دستیابی به عشق؛ غایت قرآن‌فهمی/ درد عشق حافظ، درد دین است
گروه فعالیت‌های قرآنی ـ استاد فلسفه و عرفان اسلامی دانشگاه شیراز با اشاره به وجود مضامین قرآنی متعدد در دیوان حافظ گفت: غایت قرآن‌فهمی، دستیابی به عشق است و درد عشق حافظ هم، درد دین است.
به گزارش ایكنا از فارس، حجت‌الاسلام قاسم کاکایی، استاد فلسفه و عرفان اسلامی دانشگاه شیراز امروز، ۲۳ آبان در نشست علمی نخستین همایش ملی «دولت قرآن» به ارائه مقاله‌ای با موضوع «رویکرد حافظ به قرآن» پرداخت و گفت: سئوالی كه ابتدا مطرح می‌شود این است كه حافظ كیست و جایگاه او كجاست؟ قطعاً حافظ هنرمند و ادیب بزرگی در سطح جهان است كه كمتر همتا در دنیا دارد.
وی همچنین با طرح سئوالی مبنی بر اینکه چرا بسامد قرآن در حافظ زیاد است؟ گفت: او خود را هم قرآن‌خوان، هم قرآن‌دان و هم حافظ قرآن می‌داند. حافظ به قرآن‌خوانی افتخار می‌كند، چرا که هم حافظ لفظ قرآن است و هم حافظ سرّ قرآن است.
کاکایی با تاکید بر اینکه حافظ مفسر قرآن است اما ما تنها جنبه ادبی آن را می‌بینیم، اظهار کرد: او تنها حافظ لفظ قرآن نیست و همه‌جا، قرآن‌دانی را به رخ می‌كشد.
وی با بیان اینکه مضامین قرآنی زیادی در حافظ وجود دارد، اظهار کرد: غایت قرآن‌فهمی، دستیابی به عشق است و درد عشق حافظ هم، درد دین است.
استاد فلسفه و عرفان اسلامی دانشگاه شیراز همچنین با اشاره به برگزاری این همایش ابراز امیدواری كرد كه این همایش، آغازی بر خروج قرآن و حافظ از مهجوریت باشد.
وی در ادامه با بیان اینكه سطح قضیه حافظ را دیدن، خوب است اما حافظ به كجا رسیده كه «حالتی رفت كه محراب به فریاد آمد» دارد، افزود: به لحاظ تاریخی می‌توان شخصیت حافظ را ارزیابی كرد اما برای شناسایی او باید كل دیوان او را دید و با یك بیت تنها نمی‌توان او را شناخت.
حافظ صرفاً یك هنرمند نیست
این عرفان پژوه با تصریح اینکه حافظ خود گفته كه صرفا یك هنرمند نیست بلكه یك حكیم است، تاکید کرد: باید كسی اهل معرفت باشد تا بفهمد حافظ چه می‌گوید، چرا که حافظ نقاب را از رخ اندیشه بیرون می‌آورد، لذا حكمت را از ظاهر قرآن می‌خواهد ببیند و به عمق و باطن قرآن می‌رسد.
کاکایی ادامه داد: حافظ می‌خواهد در بطن برود و هر چه بیشتر فرو برود، فراتر می‌رود. او در بین فرو رفته و به غیب رسیده، بنابراین لسان‌الغیب، زیباترین كلمه‌ای است كه می‌توان برای حافظ به كار برد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه کلماتی مانند راز، رمز، سر، معما، غیب، پرده و نقاب، محرم، نامحرم، آشنا، بسامد بالایی در حافظ دارند، گفت: دیوان حافظ در كنار دیوان شعرای دیگر كوچك است اما بسامد قرآن در این دیوان، قابل مقایسه با دیوان شعرای دیگر نیست.
