اتحادیه‌ صنف و محل استقرار مؤسسات قرآنی است/ یأس از عدم حمایت‌ها + صوت
کد خبر: 4024288
تاریخ انتشار : ۰۹ دی ۱۴۰۰ - ۲۲:۴۳
امیرحجت مرادی:

اتحادیه‌ صنف و محل استقرار مؤسسات قرآنی است/ یأس از عدم حمایت‌ها + صوت

عضو هیئت مدیره اتحادیه کشوری مؤسسات و تشکلهای قرآن و عترت با تأکید بر اینکه مؤسسات قرآنی نباید از مجامع خود قهر کنند، گفت: مطالبه مؤسسات قرآنی نباید از خودشان باشد بلکه باید از دستگاه‌ها باشد. اگر این نگرش درست شود، مؤسسات هیچ کدام با مجمع خود قهر نمی‌کنند بلکه مجمع عمومی را میدان و محل تجمعی می‌دانند که باید پررنگ‌تر در آن حضور پیدا کنند.

امیرحجت مرادی

امیرحجت مرادی، عضو هیئت مدیره اتحادیه کشوری مؤسسات و تشکل‌های قرآن و عترت در گفت‌وگو با ایکنا، پیرو انتشار گزارش این خبرگزاری درباره لغو مجمع عمومی اتحادیه استان تهران به دلیل به حد نصاب نرسیدن که با تیتر «نبود فضای مطالبه‌گری در بین مؤسسات؛ آفت اتحادیه استان تهران/ مجمعی که به حد نصاب نرسید »، منتشرشده بود، گفت: مسئله مؤسسات قرآنی در شرایط فعلی تنها کرونا و مطالبه‌گری به این معنای گفته شده نیست. بلکه تمام اینها به دیدگاه‌های ما باز می‌گردد.

وی ادامه داد: اینکه مؤسسات از اتحادیه‌ها مطالبه‌گری کنند، اشتباه است، اتحادیه خانه و صنف و محل استقرار مؤسسات قرآنی است. اتحادیه‌های قرآنی با انتخاب نمایندگانی از سوی مؤسسات قرآنی به منظور دفاع از حقوق تضییع شده مؤسسات قرآنی و پیگیری مطالبات آنها تشکیل شده است. بنابراین مؤسسات قرآنی، هیئت مدیره اتحادیه‌ها را به منظور اینکه مجموعه‌ای برای پیگیری خواسته‌هایشان باشند، انتخاب کرده‌اند و هیئت مدیره نیز یک نفر را به عنوان مدیرعاملی برای این امر انتخاب می‌کند.

مرادی بیان کرد: اگر این نمایندگان مؤسسات قرآنی به خوبی وظیفه نمایندگی خود را انجام نمی‌دهند، مؤسسات در نوبت بعد، نمایندگان خود را تغییر خواهند داد و یا اگر این عدم انجام وظیفه، حاد باشد، در طول دوره، هیئت مدیره را عزل و افراد لایق‌تری جایگزین خواهد شد.

یأس از عدم حمایت و پشتیبانی از مؤسسات قرآنی

 مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل‌های قرآن و عترت گیلان ادامه داد: موضوعی که مؤسسات در استان‌هایی چون تهران و قم و... به اشتباه دریافت کرده‌اند و یا اینکه در خیلی از استان‌ها از مجامع عمومی اتحادیه‌ها، استقبال نمی‌شود و موجب می‌شود مجامع به دلیل عدم به حد نصاب رسیدن به دور دوم کشیده شود، یأس از عدم حمایت و پشتیبانی از مؤسسات قرآنی و سپس وضعیت خاص کرونایی است. این یأس موجب شده است که بگویند چه ضرورتی‌ست تا دور هم دیگر در قالب مجامع جمع شویم در حالی که نهاد و هیچ دستگاه‌ بالادستی ذره‌ای از مؤسسات قرآنی حمایت نمی‌کند.

وی تصریح کرد: در اینجا نقدی به مؤسسات قرآنی وارد است. اینکه اگر می‌خواهید بی‌اعتنا و بی‌توجه باشید و حتی به دستگاه‌های حاکمیتی طعنه بزنید که در حق ما جفا کرده‌اید و به ما توجه نکرده‌اید، راهش این نیست که در انتخابات اتحادیه این را نشان دهیم و تلافی کنیم.

