به گزارش ایکنا، محمد صدیق منشاوی از بزرگترین قاریان جهان اسلام که صد و یک سال پیش در چنین روزی، 20 ژانویه ۱۹۲۰ در روستای منشاة استان سوهاج مصر به دنیا آمد. پدرش صدیق سید منشاوی و برادرش محمود صدیق منشاوی نیز مانند محمد از قاریان مشهور قرآن بودند.
با توجه به حزن خاصی که در صدای محمد صدیق منشاوی وجود داشت، به وی قاری گریان یا صاحب صوت گریهآور لقب دادهاند.
محمد صدیق در هشت سالگی موفق به حفظ قرآن شد و از ۹ سالگی قرائت قرآن را همراه با پدر خود در محافل و مجالس سوهاج آغاز کرد. زیبایی تلاوت وی، شهرت زیادی برایش به ارمغان آورد تا جایی که آوازه تلاوتهای او به گوش مسئولان وقت رادیو نیز رسید و آنها از وی خواستند در رادیو حاضر شده و برای هیئت داوری تلاوت کند و در صورت موفقیت، اجازه تلاوت در رادیو را بیابد اما وی این درخواست را نپذیرفت تا اینکه برای نخستینبار در تاریخ رادیو، رادیوی مصر، تجهیزات و کارکنان خود را برای ضبط تلاوت این قاری به محل زندگیاش فرستاد. با پخش تلاوتهای وی از رادیو، شهرت محمد صدیق منشاوی سرتاسر مصر و کشورهای عربی را فرا گرفت.
وی برای تلاوت قرآن به اندونزی، اردن، کویت، لیبی، فلسطین، عربستان، سوریه، عراق، پاکستان، مراکش و سودان سفر کرد؛ سفر وی به اندونزی در سال ۱۹۵۵ در سن ۳۵ سالگی همراه با استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد بود. وی در سال ۱۹۶۶ به بغداد و در سال ۱۹۶۹ نیز به همراه محمود خلیل الحصری به کشور لیبی سفر کرد. شیخ منشاوی در سال ۱۹۶۶ از ناحیه مری دچار بیماری شد و پزشکان به او توصیه کردند که دیگر از حنجرهاش استفاده نکند، اما او قبول نکرد تا همنشینیاش با قرآن از طریق تلاوت آیات وحی را تا پایان عمر ادامه دهد، این قاری مصری تا زمان وفات همچنان قرآن میخواند تا اینکه در بیستم ژوئن ۱۹۶۹ در ۴۹ سالگی در قاهره دار فانی را وداع گفت.
انتهای پیام