دنیازدگی؛ نگرانی پیامبر(ص) برای امت
گروه سیاسی: امام جمعه قیدار گفت: دنیازدگی و اینکه مردم مراعات حلال و حرام نکنند و هدفشان انباشتن ثروت و افزودن مكنت از هر راهی كه باشد یکی از نگرانیهای پیامبر اکرم(ص) در خصوص امت پس از خود بود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از زنجان، حجت‌الاسلام سیدعلی طالبی، امام جمعه قیدار، ظهر دیروز جمعه 5 آذر در خطبه‌های نماز جمعه قیدار ضمن تسلیت فرا رسیدن سالروز 28 صفر اظهار کرد: روز ۲۸ صفر سالروز رحلت نبی مکرم اسلام (ص) و امام حسن مجتبی (ع) است.
وی با اشاره به نگرانی پیامبر اکرم (ص) در اواخر سال‌های عمر شریف آن حضرت، گفت: پیامبر اعظم (ص) در ایام پایانی عمر مبارک خودشان مثل هر باغبان دلسوز و زحمت كشيده‌ای كه عمر خود را پای نهال‌ها و بذرهايش گذاشته نگران وضع امت پس از رحلت خويش بود.
حجت‌الاسلام طالبی تاکید کرد: نگرانیهای پيامبر اکرم (ص) در زمينه‌های مختلف بود که در آن سال‌های آخر، نگرانی خويش را نسبت به وقوع آنها «پس از خويش»، ابراز داشته و آنها را پيش‌بينی كرده است.
وی افزود: برخی از اين موضوعات نگران كننده، حاكی از نوعی رجعت و بازگشت در امت مسلمان است، يعنی كمرنگ شدن ارزش‌های الهی و اسلامی و احيای دوباره معيارهای جاهلی و سر برآوردن خوی و خصلت‌های غيرانسانی، كه به بركت اسلام، قطع شده بود و در عصر پس از رسول، بار ديگر جان گرفت.
حجت‌الاسلام طالبی تصریح کرد: اين نوع رجعت به جاهليت، كه از نگرانیهای عمده آن حضرت است، این نوع نگرانی در امام عزیز ما معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران به تبع از پیامبر گرامی وجود داشت که در وصیت نامه و فرمایشات سال‌های آخر عمر امام قابل مشاهده است.
خطیب جمعه قیدار با اشاره به برخی از نگرانیهای رسول خدا (ص) گفت: اولین نگرانی سرنوشت رهبری بود، برای رسول خدا به عنوان رهبر، تداوم راه بسيار مهم بود. فلسفه سياسی اسلام نيز قالب امامت و وصايت را برای تداوم راه پيامبر و استمرار حاكميت اسلامی پس از رحلت آن حضرت، پيش‌بينی كرده بود.
وی افزود: بارها و بارها آن حضرت، نسبت به جانشينی خويش و وصیّ خود، سخن گفته، رهنمود داده و تكليف را معيّن كرده بود. اما صريح‌ترين و اساسی‌ترين آن حادثه «غديرخم» بود، آن هم با فرمان صريح و قطعی خداوند كه حكم پروردگار را به مردم ابلاغ كند.
حجت‌الاسلام طالبی تاکید کرد: پيامبر اکرم (ص) نسبت به اين كه قريش، پس از رحلت آن حضرت با علی (ع) و مسئله خلافت چه خواهند كرد و مظلوميّت اين خاندان و كنار زدن اميرمؤمنان از صحنه سياسی وحق قطعی و مشروعش، بارها اظهار نگرانی كرده بود و وقايع بعدی را به حضرت علی (ع) يادآور شده بود.
خطیب جمعه قیدار دومین نگرانی پیامبر اکرم (ص) را مظلوميّت اهل بيت (ع) عنوان کرد و گفت: كينه‌های قريش نسبت به بنی‌هاشم و پيامبر و عترت او، از بين رفتنی نبود. پيامبر هم با چشم بصير خويش، آينده و مظلوميت خاندانش را می‌‌ديد و بارها با علی (ع) و زهرا (س) در اين باره سخن گفته بود. از سخنان اوست كه: «ابكي لِذُرّيّتی و ما تصنعُ بهم شرارُ امّتی من بعدی»
حجت‌الاسلام طالبی سومین عامل برای نگرانی رسول خدا در سال‌های پایانی عمر ایشان را هواپرستی امّت، عنوان و تاکید کرد: بيش‌ترين نقل‌های روايی درباره نگرانی پيامبر، نسبت به همين موضوع است، يعنی عارضه تبعيّت از هوای نفس و در سر پروراندن آرزوهای دور و دراز، كه نشانه وابستگی به دنيا و مظاهر آن است، نتيجه طبيعی اين دو بيماری اخلاقی، دور شدن از حق و فراموش كردن قيامت است و همين، برای سقوط يک فرد يا امت كافی است.
«اِنّ اَخْوَفَ ما اخافُ عليكم اتّباعُ الهوي و طولُ الأمل، امّا اتّباعُ الهوي فَيَصُدُّ عَنِ الحقِّ و امّا طولُ الأملِ فَيُنْسي الاخِرَة؛ آنچه كه بيش از هر چيز بر شما بيم دارم، پيروی از هوای نفس و آرزوی دراز است؛ هواپرستي، [آدمي را] از حق باز می‌دارد و آرزوی دراز، آخرت را از ياد انسان می‌برد».
خطیب جمعه قیدار دنيازدگی امت را چهارمین دلیل برای نگرانی پیامبر اکرم (ص) عنوان و تصریح کرد: نگرانی ديگر پيامبر آن بود كه با دست يافتن مردم به مال و ثروت و چشيدن شيرينی دنيا، دل‌های آنان دنيازده شود و از ارزش‌ها دست بشويند و در كسب‌ها و در آمدها مراعات حلال و حرام نکنند و هدفشان انباشتن ثروت و افزودن مكنت باشد، از هر راه كه باشد. نتيجه اين دنيازدگی، فراموشی خدا و آخرت و در نهايت، سقوط اخلاقی است و دور شدن از ساده‌زيستی و گرفتاری در دام تجمّلات.
وی فتنه و گمراهی را مورد پنجم در نگرانی رسول خدا بر احوال امت عنوان کرد و گفت: به هم آميختن حق و باطل و آشفته ساختن مرزها و معيارها و زير پاگذاشتن اصول و انكار مسلّمات دين، موجب می‌شود عده‌ای از هدايت دست بشويند و گمراه شوند. در اين جا نقش آنان كه كار فكری می‌كنند و با افكار و انديشه‌های مردم سروكار دارند، حسّاس‌تر است.
حجت‌الاسلام طالبی جعل و نسبت‌های دروغ را هفتمین مورد نگرانی رسول خدا عنوان و تاکید کرد: دروغ بستن به رسول خدا (ص) هم در زمان حيات آن حضرت بود و آزارش می‌داد كه كسانی حرف‌هايی را به دروغ از قول حضرتش نقل می‌كردند، هم نسبت به آينده و پس از وفاتش نگران آن بود كه هركس هرچه را می‌خواهد به او نسبت دهد و حاكمان برای توجيه مفاسد خويش يا كوبيدن هركس و هرچيزی، به حديثی ساختگی از زبان پيامبر، تمسّک جويند.
