دشمنان دوست‌نما و دوستان دشمن‌نما
امام خمینی(ره) در نامه اخلاقی ـ عرفانی خویش به فرزندش سیداحمد خمینی نکاتی را درباره دوست و دشمن بیان می‌کند که در این مجال مروری بر برخی از این نکات داریم.
پسرم! چه خوب است به خود تلقين كنى و به باور خود بياورى يك واقعيت را كه مدحِ مدّاحان و ثناى ثناجويان، چه بسا كه انسان را به هلاكت برساند و از تهذيب دور و دورتر سازد.
آنان كه با ثناهاى خود ـ و تملق‌گویی‌شان ـ ما را از جوار حق دور مى‌كنند، دوستانى هستند كه با دوستى خود به ما دشمنى مى‌كنند و آنان كه پندارند با عيبگويى و فحاشى و شايعه‌سازى به ما دشمنى مى‌كنند، دشمنانى هستند كه با عمل خود ما را اگر لايق باشيم اصلاح مى‌كنند و در صورت دشمنى به ما دوستى مىنمايند.
من و تو اگر اين حقيقت را باور كنيم و حيله‌هاى شيطانى و نفسانى بگذارند واقعيات را آنطور كه هستند ببينيم، آنگاه از مدح مداحان و ثناىِ ثناجويان، آنطور پريشان مىشويم كه امروز از عيبجويى دشمنان و شايعه‌سازى بدخواهان و عيبجويى را آن‌گونه استقبال مى‌كنيم كه امروز از مدّاحىها و ياوهگويىهاى ثناخوانان. اگر از آنچه ذكر شد به قلبت برسد، از ناملايمات و دروغپردازىها ناراحت نمىشوى و آرامش قلب پيدا مىكنى كه ناراحتىها اكثراً از خودخواهى است. خداوند همه ما را از آن نجات مرحمت فرمايد.
انتهای پیام
