مهارت‌های لازم برای انتقاد سازنده در محیط خانواده

بعد از اینکه اهمیت انتقاد درست و سازنده را دانستیم باید مهارت‌های آن را نیز یاد بگیریم و با تکرار و ممارست، آن در محیط خانواده به کار ببریم. برخی از این مهارت‌ها عبارتند از:

انتخاب زمان و مکان مناسب: تلاش کنیم در بیان انتقاد از نزدیکان خود، شرایط زمانی و مکانی را در نظر داشته باشیم و چنانچه فرد مورد نظر از نظر جسمانی و روحی در شرایط خوبی قرار نداشته باشد آن لحظه زمان مناسبی برای بیان انتقاد ما نیست، همچنین سعی کنیم در زمانی انتقاد مان را مطرح كنيم که کسی غیر از فرد مخاطب در آنجا حضور نداشته باشد.

تقدم ویژگی‌های رفتاری مثبت بر انتقاد: قبل از بیان انتقاد باید از ویژگی‌های رفتاری و شخصیتی مثبت مخاطب خود بگوییم تا اعتماد به نفس او افزایش یابد و با شنیدن انتقادات بتواند روحیه خود را حفظ كند.

بررسی گذشته خود: باید ویژگی‌های منفی اصلاح شده خودمان را بیان کنیم تا مخاطب فکر نکند که مشکل فقط مختص وی است.

حفظ آرامش: سعی کنیم در زمان بیان انتقاد، آرامش خود را حفظ كنيم و با صوت و لحن مناسب، بدون کنایه حرف خود را بزنیم.

تحکمی و دستوری صحبت نکردن: در زمان بیان انتقاد مراقب باشیم گفتارمان حالت دستوری نداشته باشد که مقاومت طرف مقابل را بیشتر کند.

بیان جداگانه ویژگی‌های منفی: در یک زمان انتخاب شده و مشخص به بیان همزمان چند ویژگی منفی مخاطب نپردازید؛ زیرا در این حالت اعتماد به نفس طرف مقابل به کلی از بین می‌رود.

رعایت اصل شفافیت و اختصار: سعی کنیم در بیان انتقادمان ویژگی‌های منفی را به صورت ساده و مختصر و بدون زیاده‌گویی بیان كنيم.

از آنچه گفته شد مشخص می‌شود اگر انتقاد کننده و انتقاد شونده می‌خواهند به هدف انتقاد سازنده که همان تغییر رفتاری ویژه است برسند باید با یکدیگر تعامل  و همکاری داشته باشند.

فاطمه شاهین، مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری 11 شهرستان فسا