینکه هم‌اکنون نیز بیش از 500 قرآن آموز در سطح فرهنگسراهای شهر شیراز، توسط مربیانی آموزش می‌بینند که خود، دست‌اندرکار همین مؤسسات قرآنی هستند اما یک مسئله بسیار مهم که شاید برخی دوستان از آن غفلت می‌کنند، این است که در یک فرهنگسرا، بعضاً ده‌ها رشته هنری و فرهنگی برای متقاضیان تدریس می‌شود و بعد از دو سال تعطیلی فرهنگسراهای شهر شیراز به علت بیماری کرونا، هم‌اکنون با نوعی عطش عمومی و شور و اشتیاق مردمی برای حضور در کلاس‌های فرهنگسراها مواجه هستیم به‌نحوی که هم‌اکنون در بسیاری از فرهنگسراهای شهر شیراز، با کمبود فضای کلاسی برای پاسخ دادن به نیاز متقاضیان و برگزاری کلاس مواجه هستیم.
در این شرایط، ما باید به تعهداتی که به مردم داده‌ایم عمل کنیم و کلاس‌هایی که عموم مردم در آن ثبت‌نام کرده‌اند، برگزار شوند، لذا اینکه بخواهیم مثلا کلاس نقاشی برای کودکان و یا آشپزی برای دختران را لغو کنیم و به امر دیگری اختصاص دهیم صحیح نیست. گاهی وقت‌ها نیز به نظر می‌رسد سطح توقعات و انتظارات از مجموعه شهرداری به صورتی کاذب و غیر منطقی بالا رفته است به نحوی که گاهی اوقات، برخی نقدها از دایره انصاف خارج می‌شود.
ایکنا ـ به طور مصداقی بیان می‌کنید؟
سؤال این است که متولی امر فرهنگ در شهر شیراز آیا فقط شهرداری شیراز است؟ اگر کاستی در حمایت از مؤسسات قرآنی مشاهده شد و برخی مؤسسات با کمبود مکان مواجه شدند، شهرداری تنها ارگان مسئول و پاسخگو در این زمینه است؟ دیگر دستگاه‌ها مسئولیتی ندارند؟ به عنوان مثال آیا این امکان فراهم نیست که مؤسسات قرآنی فعالیتشان را در بیش از 450 مسجد و یا چند صد مدرسه شهر شیراز که عمدتاً در ساعات بعد از ظهر تعطیل هستند، برگزار کنند؟ از ظرفیت بقاع متبرکه و حسینیه‌های این شهر نمی‌توان برای فعالیت مؤسسات قرآنی بهره برد؟ این البته از تکلیف و وظیفه ما برای حمایت از فعالیت مؤسسات قرآنی در 25 فرهنگسرای شهر شیراز نمی‌کاهد و قطعاً ما مکلف به حمایت هستیم اما اصل مسئله همان است که آیا شهرداری تنها متولی امر فرهنگ در شهر شیراز است؟ این قبیل مسائل را در دیگر موضوعات فرهنگی نیز می‌توان مشاهده کرد.
هم‌اکنون در آستانه فرا رسیدن ماه محرم هستیم. چه کسی مسئول فضاسازی فرهنگی و مذهبی در شهر شیراز است؟ قطعاً شهرداری نقش بسیار پررنگ و مهمی در این عرصه دارد اما سهم بقیه ارگان‌ها در لزوم این فضاسازی چیست و آن‌ها در کجای ماجرا قرار دارند؟ بیش از 800 شعبه بانک در سطح شهر شیراز وجود دارد.
در ایام ماه محرم، آیا این انتظار نباید وجود داشته باشد که این 800 شعبه بانک، تنها به فضاسازی فرهنگی در محیط مقابل خود اقدام کنند؟ آیا این انتظار گزافی است که ادارات و سازمان‌های مختلف که آن‌ها نیز همچون شهرداری، مکلف به فضاسازی فرهنگی هستند در مناسبت‌های مختلف به تکلیف خود عمل کنند؟ اگر این اتفاق بیفتد بخش اعظمی از هزینه‌های فضاسازی فرهنگی از روی دوش شهرداری برداشته می‌شود و با این بودجه می‌توان به توسعه فرهنگ شهروندی و تعالی فرهنگ دینی بیشتر پرداخت بنابراین، به نظر بنده این نگاه بسیار خطرناکی است که گمان کنیم تنها دستگاه مسئول در امر فرهنگ، شهرداری است و دیگران هیچ مسئولیتی ندارند.
ایکنا ـ اما این تلقی عمومی وجود دارد که بودجه‌ای که در اختیار شهرداری است، در اختیار سایر دستگاه‌ها و ارگان‌ها نیست بنابراین، از شهرداری باید انتظار ویژه‌تری داشت. چقدر این نقد را صحیح می‌دانید؟
بودجه مصوب یک چیز است و بودجه تخصیص یافته چیز دیگر. در سال 1400 بودجه سازمان فرهنگی شهرداری 103 میلیارد تومان بود که در نهمین ماه سال که بنده توفیق حضور در این سازمان را پیدا کردم، تنها 7 میلیارد تومان آن محقق شده بود! از این مبلغ هم بخش عمده‌ای صرف حقوق کارمندان سازمان شد و باقیمانده مبلغ نیز طبیعتاً صرف رویدادهای مختلف و همین فضاسازی‌های فرهنگی در مناسبت‌های مختلف شد. بنابراین، تصوری که از بودجه فرهنگی شهرداری وجود دارد با واقعیت منطبق نیست و بودجه سازمان علاوه بر امورات فرهنگی، در حوزه ورزشی، گردشگری و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی نیز هزینه می‌شود چرا که ما در این امور نیز تکالیفی داریم.
نکته مهم دیگر این است که عمده سازمان‌ها و ارگان‌ها، زمانی که بودجه‌شان به پایان برسد و یا ردیف مشخصی برای حمایت و یا برگزاری از یک رویداد نداشته باشند، خود را کنار می‌کشند که شاید کار درست و منطقی هم همین باشد اما تفاوت سازمان فرهنگی شهرداری با دیگر سازمان‌ها این است که ما وظیفه خود می‌دانیم که حتی علی‌رغم مشکلات عدیده مالی و عدم تحقق ردیف‌های بودجه که در کل شهرداری مرسوم است، خود را بدهکار پیمانکاران می‌کنیم تنها با این هدف که چراغ فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی در شهر خاموش نشود و این اقدام، برخی اوقات این سازمان را میلیاردها تومان بدهکار می‌کند. در عین حال، این رویکرد ما گاهی وقت‌ها موجب می‌شود برخی تصور کنند سازمان فرهنگی شهرداری یک سازمان متمول است که همان‌طور که عرض کردم، این تلقی با واقعیت منطبق نیست.
انتهای پیام
