به گزارش ایکنا؛ طی هفتههای اخیر رسانهای شدن چند مورد کودکآزاری و معلولآزاری به شدت جامعه را متأثر کرده است. اما آنچه بسیار قابل تأمل و تأثر است اینکه این کودکآزاریها در شدیدترین و طولانیترین شکل ممکن رخ داده و مدتها پس از شکنجه دیدن این کودکان بالاخره برای نجات آنها اقدام شده است.
این قصور طولانی از سوی اطرافیان این کودکان معصوم در حالی رخ داده است که اگر این افراد زودتر با اورژانس اجتماعی (شماره تلفن 123) تماس میگرفتند خیلی زودتر و قبل از عمیقتر و شدیدتر شدن این آزارها میشد کودکان را نجات داد.
در کمال تأسف باید گفت که همچنان تعدادی از کودکان این سرزمین در حال آزار دیدن از سوی اطرافیان خود هستند و به نظر می رسد عموم مردم نمیدانند که وقتی با کودک آزاری، همسرآزاری، سالمند آزاری، معلول آزاری و ... مواجه شدند باید به شماره تلفن اورژانس اجتماعی به شماره 123 تماس گرفته و موضوع را اطلاع دهند تا مشاوران و مددکاران این مرکز در محل حاضر شده و به فرد آسیب دیده کمک کنند.
لازم به تأکید است که فرد تماس گیرنده کاملاً ناشناخته خواهدماند.
در بسیاری از کشورها نحوه ارتباط با اورژانس اجتماعی به کودکان آموزش داده میشود تا در صورت لزوم از اورژانس اجتماعی کمک بگیرند اما متأسفانه در ایران نه تنها بچهها بلکه بزرگ ترها هم به خوبی این شماره تلفن مهم را نمیشناسند.
در همین خصوص از مهدی میرمحمد صادقی مدیرکل دفتر مشاوره و روانشناسی سازمان بهزیستی کشور سؤال کردیم چگونه میتوان به بچهها یادداد در صورتی که مورد آزار قرار گرفتند با شماره اورژانس اجتماعی(شماره تلفن 123) تماس بگیرند که وی پاسخ داد: به بچهها همانند بزرگترها نمیتوان گفت که خطر وجود و یا مثلاً اگر شما را آزار دادند به اورژانس اجتماعی زنگ بزنید. چون حتی نمیدانند آزار دادن یعنی چه و مثلاً ممکن است که فکر کنند اگر با پسرخاله همسنشان دعوا کردند باید با خط 123 تماس بگیرد و زیاد متوجه آزار جنسی و جسمی نیستند.
وی ادامه داد: باید شرایط بچهها را در نظر گرفت و اینکه نوع ادراک بچهها متفاوت است. به همین دلیل اول از همه والدین باید به کودکان خود یاددهند که حرف بزنند و اتفاقات رخ داده و هر موضوعی که برای آنها پیش میآید را به پدر و مادر خود بگویند. مثلاً به بچه بگویند «اگر مشکلی برای تو پیش آمد یا کسی تو را ناراحت کرد حتماً به من بگو».
تلفن را به کودک نشان دهد و بگویید اگر در نبود او مشکلی پیش آمد به این شماره زنگ بزند
میرمحمد صادقی با اشاره به اینکه باید به صورت عملی به کودک تماس گرفتن با 123 آموزش داده شود، گفت: باید تلفن را پیش بچه بیاوریم و به او بگوییم اگر ما نبودیم و مشکلی پیش آمد به شماره 123 زنگ بزن و عملاً به کودک یاد بدهیم که به این شماره زنگ بزند و به فردی که پشت تلفن است بگوید که چه اتفاقی افتاده است. این کمک میکند که 123 در ذهن بچه باقی بماند.
مدیرکل دفتر مشاوره و روانشناسی سازمان بهزیستی در ادامه به مشکلاتی که باید به بچهها آموخت در صورت بروز آنها باید با 123 تماس بگیرند، اشاره و عنوان کرد: باید به بچهها گفت اگر من (مامان یا بابا) نبودیم و کسی کاری با تو کرد و گفت که به کسی نگو به پدر و مادرت نگو یا نمیتوانستی به ما بگی و تو را اذیت میکرد و احساس میکردی به هر کسی نمیتوانی بگویی به این شماره زنگ بزن و حرفت را بگو.
