بايد توجه داشت كه قرآن مجيد ـ در بیان اوصاف متقین ـ نمىگويد نماز مىخوانند، بلكه مىفرمايد: «وَ يُقيمونَ الصَّلاةَ؛ نماز را به پا مىدارند.»
فرق است ميان نماز خواندن و نماز را به پا داشتن؛ اصولًا مواردى كه در قرآن «نماز خواندن» تعبير شده است، در مقام مذمّت است؛ يعنى سخن از كسانى بوده كه نمازهايشان ايراد داشته است.
اقامه (به پا داشتن) نماز چيست؟ به پا داشتن نماز آن است كه حق نماز ادا شود، يعنى نماز به صورت يک پيكر بى روح انجام نشود بلكه نمازى باشد كه واقعاً بنده را متوجه خالق و آفريننده خويش سازد و اين است معنى «ذكر اللَّه» كه در آيه شريفه 14 سوره طه بدان اشاره شده: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرى».
ياد خدا بودن مساوى است با فراموش كردن غير خدا. اگر انسان و لو مدت كوتاهى با خدا در راز و نياز باشد و از او استمداد جويد و او را ثنا گويد، او را به اللَّه بودن، رب بودن، رحمن بودن، رحيم بودن، احد بودن، صمد بودن، «لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يولَدْ. وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً احَد» بودن توصيف كند، عالىترين تأثيرها در نفس او گذاشته مى شود و روح انسان آنچنان ساخته مىشود كه مذهب اسلام مىخواهد و بدون چنين برنامهاى امكانپذير نيست.
منبع: مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى(آشنايى با قرآن(1 - 5))، جلد 26، صفحه: 124- با تلخیص و ویرایش جزئی.
انتهای پیام