بی‌تفاوتی نسبت به وقایع جامعه، عاشورا را رقم زد
در بخشی از بیانیه دبیر هیئت اندیشه‌ورز بانوان قرآنی فارس در اعتراض به هتک حرمت خانواده شهید خادم صادق آمده است« حزن‌آورترين قسمت ماجرا، بى‌تفاوتى مغازه‌داران و رهگذران است. بى‌تفاوتى در مقابل جامعه، دردی است كهنه كه قدمتى به پهناى تاريخ مادرى پهلو شكسته دارد. همين بى‌تفاوتى‌ها كربلا را رقم زد. تاريخ را می‌خوانيم و عبرت نمی‌گيريم».
به گزارش ایکنا از فارس، به دنبال هتک حرمت همسر و دختر شهید منصور خادم صادق به دليل انجام فريضه امر به معروف و نهی از منكر در باب رعايت حجاب، زهره معارف، دبير هيئت انديشه‌ورز بانوان قرآنی استان فارس و دبير جامعه اساتيد حوزه علميه خواهران این استان بیانیه‌ای صادر کرد.
در این بیانیه آمده است:
باسمه تعالي
«وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ؛
و بترسيد (و حفظ كنيد خود را) از فتنه‌اى كه تنها دامن‌گير ستمگران شما نمى‌شود، (بلكه همه را فرا خواهد گرفت، چرا كه ديگران نيز در مقابل ستمگران سكوت كردند) و بدانيد كه خداوند سخت كيفر است».
امر به معروف و نهی از منكر لازمه تداوم و امنيت جامعه اسلامی است. امری الهی كه در قرآن كريم بارها به آن اشاره شده است. وقتی اين فريضه در جامعه اسلامی كمرنگ شود، خاطيان خود را ذی حق می‌دانند و در مقابل آمران به معروف و ناهيان از منكر موضع می‌گيرند اما وقتی گفتمان تبديل به ضرب و شتم و حمله به طرف مقابل شود، اولين چيزی كه به ذهن خطور می‌نمايد، حركتی حساب شده و دست‌هايی پشت پرده است.
اينكه همسر و دختر شهيدی در سومين حرم اهل بيت (عليهم‌السلام) به جرم تذكر لسانی به كشف حجاب بانوان، زير مشت و لگد قرار بگيرند، فاجعه‌ای است كه تداعی‌گر وقايع شام و اسارت و مظلوميت اهل بيت (عليهم‌السلام) است. خانواده‌ای كه عزيزترين عزيزانشان را تقديم كردند تا ما در امنيت به سر ببريم. شهدايی كه رفتند تا نواميس اين آب و خاک از دستبرد رهزنان در امان بمانند. شهدايی كه خون دادند تا غيرت در رگ‌ها جاری بماند. اگر اين لياقت را نداشتيم كه در صف شهدا و رزمندگان، از ايران عزيز دفاع كنيم لااقل در حفظ حرمت خاندان معظم اين عزيزان غيرت داشته باشيم. از آه دل اين عزيزان بهراسيم كه با ديدن هر بانوی بدحجاب به فرموده مادر شهيد مسعود بينا، انگار نمك نرم بر زخم دل مادران شهدا پاشيده می‌شود.
حزنآورتر از اين هتك حرمت، هتك حرمتی است كه اين ضاربين، به حريم عزت و عزتمندی خويش روا داشته‌اند. در عصر تکنولوژی و گفت‌وگوی تمدن‌ها چنين توحشی چه توجيهی دارد؟ آيا دانسته و ندانسته مزدور دشمن شده‌ايم و ريشه به تيشه خود و خانواده و جامعه می‌زنيم؟ ما را چه شده است كه لياقت امنيت را از دست داده‌ايم؟ ما را چه شده است كه در زمين دشمن و به نفع او بازی می‌كنيم و اينكه بانوانی جايگاه و شأن خود را دچار خدشه نموده و در پشت پروفايل‌های بسيار زيبا و پست‌های دفاع از حقوق سگ‌ها و مطالب جذاب از دوستی و محبت، به هنگامه حضور در اجتماع، خوی وحشيگری پيشه نمايند، چه توجيهی می‌تواند داشته باشد؟ چطور بانويی حاضر می‌شود پشت پا به همه داشته‌های خويش زده و با هنجارشکنی، هزينه‌ای گزاف بر اجتماع و همشهريان تحميل نمايد؟ وضعيت تربيت فرزندان، در چنين خانواده‌هايی و آسيب‌های تحميلی بر خانواده، بسيار نگران‌كننده است. زندگی مدرن و صورت‌های متبرج و لباس‌های چشم‌نواز و دفاع از حقوق سگ‌های خطرآفرين برای سلامت افراد و متأسفانه غفلت از سيرت نيكو، قرار است ما را تا كجا پيش ببرد؟ تا كجا قرار است جامعه، هزينه بی‌تدبيرى و مزدورى و غفلت عده‌اى را بپردازد؟
و حزن‌آورترين قسمت ماجرا، بى‌تفاوتى مغازه‌داران و رهگذران است. بى‌تفاوتى در مقابل جامعه، دردی است كهنه كه قدمتى به پهناى تاريخ مادرى پهلو شكسته دارد. همين بى‌تفاوتى‌ها كربلا را رقم زد. تاريخ را می‌خوانيم و عبرت نمی‌گيريم. بی غيرتى و بى‌تفاوتی چگونه وارد قاموس ما ايرانيان شد؟ از زمانی كه تصوير شهيد فهميده از كتاب درسی بچه‌هايمان حذف شد؟ يا از زمانی كه سند ننگين 2030 بر روی آموزش و پرورش ما سايه گستراند؟ يا زمانی كه محافظه كاری‌های نابه‌جا ما را به لاک دفاعی فرو برد؟ يا....
انتهای پیام
