محمد محمدینیا، عضو هئیت علمی گروه غربشناسی پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی در گفتوگو با خبرنگار ایکنا با اشاره به عملیات غرورآفرین سپاهیان ایران در قلب سرزمینهای اشغالی، اظهار کرد: علمیات وعده صادق، اولین و آخرین ضربه رژیم کودککش صهیونیستی نخواهد بود.
استاد دانشگاه افزود: عملیات وعده صادق سپاه پاسداران، از جهات متعددی در مقابله با رژیم اشغالگر قدس بیسابقه بوده است. در تاریخ عملیاتهای نظامی نیز، از جهاتی، بیسابقه بوده، اما چنانکه برخی در هیجان پس از این حماسه مطرح کردهاند، اولین ضربه اسلام به یهود، بعد از دوران پیامبر اکرم(ص) نیست. تاریخِ ضرباتِ قبلی بهندرت روایت شدهاند. اگرچه علمیات وعده صادق بیسابقهترین ضربه پهپادی و موشکی به صهیونیستهاست، اما اولین ضربه نیست.
وی ادامه داد: هر افتخاری در مبارزه با صهیونیستها، گامنهادن رو به جلو در مسیری است که قرنها پیش از ما گشوده شده و شرط لازمِ توفیق در آن، استمرار و دوامِ مبارزه است. «صهیونیسم بینالملل» یک دکمه برای خاموشکردن ندارد و لذا مبارزه دائمی برای نابودی نهایی آن ضروری است. در هنگام غرقشدن تلاش میکند با هزار چاقو از مهلکه فرار کند. بایست تابِ چاقو خوردن و توانِ بازدارندگی را بالاتر ببریم.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی بیان کرد: اگر تعریف از یهود را تعریف مذهبی یا قومی نگیریم، چنانکه قرآن آن را قومی و مذهبی (به معنای مرسوم) نمیگیرد و به گواه تاریخ یهود که از معنای قومی و مذهبی آن فرامیرود، نمونههای ضربه به یهود را در چهار برهه تاریخی میتوان به شرح ذیل تبیین کرد.
الف. صدر اسلام:
ضربه امام علی (ع) در دوره نخست صفین، ضربه امام حسین(ع) (و پرچمداران نهضت حسینی پس از شهادتش، حضرت زینب (س) و امام سجاد(ع)) به امویان و مروانیان. تحلیل ما از این دو حادثه، ضربه اسلام ناب به کفار یهود است، همان عدهای که قرآن با «الذین کفروا من اهل الکتاب» یا تعابیر مشابه، در کتابش از آنها در کنار منافقان و مشرکان، بهعنوان دشمنان اصلی اسلام یاد کرده است.
ب. دوره دولتهای اسلامی پس از خلافت عباسی
در این دوره شاهد ضربه سلجوقیان به صلیبیها در جنگهای صلیبی هستیم.
اسلام آوردن هلاکو با تلاش خواجه نصیرالدین طوسی و علامه حلی و کنار رفتن نفوذ غازان خان و همپیمانان یهودیاش نمونه دیگری از این ضربهها است.
ضربه شاه عباس صفوی به استعمار پرتغالی در جنوب ایران. فهم ادعاهای این بخش وابسته به شناخت کانونهای دسیسهگر در سه مقطع جنگهای صلیبی، حمله مغولان به ایران و شکلگیری استعمار اروپایی است.
ج. دوره معاصر (قاجار):
قلم و قمع بابیان، ازلیان و بهائیان در دوره ناصرالدین شاه با تلاشهای امیرکبیر.
لغو قرارداد با شرکتهای یهودی- اروپایی، مانند سه نمونه مشهور «امتیاز تلگراف»، «قرارداد رویتر» و «قرارداد رژی».
تأسیس و گسترش شرکت اسلامیه و فتوا (حکم) به حرمت خرید و مصرف کالای خارجی. پیشگام جنبشها، روحانیت مبارز و زمانآگاه شیعه بوده است. ما فقط آوازه میرزای شیرازی را شنیدهایم، و دیگران برای ما بسیار کم روایت شدهاند، مانند ملاعلی کنی، میرزا جواد آقا مجتهد تبریزی، برادران نجفی قوچانی و… .
د. دوره معاصر (پهلوی):
در این دوره ضربههایی که به یهودیان زده شد شامل؛ «گرفتن انحصار نفت ایران از شرکت یهودی-انگلیسی BP (بریتیش پترولیوم) در نهضت ملی نفت»، «لغو قانون کاپیتولاسیون آمریکاییها به پیشگامی حضرت امام (ره)» و «پیروزی نهضت انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام (ره)، قویترین ضربه به سرمایهداری یهودی در ایران بوده است».
عضو گروه علمی غرب شناسی پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی تصریح کرد: پاسخ ایران به بمباران کنسولگری کشورمان در دمشق، بیشتر «تغییر در قواعد درگیری» بوده است تا «تغییر در موازنه استراتژیک». این یعنی، موضوع اصلی در پاسخ ایران، ایجاد «بازدارندگی پایدار» و مدیریت تنشهای بعدی با صهیونیستها است. مهم این است که حمله ایران دقیقا چه تصوری در ذهن نخبگان نظامی و اطلاعاتی صهیونیستها ایجاد میکند.
محمدی نیا گفت: به نظر میرسد، خون صدها شهید مظلوم در غزه و جبهه مقاومت، موازنه را پس از شش ماه، به ضرر صهیونیستها تثبیت کرد، اگرچه در جنگ، مانند مسابقه کُشتی، لحظهها تعیین کنندهاند. آتش بس در جنگ غزه، «آغاز مصائب»، نه پایان مصائب رژیم اشغالگر قدس است.
انتهای پیام