به گزارش ایکنا، مراسم سوگواری ایام اربعین حسینی با سخنرانی سیدمجتبی حسینی، با محوریت شرح زیارت اربعین امام حسین(ع)، شب گذشته سوم شهریور برگزار شد که گزیده آن را در ادامه میخوانیم؛
خداوند توفیق داد در این شبها زیارتی که امام صادق(ع) به حسن بن عطیه آموزش داده بود مرور کنیم که یکی از قویترین زیارات است. این زیارت ماثور است و از طرف امام صادر شده است. برخی زیارتنامهها هستند که حاوی مطالب خوبی هستند ولی از طرف امام صادر نشدند ولی این زیارت را امام صادق(ع) تعلیم فرموده است. این زیارت پر از مضامین معرفتی و ولایی است. بنابراین مجموعهای است که حیف است انسان از آن غافل شود. همچنین این زیارت پر از مضامین اعتقادی و توحیدی است. این خیلی مهم است که شما در چنین شرایطی که میخواهید به زیارت امام حسین(ع) بروید به جای پرداختن به روضه و مصیبت، توحید خودتان را تقویت کنید.
مسئله زیارت طریقی برای ارتباط با خدا است همانطور که در اوایل زیارت جامعه کبیره بحث از توحید و نبوت است. اساسا ائمه در این مسیر حرکت کردند و شهید شدند. در یکی از جنگها شخصی خدمت امیرالمومنین(ع) رسید و گفت من از توحید سوال دارم. یک نفر گفت الآن وقت سوال از توحید نیست، وسط جنگیم. حضرت فرمودند اصلا ما برای همین توحید داریم میجنگیم. متاسفانه گاهی هیجانات جای اصل و فرع را جابجا میکند. لذا در زیارت اربعین نباید اصل یادمان برود. ما امام حسین(ع) را به عنوان سرآمد یک حزب قبول نداریم کما اینکه در مورد پیامبر(ص) نیز چنین است، لذا در هر نماز تکرار میکنیم پیامبر(ص)، عبد خداوند بود. توصیه به زیارت برای این است که بن اعتقادت را درست کنی. شما این فرهنگ را با سبک زندگی دینی خودمان مقایسه کنید. نمیگویم بد است ولی اینگونه بهتر است.
حضرت در ادامه زیارت اشاره میفرماید «خدا لعنت کند امتی که تو را فریب دادند»؛ آیا آن زمانی که افراد برای حضرت نامه نوشتند از اول دروغ میگفتند؟ خیر، خدعه در جای دیگری است. خدعه این است که حرف دلشان را نزدند بلکه جوگیر شدند. اگر دعوت کوفیان نبود شاید حضرت حرکت خود را آغاز نمیکرد چون خود حضرت بارها در جواب کسانی که ایشان را از این حرکت نهی میکردند میفرمود چون از من دعوت کردند باید بروم.
در ادامه زیارت عرض میکنیم: «شهادت میدهم در ولایت هر کسی هستم که تو با او در ولایت هستی و در برائت کسی هستم که تو از او برائت داری». یک تقارنی بین ولایت و برائت برقرار است. اصل برائت یعنی من اینطوری نیستم. حرف زدن از ولایت و برائت ساده است ولی در عمل، من که ادعای ولایت دارم با کس دیگری که ادعای ولایت دارد مشکل دارم و سر همدیگر را کلاه میگذاریم. پس حواسمان باشد تولی و تبری فقط به لفظ نیست و اصلش در دل است.
محور خط هدایت آسمانی حضرت حسین(ع) است، یعنی در سلسله جبال هدایت آسمانی قله وسطش امام حسین(ع) است که این طرفش گذشته تاریخ هدایت آسمانی است، آن سمتش آینده هدایت تاریخ آسمانی است. امام حسین(ع) یک نقطه نیست، یک خط است. لذا حضرت در ادامه زیارت شروع به لعنت میکند و کسانی که انبیای گذشته را تکذیب کردند نفرین میکند و حتی میفرماید خدایا، آنها را در سرائر هم لعن کن.
یک نکتهای که وجود دارد این است که ما در دنیای امروز حتی در معارف دینیمان بسیار ظاهر بین شدیم و حتی زمانی که میخواهیم از دین دفاع کنیم نگاهمان ظاهری است چون نه خودمان از باطن خبر داریم نه مخاطبمان. مثلا میخواهیم از نماز دفاع کنیم میگوییم نماز مثل یک ورزش میماند که برای سلامت شما مفید است. آیا نماز این است؟ میخواهیم از روزه دفاع کنیم میگوییم روزه به این دلیل برای سلامت مفید است. بله، روزه برای سلامت هم مفید است ولی شما گندم را برای گندم میکارید، از کاه آن نیز استفاده میکنید ولی نباید تصور کنید گندم را میکارند تا از کاه استفاده کنند. خلاصه این عالم یکسری اسراری دارد. قرار هم نیست این اسرار را بلد باشیم، لازم هم نیست چون اگر این اسرار را بلد باشیم دیگر سر نیست.
در پایان زیارت سفارش شده دست یا صورت خود را روی قبر حضرت بگذارید. بنابراین فضا خیلی فضای خاصی است. در این فضا حضرت صحبت از سرائر میکند. درباره قیامت گفته میشود «یوم تبلی السرائر» یعنی روزی که سرائر آشکار میشود. در روز قیامت همه چیز بیرون میریزد و عمق دلت آشکار میشود. هم ارض سرائر دارد و هم سماوات سرائر دارد. ما کلا از آسمان دوریم ولی همین ارض هم سرائری دارد، درونی دارد. همه زندگی ما زندگی زمینی شده آن هم ظاهر زمین. این زمین باطنی دارد. یکی از بواطن آن برای روز ظهور است که طبق روایت، زمین گنجهای خود را بیرون میریزد. حتی خود انسان هم سرائر دارد و اتفاقا برخی ارض و سماء را به درون انسان تشبیه میکنند. عوالم ظاهری ما عوالم ارضی ما است، عوالم باطنی ما عوالم سمائی وجود ما است. خود آنها هم یک سرّ دارند. طبق روایات، اهل بیت(ع) حافظان سر الهی هستند. تو هم سرّ خودت را دست اهل بیت(ع) بسپار و دست هر کسی نده.
انتهای پیام