کامور بخشایش عنوان کرد:
ظرفیت بالای ادبیات دفاع مقدس برای تعریف قالب‌های جدید
گروه فرهنگی: یک پژوهشگر و نویسنده معتقد است: هم‌اکنون جای قالب‌های جدید در ادبیات دفاع مقدس خالی است و باید بازتعریف جدیدی از قالب‌ها و فرم‌ها داشته باشیم تا مواد خام موجود را در داخل قالب‌ها بریزیم.
جواد کامور بخشایش، در حاشیه کارگاه تخصصی روایت‌پژوهی با تاکید بر اصول مصاحبه در حوزه هنری ایلام در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از ایلام، اظهار کرد: برگزاری این دوره کلاس‌ها و کارگاه‌ها در استان‌ها در فرایند بهتر شدن آثار دفاع مقدس تاثیر دارد و تاثیرات آن در استان‌هایی که برگزار شده، کاملا مشهود است و در ارتقاء سطح علمی، کمی و کیفی در آثار استان‌ها نقش داشته است.
وی با بیان اینکه ادبیات دفاع مقدس در استان‌ها نیازمند برنامه‌ریزی‌های جدی‌تری است، تصریح کرد: باید بر اساس زمانبندی‌های مشخص در هر دوره و برهه‌ای از اساتید متخصص استفاده شود تا پتانسیل‌های نهفته و شکوفا نشده خود را نشان دهند و از استعدادهای استان‌ها برای معرفی شهدا و رزمندگان استفاده کرد.
مولف کتاب «زندان موصل» ادامه داد: در این دوره‌ها اساتید با علاقمندان این حوزه آشنا می‌شوند و این تعامل‌ها موجب می‌شود افراد دیگری هم به گردآورندگان مجموعه‌های دفاع مقدسی اضافه شوند و تلاش خود را درباره‌ی این مقطع از تاریخ ایران به کار گیرند.
گردآورنده مجموعه‌ی «شیخ شریف» تاکید کرد: ما هنوز خیلی جا برای کارکردن داریم و مخصوصا در ایلام این موضوع کاملا مشهود است و نویسندگان زیادی نیاز داریم تا به این موضوع بپردازند وعلاوه بر معرفی شخصیت‌ها مفاهیم دفاع مقدس را تزریق کنند.
کامور بخشایش درباره ضرورت راه‌اندازی رشتههای ادبیات پایداری و تاریخ شفاهی در دانشگاه‌ها، مخصوصا در مقطع تحصیلات تکمیلی گفت: ما یکسری رشتههای تعریف شده‌ی از قبل داریم که بین خودشان خلاءهای زیادی دارند، این خلاء رشته‌ای باید با ایجاد رشتههای میان‌رشته‌ای پرشود و یکی از ضرورت‌های امروز جامعه‌ی ما پرداختن به رشتههای ادبیلات پایداری و تاریخ شفاهی است که متاسفانه با وجود وفور پژوهشگران و آثار ارزشمند در مقطع تحصیلات تکمیلی رشته‌ای با عنوان ادبیات پایداری نداریم و متاسفانه هنوز رشته تاریخ شفاهی به عنوان یک رشته‌ی مستقل تلقی نمی‌شود.
این نویسنده و پژوهشگر تاکید کرد: بازنگری رشته‌ها باید بر اساس شرایط روز تعریف شود و در این حوزه انتظار می‌رود تاریخ شفاهی و ادبیات پایداری هم به جایگاه واقعی خود در مجامع دانشگاهی برسد.
گردآورنده «آیینه‌ی جویبار» ایراد بزرگ در این زمینه را عدم تعامل نهادها و موسسات پژوهشی با دانشگاه‌هاست دانست و گفت: هرچه این تعامل بیشتر باشد آثار جدیدتر و علمی‌تر منتشر می‌شود اما متاسفانه جامعه دانشگاهی همکاری خوبی با این بخش‌ها ندارند و حتی چیزی به اسم ادبیات پایداری و تاریخ شفاهی را در دوره معاصر نمی‌پذیرند.
کامور بخشایش ادامه داد: وقتی تعامل بین ادبیات و دفاع مقدس ایجاد شد قالب جدیدی به نام زندگینامه داستانی متولد شد و «زندگینامه داستانی» پیوند بین خاطره و داستان است که هم تخیل و هم وجوه مربوط به مستندسازی تاریخی را در خود دارد تا شخصیت مورد نظر معرفی شود.
وی گفت: هم‌اکنون جای قالب‌های جدید در ادبیات دفاع مقدس خالی است و باید بازتعریف جدیدی از قالب‌ها و فرم‌ها داشته باشیم تا مواد خام موجود را در داخل قالب‌ها بریزیم.
