دعا هم طلب است و هم مطلوب

به گزارش ایکنا از فارس، قطع نظر از اجر و پاداشى كه براى دعا هست و قطع نظر از اثر استجابتى كه بر دعا مترتب است، دعا اگر از حد لقلقه زبان بگذرد و دل با زبان هماهنگى كند و روح انسان به اهتزاز درآيد يک روحانيت بسيار عالى دارد، مثل اين است كه انسان خود را غرق در نور مى ‌بيند، شرافت گوهر انسانيت را در آن وقت احساس مى‏‌كند.

آن‌وقت خوب درک مى‌‏كند كه در ساير اوقات كه چيزهاى كوچک او را به خود مشغول داشته بود و او را آزار مى‏‌داد چقدر پست و ساقط و سافل بوده است.

انسان وقتى كه از غير خدا چيزى مى‌‌خواهد احساس مذلت مى‏‌كند و وقتى كه از خدا مى‏‌خواهد احساس عزت. لذا دعا، هم طلب است و هم مطلوب، هم وسيله است و هم غايت، هم مقدمه است و هم نتيجه.

اولياى خدا هيچ چيزى را به اندازه دعا خوش نداشتند، همه خواهش‌ها و آرزوهاى دل خود را با محبوب واقعى در ميان مى‏‌گذاشتند و بيش از آن اندازه كه به مطلوب‌هاى خود اهميت مى‏‌دادند به خودِ طلب و راز و نياز اهميت مى‏‌دادند، هيچ‌گونه احساس خستگى و ملالت نمى‏‌كردند.