مشکلات آموزش قرآنی نیازمند توجه تازه است

خدیجه عباسی، مربی قرآن در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی در خصوص مهم‌ترین مشکلات حوزه تربیت و آموزش قرآنی اظهار کرد: از مهم‌ترین مشکلات در این حوزه، کمبود نیروی انسانی متخصص و هدفمند است که تنها در این حرفه متخصص باشند و به کار دیگری نپردازند.

وی با بیان اینکه حال آنکه می‌بینیم مربیان قرآن به‌عنوان یک فعالیت دوم در زندگی به این امر می‌پردازند و همین امر باعث شده توجه و تمرکز 100 درصدی روی موضوع نداشته باشند، افزود: موضوع دیگر توجه مدارس به این امر است که متأسفانه متوازن و متناسب با دروس دیگر در مدارس به آن توجه نکرده‌ایم.

این مربی قرآنی با بیان اینکه نسل حاضر در معرض محتواهای جذاب بسیاری قرار دارند که لازم است برای جذب آنان به سمت قرآن محتواهای جذاب با چاشنی خلاقیت را به کار برد که اکنون این موضوع را نمی‌بینیم، تصریح کرد: این جذابیت را در بقیه متون درسی به‌کار می‌بریم، اما در حوزه آموزش قرآنی به همان محتوای روتین بسنده می‌کنیم.

عباسی با بیان اینکه گاهی دیده می‌شود کتاب‌های سال‌های پیش هنوز در آموزشگاه‌ها و مؤسسات تدریس می‌شوند، اظهار کرد: مشکل بزرگ دیگر بودجه و اعتبارات در این حوزه است، به‌طوری که مؤسسات قرآنی حتی از عهده اجاره بهای مکان خود برنمی‌آیند و به سمت تعطیلی می‌روند. چه کسی می‌تواند این مشکل تعطیلی‌های مداوم را حل کند؟ مسئولان مؤسسات از جیب خود این اجاره را می‌دهند تا زیر دین کسی نباشند، اما بعد از مدتی از عهده اجاره برنمی‌آیند و مجبورند مکان را منتقل کنند. اکنون کلاس‌های بسیاری از مؤسسات قرآنی در مساجد و حسینیه‌ها برگزار می‌شود.

وی با بیان اینکه باید این فکر را کنار گذاشت که فردی که در حوزه قرآن کار می‌کند نباید دم از منابع مادی و حوزه مادی بزند، چراکه بدون آن مؤسسات نمی‌توانند ادامه فعالیت دهند، افزود: مشکلات جامعه قرآنی همواره در یک سطح باقی می‌ماند و سال‌ها خاک می‌خورد که باید توجه تازه‌ای صورت گیرد.

این فعال قرآنی تصریح کرد: در حوزه جذب خیران در این زمینه نیز سال‌هاست کار نظام‌مندی صورت نگرفته است در حالی که می‌توان از ظرفیت آنان بهره گرفت. درواقع نباید گذشت زمان و ادامه دادن کارهای روتین باعث شود مشکلات جامعه قرآنی را از یاد ببریم، چراکه مربیان قرآنی نیز نیاز به دیده شدن و توجه مداوم دارند و تا این توجه نباشد مشکلات رفع نخواهد شد.