به گزارش ایکنا از اصفهان، علیرضا ایزدی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان در چهارمین همایش «گردشگری، محور توسعه پایدار اصفهان با تأکید بر گردشگری علمی و آموزشی» که امروز، اول اسفندماه در دانشگاه صنعتی اصفهان در حال برگزاری است، اظهار کرد: متأسفانه صنعت گردشگری در کشور ما کاملاً وارد این دعوا شده که علم بهتر است یا تجربه و سالهاست که با آن میجنگد. ما از سال 1309، میزبان تورها و گردشگران خارجی بودهایم و در واقع، 90 سال است که در تکافوی جذب گردشگر هستیم، ولی سؤالی که مطرح میشود، اینکه جایگاه علم در تحقق این امر چگونه بوده است؟ آیا پیشینیان ما نسبت به این مقوله، نگاه علمی داشته و اصلاً به دنبال گردشگری علمی بودهاند، یا اینکه مشکل اصلی ما، علم گردشگری است؟ ما نیازمند گردشگری آموزشی هستیم، یا مشکل ما به حوزه آموزش گردشگری مربوط میشود؟ همه اینها مسائلی است که قابلیت بحث و بررسی دارد.
وی افزود: ماحصل دعوای علم و تجربه که به آن معنا و مفهوم میبخشد، عمل است. شخص عالم یا مجرب تهی از عمل، به زنبور بیعسل میماند. نزدیک به 20 سال یا بیشتر است که دانشجویان گردشگری از دانشگاههای مختلف کشور فارغالتحصیل میشوند، ولی این جامعه متخصص تربیتیافته در حوزه گردشگری که اتفاقاً از دانشگاههای معتبر فارغالتحصیل شدهاند، چقدر در شکلگیری گردشگری علمی یا ارتقای سطح علم گردشگری جامعه و مترتب بر آن، در شکلگیری گردشگری آموزشی یا آموزش گردشگری تأثیرگذار بودهاند؟ عمل بر اساس یک نیت تشکیل میشود و آموزههای دینی ما نیز همین را میگوید، ولی آنچه به نیت تضمین عقلانی برای موفقیت یا مقبولیت میدهد، اخلاص است. در حوزه گردشگری نیز این زنجیره را میتوان برقرار کرد، ولی متأسفانه این زنجیره در کشور ما معیوب بوده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان بیان کرد: در جشنوارههای بینالمللی که حرف برای گفتن دارند، همیشه یک ایده نقش بازی میکند و اصلیترین عنصر شکلگیری نمایشگاهها و جشنوارهها، یک ایده است، ولی ما چون تربیتیافته تفکر پدرسالاری هستیم، سخت فکر کردن به یکی از ویژگیهای ذاتیمان تبدیل شده است. اینکه فکر کنیم راه رسیدن به یک هدف، سختترین راه است، به هیچ وجه منطقی نیست. ما در خلق ایده و ایجاد خلاقیت و نوآوری برای رسیدن به هدف، دچار مشکل هستیم. امروز دنیا برای اینکه گردشگری خود را شکل دهد و به موفقیت برساند، کار بسیار سادهای انجام میدهد و آن این است که، داستان(Story) میسازد، چون بشر امروز تشنه داستان است، در حالی که ما فکر میکنیم انجام کارها بسیار سخت است و همیشه برای نتیجه نگرفتن آمادهایم.
وی ادامه داد: اساس گردشگری علمی و آموزشی در کشور ما باید بر مبنا و مدار یک داستان علمی باشد و این داستان باید راجع به اینکه ما چگونه هستیم و چگونه میخواهیم باشیم، شکل بگیرد. برای اینکه بتوانیم گردشگری را بر اساس یک چارچوب قوی پایهگذاری کنیم، به چهار محور نیاز داریم که عبارتند از همبستگی، پیوستگی، دلبستگی و شایستگی. اگر این چهار محور وجود داشته باشد، میتوان شاهد اتفاقات خوب بود. در گردشگری باید ساده فکر کرد. وقتی میخواهیم اصفهان را معرفی کنیم، به جای صحبت از خشک شدن زایندهرود و آلودگی هوا، به نیمه پر حیات این شهر نگاه کنیم.
ایزدی تصریح کرد: وقتی تعامل دولت با محرک اصلی توسعه یعنی دانشگاه ضعیف باشد، قاعدتاً گردشگری علمی شکل نمیگیرد. ما راهی به جز اقتصاد گردشگری نداریم و هر چقدر در حوزه صنعت و کشاورزی پیشرفت کنیم، باز هم چارهای جز اقتصاد گردشگری برایمان باقی نمیماند. برای بهرهمند شدن از اقتصاد گردشگری باید عالمانه گام برداریم، وگرنه از سال 1309 تاکنون، گروههای گردشگری آمده و رفتهاند، ولی چه نوع توسعهای به واسطه این رفتوآمدها رقم خورده است؟
وی افزود: اگر به دنبال توسعه پایدار و فاصله گرفتن از رشد سینوسی هستیم، سرنخ اصلی، اقتصاد است. رشد و توسعه گردشگری زمانی میتواند پایدار باشد که پایه آن بر مدار آموزش گردشگری و گردشگری آموزشی شکل بگیرد. اینهاست که میتواند جامعه را نسبت به حقانیت این تفکر که گردشگری ضد فرهنگ نیست، اقناع کند. گروههایی وجود دارند که هنوز بر این تصور هستند که گردشگری تهدیدی برای فرهنگ جامعه است، ولی ما که به دنبال انطباق نگاه و رویکرد خود با مفاهیم واقعبینانه علمی هستیم، باید بدانیم که عنصر شکلدهنده و تضمینکننده موفقیت ما، بدون شک، علم است. علم باید تداومبخش و قوامدهنده صنعت گردشگری باشد.
انتهای پیام