مرادی ادامه داد: چرا این انتظارات از اتحادیه است؟ آیا اتحادیه ابزار لازم را دارد؟ پاسخ من این‌است که ما به عنوان صنف ابزارهای لازم و حداقلی یک اتحادیه را نداریم. آیا دستگاه‌های حاکمیتی، همکاری لازم را کردند و بر تصدی‌گری خود پایان دادند؟ بنابراین مؤسسات باید بدانند که نباید از اتحادیه قهر کنیم بلکه من به عنوان مؤسسه قرآنی باید در مجمع عمومی اتحادیه شرکت کنم تا در آنجا صدایم را به دیگران برسانم، آنجا، مکانی‌است که نیاز است تا عِدّه و عُدّه داشته باشیم چنانکه در جریان ادغام، هنگامی که لازم بود تا در مقابل شورای توسعه فرهنگ قرآنی به عنوان پارلمان قرآنی کشور تحصن کنیم و مطالبات خود را به صورت جدی‌تر مطرح کنیم، به عنوان نمایندگان مؤسسات قرآنی، آنها را همراه کردیم.

عضو هیئت مدیره اتحادیه کشوری مؤسسات تصریح کرد: بنابراین زمانی احساس می‌کنید که مدیرعامل و هیئت مدیره منتخب اتحادیه تا حدی جلو رفته‌اند و از جایی به بعد باید همه مؤسسات قرآنی پشتش بایستند، این همایش‌های عمومی همچون این مجامع عمومی، مکانی برای این امر است. مؤسسات قرآنی نباید قهر کنند و شما به عنوان رسانه باید این مسئله را تبیین کنید. مطالبه مؤسسات قرآنی نباید از خودشان باشد بلکه باید از دستگاه‌ها باشد.

 مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل‌های قرآن و عترت گیلان گفت: اگر این نگرش درست شود، مؤسسات هیچ کدام با مجمع خود قهر نمی‌کنند بلکه مجمع عمومی را میدان و محل تجمعی می‌دانند که باید در آن... موضع مدیرعامل و منتخبین خود را در هیئت مدیره که نمایندگی آنها را در پیگیری حقوقشان برعهده دارند، تقویت کنند.

کد

اتحادیه نماینده موسسات در برابر دستگاه های دولتی است

 وی با تأکید بر اینکه برخی مؤسسات قرآنی مدیران عامل اتحادیه‌ها را در کنار مدیران دستگاه‌های متولی امور قرآنی می‌گذارند، اظهار کرد: در حالی که اینگونه نیست اتحادیه نماینده موسسات در برابر دستگاه های دولتی و عمومی است. دستگاه‌ها ونهادهای متولی امور قرآنی با اتحادیه‌ همکاری لازم را ندارند و به جایگاه صنفی اتحادیه‌ها توجه ندارد، اتحادیه‌ها در به وجود آمدن مؤسسه، انحلال و حتی فرایند تشکیل مؤسسه، نقشی ندارد و ابزارهای لازم برای اینکه بتوانیم اتحادیه باشیم، نداریم و مرتباً برای کارکرده‌های کم مؤسسات ضعیف بازخواست می‌شویم در حالی که در پیدایش و نظارت بر آنها نقشی نداشته و نداریم.

مرادی بیان کرد: از طرفی دستگاه‌های ذیربط فارغ از تغییر رویکرد مدیریت‌ها، نه تنها امروزه حمایت‌های لازم را انجام نمی‌دهند بلکه نهادهای موازی نیز ایجاد می‌کنند.

مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل‌های قرآن و عترت گیلان با برشمردن وضعیت موسسات گفت: مؤسسات را می‌شود به چند دسته تقسیم کرد؛ یک گروه مؤسساتی هستند که توسط افراد خاص و صرفاً برای داشتن شخصیت حقوقی و حضورشان در اتحادیه و هیئت مدیره تأسیس شده‌اند که از آنها به مؤسسات لاکچری که عملکرد چندانی نداشته و در مکان‌های خاصی هم استقرار دارند نام می‌برم.

وی بیان کرد: دسته دوم مؤسساتی هستند که مدیران آنها عمدتاً قرآنی هستند و فعالیت‌هایی نیز دارند، برخلاف گروه اول که خیلی دارای سابقه در این حوزه نیستند اما جزو مؤسسات نورچشمی و به اصطلاح معین دستگاه‌ها هستند.

مدیرعامل اتحادیه قرآنی گیلان اضافه کرد: دسته سوم مؤسساتی هستند که دارای فعالیت‌های قابل دفاع، ویژه و از توانمندی بالا برخوردارند و عمدتاً بر اساس ظرفیت‌های خود به وجود آمده‌اند و پیشرفت‌های آنها وابسته به کمک‌های خاص و دوپینگ‌های ناشی از کمک‌های ویژه دستگاه‌ها نبوده است. حتی مؤسساتی ممکن است حوزه فعالیت‌های آنها از حیث کمی محدود به حوزه جغرافیایی خود باشد اما از حیث کیفیت، عملکرد قابل قبول و بالایی دارند، اینها عمدتاً آگاهانه قالب مؤسسه را برای فعالیت‌های قرآنی خود انتخاب و دارای تعصب بالایی هستند.

