تشکیل شبکه مخفی وکالت در دوره امام هادی(ع)/ کرامات متعدد امام در سامراء

حجت‌الاسلام والمسلمین فرقانی، استاد و محقق بنیاد فرهنگی امامت در گفت‌وگو با ایکنا؛ ضمن تبریک میلاد با سعادت امام هادی(ع) گفت: امام دهم شیعیان طبق نقل مشهور امامیه در 15 ذی‌الحجه 212 هجری قمری در حوالی مدینه منوره به دنیا آمدند و نام مادر آن بزرگوار نیز کنیزی پاک و برگزیده به نام سمانه مغربیه بود.

وی افزود: دوره امامت آن حضرت بیش از 33 سال به طول انجامید که 13 سال در مدینه و مابقی نیز در سامراء بود؛ آن حضرت در ایام نوجوانی، در مبارزات و ترویج سیره تشیع آن قدر گسترده و جذاب بود که باعث جلب توجه افراد زیادی به سوی آن امام شد به طوری که نقل کرده‌اند تعداد محبان آن حضرت روز به روز افزوده می‌شد.

فرقانی بیان کرد: همین مسئله سبب شد تا خلفای عباسی و بیش از همه متوکل از موقعیت خود احساس خطر کنند؛ والی مدینه نامه‌ای به متوکل نوشت و گفت اگر خواستار تسلط بر حرمین شریفین هستی باید علی بن محمد را از مدینه بیرون کنی و نزد خود ببری و او را کنترل کنی تا مردم هم از حول امام(ع) جدا شوند که متوکل هم در پاسخ این نامه، نامه‌ای نوشت که از یکسو در آن اظهار محبت ظاهری به امام(ع) کرد، اگرچه در کفر و عناد او به تعبیر امام هادی(ع) تردیدی نبود.

این محقق و پژوهشگر با بیان اینکه مضمون نامه این طور بود که امام برای هجرت به سامراء مجبور بود اظهار کرد: سامراء از لحاظ وسعت زیادی داشت و خلفای عباسی آن‌قدر ثروت داشتند که تقریبا صد کاخ مجلل در این شهر ساختند و البته امام هادی(ع) گفت که بعد از شهادت من همه این کاخ‌ها ویران و چیزی برای شما باقی نمی‌ماند که این پیش‌بینی درست درآمد و امروز هم مخروبه‌ای از برج معروف متوکل و زندان امام هادی وجود دارد.

وی ادامه داد: علت اینکه متوکل امام(ع) را به سامراء برد این بود که سامراء مرکز حکومت عباسیان بود و می‌خواست امام(ع) را کنترل کند؛ متوکل برای تحقیر امام(ع) و شیعیان دست به هر اقدامی زد از جمله حمله به خانه َشیعیان و به حرم امام حسین(ع) و کشتن زائران امام حسین(ع) مبادرت کرد.

این مدرس و محقق بنیاد فرهنگی امامت ادامه داد: در مورد واژه سامراء باید گفت که این واژه در اصل «سر من رای» بوده؛ یعنی کسی که آنجا را می‌دیده و وارد آن می‌شده مسرت پیدا می‌کرده و خوشحال می‌شده است البته نام‌گذاری دیگری هم گفته‌اند که ترکیبی از «سام و راه» است که سام نام پسر نوح است و وقتی از این مکان عبور می‌کردند فردی از گروه همراه اشاره به سام کرده و می‌گوید سام، راه، که بعدا «ه» راه حذف شده است.

فرقانی بیان کرد: امام(ع) در 243 هجری قمری تبعید شده و در بین راه هم معجزات فراوانی از امام نقل شده است؛ وقتی امام به سامراء رسیدند متوکل دنبال کاهش هیبت امام(ع) در نزد مردم بود، لذا امام(ع) را در «هان الصعالیک»، منطقه‌ای که گدایان، بینوایان و افراد بی‌غذا زندگی می‌کردند، ساکن کرد.

این محقق و استاد بنیاد فرهنگی امامت تصریح کرد: امام(ع) با همسر و خانواده خود به سامراء مهاجرت کردند و برخی از اطرافیان امام(ع) از این حرکت متوکل در نزد امام(ع) گله کردند و امام(ع) هم کرامتی از خود نشان دادند، به گونه‌ای که همه اطرافیان، محل سکونت خود را به شکل باغ و سرسبز دیدند و متوجه شدند که از عظمت و کرامت آنان کم نمی‌شود؛ البته امام(ع) چند روز بعد به منطقه‌ای نظامی منتقل شدند و در  منطقه عسکر خانه‌ای بنا کرده و چندین چاه هم حفر کردند تا به آب برسند.

فرقانی ادامه داد: جاسوسان فراوانی از سوی متوکل بر حضرت گمارده شدند و ایشان تحت کنترل بود و حتی چند بار می‌خواستند امام(ع) را ترور کنند؛ در زندان امام(ع)، درندگانی هم قرار داده بودند که از معجزات امام(ع) این است که درندگان هم به ایشان تعدی نمی‌کردند.

این پژوهشگر عنوان کرد: متوکل در اقدام دیگری یک ساحر هندی را نزد امام(ع) فرستاد و قرص نانی جلوی امام(ع) قرار دادند و این ساحر وقتی امام(ع) دست دراز کردند تا این نان را بردارند با سحر نان را بلند کرد و باعث تمسخر دیگران شد؛ امام(ع) که ولایت تکوینی دارد، بر تصویری از شیر که در کنار این ساحر بود دست کشیدند و این شیر، واقعی شد و درجا ساحر هندی را بلعید که این ماجرا در میان مردم پخش شد.

فرقانی تصریح کرد: در کتاب شریف کافی از کلینی از امام زمان(عج) نقل شده که محبوبترین مکان‌ها در نزد من سامراء است؛ در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که چرا سامراء محبوب‌ترین مکان در نزد امام است؛ چون از یکطرف سامراء منزلگاه خانوادگی امام هادی(ع) است؛ امام عسکری در این منزل سکونت یافتند و زندانی شدند؛ این محل بعدها محل دفن امام هادی شد و امروز هم محل دفن امامین عسکریین (ع) است.

فرقانی بیان کرد: سامراء آرامگاه خانوادگی امام زمان(عج) است و امام عسکری(ع)، حضرت نرجس خاتون و... در این محل دفن هستند و سرداب مقدس نیز در آنجا هست و امام(ع) نیز در اینجا متولد و تا پنج‌سالگی در آن حضور داشتند که مسئله غیبت صغری پیش آمد.

وی با بیان اینکه شبکه وکالت از ابتکارات امام(ع) بود گفت: متوکل می‌خواست ارتباط امام(ع) با شیعیان را قطع کند اما با تدبیر امام(ع) این کار محقق نشد و اصحاب با حالت تقیه و با عناوین فروش خرما، روغن و ... خدمت امام(ع) می‌رسیدند و حضرت به سؤالات آنان جواب می‌داد و این ارتباط کاملا مخفی و  سری بود.

یادآور می‌شود، شهادت امام(ع) هم بعد از 20 سال اقامت در سامراء به وقوع پیوست.

انتهای پیام