وی با اشاره به اینکه متأسفانه بسیاری از کودکآزاریها در خانواده و توسط افراد آشنا صورت میگیرد، گفت: بر همین اساس باید در مهدهای کودک و مدارس بچهها را با اورژانس اجتماعی آشنا کرد. البته در این سن به خوبی به بچهها میتوان مسائل را واضحتر و شفافتر توضیح داد و به بچهها گفت که اگر کسی به اندامهای خصوصی شما دست زد و شما را اذیت کرد و به شما گفت که نباید به کسی بگویید که این اتفاق افتاده، به شماره تلفن 123 زنگ بزنید و بگویید چه اتفاقی افتاده آن افراد بلد هستند چگونه به شما کمک کنند.
در مدارس باید به بچهها یادداد که در صورت آزار دیدن با اورژانس اجتماعی تماس بگیرند
میرمحمد صادق عنوان کرد: در مدرسه باید به بچهها یاد داد که اگر در خانواده پدر، مادر، برادر یا هر یک از اعضای خانواده هستند که شما را اذیت میکنند و کاری میکنند که شما احساس میکنید نمیتوانید به کسی بگویید یا خجالت میکشید مثلاً شما را کتک میزنند یا حرفهای رکیک به شما میزنند و یا به اندامهای خصوصی شما دست میزنند، به شماره تلفن 123 تماس بگیرد.
وی بر لزوم آموزش تماس با اورژانس اجتماعی به بچههایی که در مراکز نگهداری از کودکان یا مراکز شبهخانواده و یا بچههای خیابانی و ... هستند نیز اشاره و عنوان کرد: هر قدر سن بچهها بیشتر میشود راحتتر و بهتر میتوان مسائل را توضیح داد و تأکید کرد که اگر رفتاری با شما صورت میگیرد که خجالت میکشید که به اطرافیان و والدین خود بگویید حتماً به 123 اطلاع بدهید تا به شما کمک کنند. پس با سنین مختلف بچهها روشهای گفتن ما متفاوت میشود.
کودک آزاریها را دیر گزارش میکنند/ آیا همسایه شما یک کودک آزار است؟
میرمحمد صادقی با اشاره به اینکه کودکآزاریهای اخیر متأسفانه خیلی دیر به 123 اطلاع داده شده و بچهها آسیبهای زیادی دیدهاند، گفت: حتی در عالم همسایگی وقتی میشنویم که در خانه همسایه ما صدای شیون هست و یا میشنویم که یک نفر در حال کتک خوردن است یا فحشهای رکیک داده میشود، اینجاست که ذهن مردم بیشتر به سمت شماره گرفتن 110 میرود. البته پلیس 110 با اورژانس اجتماعی 123 مرتبط هستند اما اینکه بدانیم در همسایگی ما کودکی، همسری، معلولی و ... را میزنند باید شماره 123 را بگیریم تا مددکاران اورژانس اجتماعی با حضور در منزل آن فرد با آنها صحبت و با روشهای روانشناسانه به فرد آسیب دیده کمک کنند.
معلمها و پزشکان مسئولیت بیشتری در تشخیص کودک آزاری دارند
وی خاطرنشان کرد: حتی میتوان از چهره بچهها، یا آسیبهای جسمانی که دیدهاند متوجه شد که مورد آزار قرار گرفتهاند. در این زمینه معلمها و مسئولان مدرسه و پزشکان مسئولیت بیشتری دارند. به عنوان مثال وقتی بچهای را به پزشک میبرند و عنوان میکنند که زمین خورده است با چند سؤال میتوان متوجه شد که آیا بچه زمین خورده یا او را هل دادهاند؟
مدیرکل دفتر مشاوره و روانشناسی سازمان بهزیستی کشور با تأکید بر اینکه همه اعضای جامعه ما همانطور که نسبت به اورژانس پزشکی حسایت دارند نسبت به اورژانس اجتماعی هم باید حساسیت نشان دهند و آگاه باشند، گفت: وقتی حتی در خیابان با بچهای مواجه میشویم که احساس میکنیم مورد آزار قرار گرفته باید با 123 تماس گرفته و اطلاع دهیم.
وی عنوان کرد: برخی از مردم با این استدلال که والدین در حال تربیت فرزند خود هستند یا کودک کاری کرده که والدین او را تنبیه میکنند با اورژانس اجتماعی تماس نمیگیرند در مورد کودک آزاری، همسر آزاری، معلول آزاری و هر نوع آزار و سوء استفادهای همه وظیفه داریم که اگر شک کردیم تماس بگیریم.
میرمحمد صادقی در پایان گفت: این بسیار مهم است که بزرگترها ملاکهای آزار کلامی، روحی و جسمی را بدانند. همین که با بچهها قهر میکنیم، آنها را نادیده میگیریم، با آنها حرف نمیزنیم، به آنها پول نمیدهیم یا بچهای را مورد غفلت قرار میدهیم همه این موارد جزو کودکآزاری است.
زهرا ایرجی
انتهای پیام