این پژوهشگر و نویسنده در پایان تاکید کرد: داستان و رمان دفاع مقدس همچنان در مراحل پویایی کامل نیست و متاسفانه ضعف‌های جدی داریم و به قول مقام معظم رهبری «هنوز نتوانسته‌ایم "جنگ و صلح" درستی را برای ادبیات دفاع مقدس تعریف کنیم»، اما با فعالیت‌هایی که در مجموع انجام می‌گیرد می‌توان گفت گام‌های مثبتی برای رسیدن به قله‌ی مدنظر برداشته شده است.
وی با بیان اینکه ادبیات دفاع مقدس در استان‌ها نیازمند برنامه‌ریزی‌های جدی‌تری است، تصریح کرد: باید بر اساس زمانبندی‌های مشخص در هر دوره و برهه‌ای از اساتید متخصص استفاده شود تا پتانسیل‌های نهفته و شکوفا نشده خود را نشان دهند و از استعدادهای استان‌ها برای معرفی شهدا و رزمندگان استفاده کرد.
مولف کتاب «زندان موصل» ادامه داد: در این دوره‌ها اساتید با علاقمندان این حوزه آشنا می‌شوند و این تعامل‌ها موجب می‌شود افراد دیگری هم به گردآورندگان مجموعه‌های دفاع مقدسی اضافه شوند و تلاش خود را درباره‌ی این مقطع از تاریخ ایران به کار گیرند.
گردآورنده مجموعه‌ی «شیخ شریف» تاکید کرد: ما هنوز خیلی جا برای کارکردن داریم و مخصوصا در ایلام این موضوع کاملا مشهود است و نویسندگان زیادی نیاز داریم تا به این موضوع بپردازند وعلاوه بر معرفی شخصیت‌ها مفاهیم دفاع مقدس را تزریق کنند.
کامور بخشایش درباره ضرورت راه‌اندازی رشتههای ادبیات پایداری و تاریخ شفاهی در دانشگاه‌ها، مخصوصا در مقطع تحصیلات تکمیلی گفت: ما یکسری رشتههای تعریف شده‌ی از قبل داریم که بین خودشان خلاءهای زیادی دارند، این خلاء رشته‌ای باید با ایجاد رشتههای میان‌رشته‌ای پرشود و یکی از ضرورت‌های امروز جامعه‌ی ما پرداختن به رشتههای ادبیلات پایداری و تاریخ شفاهی است که متاسفانه با وجود وفور پژوهشگران و آثار ارزشمند در مقطع تحصیلات تکمیلی رشته‌ای با عنوان ادبیات پایداری نداریم و متاسفانه هنوز رشته تاریخ شفاهی به عنوان یک رشته‌ی مستقل تلقی نمی‌شود.
این نویسنده و پژوهشگر تاکید کرد: بازنگری رشته‌ها باید بر اساس شرایط روز تعریف شود و در این حوزه انتظار می‌رود تاریخ شفاهی و ادبیات پایداری هم به جایگاه واقعی خود در مجامع دانشگاهی برسد.
گردآورنده «آیینه‌ی جویبار» ایراد بزرگ در این زمینه را عدم تعامل نهادها و موسسات پژوهشی با دانشگاه‌هاست دانست و گفت: هرچه این تعامل بیشتر باشد آثار جدیدتر و علمی‌تر منتشر می‌شود اما متاسفانه جامعه دانشگاهی همکاری خوبی با این بخش‌ها ندارند و حتی چیزی به اسم ادبیات پایداری و تاریخ شفاهی را در دوره معاصر نمی‌پذیرند.
کامور بخشایش ادامه داد: وقتی تعامل بین ادبیات و دفاع مقدس ایجاد شد قالب جدیدی به نام زندگینامه داستانی متولد شد و «زندگینامه داستانی» پیوند بین خاطره و داستان است که هم تخیل و هم وجوه مربوط به مستندسازی تاریخی را در خود دارد تا شخصیت مورد نظر معرفی شود.
وی گفت: هم‌اکنون جای قالب‌های جدید در ادبیات دفاع مقدس خالی است و باید بازتعریف جدیدی از قالب‌ها و فرم‌ها داشته باشیم تا مواد خام موجود را در داخل قالب‌ها بریزیم.
این پژوهشگر و نویسنده در پایان تاکید کرد: داستان و رمان دفاع مقدس همچنان در مراحل پویایی کامل نیست و متاسفانه ضعف‌های جدی داریم و به قول مقام معظم رهبری «هنوز نتوانسته‌ایم "جنگ و صلح" درستی را برای ادبیات دفاع مقدس تعریف کنیم»، اما با فعالیت‌هایی که در مجموع انجام می‌گیرد می‌توان گفت گام‌های مثبتی برای رسیدن به قله‌ی مدنظر برداشته شده است.