وی ادامه داد: دسته چهارم مؤسساتی‌اند که در قالب پژوهشی و علمی فعالیت می‌کنند و خیلی در حوزه آموزش‌های عمومی که قالب مؤسسات بر آنها متمرکز هستند، حضور ندارند.

عضو هیئت مدیره اتحادیه کشوری تصریح کرد: دسته آخر درصد قبل توجهی از مؤسسات مردمی هستند که توسط فعالان قرآنی و عموماً مربیان آموزش عمومی قرآن که عمدتاً نیز از بانوان قرآنی هستند، تشکیل شده‌اند و اکثراً هم به دلایل مختلف که مهم‌ترین آن، عدم توانایی در تأمین منابع مالی برای اداره مؤسسه است، دچار مشکلات عدیده‌ای هستند و بیشترین آسیب متوجه آنهاست و راه‌حل مسائل آنها نیز مشخص است که البته عزم و شجاعت لازمی هم که برای حل آن لازم است، وجود ندارد.

مرادی با اشاره به دسته بندی فوق بیان کرد: مسائل مربوط به تهران و قم را عمدتاً باید بر مبنای تقسیم‌بندی فوق تحلیل کرد و با توجه به دستگاه محاسباتی ذهنی که در ابتدای گفته‌هایم به آن اشاره کردم، بررسی کرد چرا که برخی از این طیف‌هایی که اشاره شد در این دو استان حضور اثرگذاری دارند.

وی ادامه داد: مؤسسات نوع پنجم عموماً به دلیل نگرشی که از اتحادیه دارند و در مواقع عادی در سال‌های گذشته که وضعیت به این صورت بغرنج نبوده است، حضور میدانی و اصلی را داشتند، لذا مجامع عمومی و بحران عدم نصاب شرکت را نداشتند اما در شرایط فعلی به جهت دیدگاه اشتباه و هم عدم حمایت‌های لازم دستگاه‌های ذیربط با توجه به اینکه نمی‌توانند واکنش مؤثری به دستگاه‌های مسئول داشته باشند، این دلخوری را با عدم حضور در مجمع بروز می‌دهند.

مرادی گفت: مؤسسات خاص پژوهشی و علمی در هیچ دوره‌ای علاقمند به حضور در اتحادیه یا هر جمع مشابهی نبودند و نیازی احساس نمی‌کنند در کنار مؤسسات عمدتاً آموزشی، قرار گیرند.

وی با اشاره به وضعیت موسسات نوع سوم، افزود: آنها عمدتاً به دلیل حمایت‌های مستقیم از یک سو و پرهیز از فضای مطالبه‌گری اتحادیه که می‌تواند به جایگاه و همکاری آنها با دستگاه‌های دارای منابع مالی در حوزه فعالیت‌های قرآنی، آسیب وارد کند، معمولاً از حضور در اتحادیه سر باز می‌زنند چرا که اولاً نیازی ندارند و به راحتی چند صد میلیون و گاه چندین میلیارد تومان وارد حساب آنها شده و از سود و امتیاز و درصد‌های آن استفاده می‌کنند لذا حضور در اتحادیه‌ای که بسیاری از اعضای آن مطالبه‌گر وضع موجود هستند نقص غرض و به ضرر آنها است.

مرادی گفت: در این بین می‌ماند مؤسساتی که اساساً مدیران آنها مؤسسه تشکیل داده‌اند تا به این ساختار ورود کنند و دیگری مؤسساتی که تعصب و حمایت از مؤسسه و فعالیت‌های قرآنی در این قالب را آگاهانه انتخاب کرده‌اند که به تنهایی و به علت آنکه نصاب اتحادیه بر اساس جمع همه این طیف‌های پنجگانه تشکیل می‌شود، نمی‌توانند مجمع را به نصاب لازم برسانند.

عضو هیئت مدیره اتحادیه کشوری مؤسسات قرآن و عترت گفت: بنابراین ریشه عدم حضور و مشکلات ناشی از عدم نصاب مجامع در برخی استان‌ها به ویژه در تهران و قم  را باید در خطای محاسباتی و نگرش اشتباه به جایگاه اتحادیه و از طرفی دیگر در تقسیم‌بندی موجود اعضا جستجو کرد و برای آن چاره اندیشید.

انتهای پیام
captcha