به گزارش ایکنا، هفتاد و ششمین سوره قرآن کریم «انسان» نام دارد. این سوره با 31 آیه در جزء 29 قرآن کریم جای گرفته است. سوره انسان از سورههای مدنی است و در ترتیب نزول، نود و هشتمین سورهای است که بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است.
این سوره را «انسان» نامیدهاند، چرا که این کلمه در اولین آیه این سوره آمده است. به این سوره ابرار (نیکان) نیز میگویند؛ زیرا این کلمه در آیه پنجم آمده و بیش از نصف این سوره در مورد ویژگیهای نیکوکاران است.
سوره انسان درباره خلقت و هدایت انسان، ویژگیهای نیکوکاران و نعمتهای خداوند به آنان و همچنین اهمیت قرآن و تقدیر پروردگار سخن میگوید.
مطالب این سوره را در شش موضوع تقسیمبندی کردهاند:
بنابر نظر بسیاری از مفسران مسلمان، آیه هشتم این سوره معروف به آیه اطعام (غذا دادن)، برای جایگاه و مقام امام علی(ع)، فاطمه زهرا(س) و دو فرزندانشان یعنی حسن و حسین(ع) نازل شده است. آنها سه روز به خاطر نذری که داشتند، روزه گرفتند و با اینکه گرسنه بودند، اما غذای خود را در این سه روز به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.
به همین بهانه در این سوره به پنج ویژگی نیکوکاران پرداخته شده است: ۱. به نذر خویش وفا میکنند، ۲. از روزی که عذاب و گرفتاری آن همه گیر است، میترسند، ۳. با اینکه به غذای خود نیازمندند آن را به بینوا و یتیم و اسیر میبخشند. ۴. این کار را تنها برای خشنودی خدا میکنند و توقع پاداش و سپاس از کسی ندارند، ۵. در روز قیامت از پروردگار خود میترسند.
در ادامه این نکته یادآور مىشود که کافران زندگى زودگذر دنیا را دوست دارند و در حالى که روز سختى را پیش رو دارند اما از آن غافل هستند. سپس به آنها هشدار مىدهد که به نیروى خود مغرور نشوند، زیرا خداوند است که آنها را آفریده و به آنان قدرت داده و هر زمان که بخواهد آنان را نابود مىکند.
سپس تاکید میکند این آیات نوعى یادآورى است و کسی را مجبور به پذیرش نمیکند؛ هرکس بخواهد با استفاده از آن، راهى به سوى پروردگارش پیدا میکند. البته بر این نکته نیز تأکید دارد که انسانها چیزى را نمىخواهید مگر این که خداوند بخواهد. خداوند هر فردی را که بخواهد و شایسته ببیند شامل رحمت خود میکند و براى ستمگران عذابى پردرد آماده کرده است.