کوچه‌های شیراز و حکایتهای ناگفته از انقلاب
در دوران قبل از انقلاب، شیراز یکی از مهم‌ترین شهرهایی بود که علیه رژیم ستم‌شاهی قیام کرد. کوچه‌های بافت قدیم شیراز سرشار از داستان‌ها و حکایتهای گفته و نگفته‌ای است که خود هزاران درس و عبرت را در پی دارد.
در دوران قبل از انقلاب، شیراز یکی از مهم‌ترین شهرهایی بود که علیه رژیم ستم‌شاهی قیام کرد. انقلابیون شیراز با رهبری علمای بزرگی چون شهید آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب، مرحوم آیت‌الله ربانی شیرازی به ندای امام خمینی(ره) لبیک گفتند و در مبارزات علیه طاغوت نقش مهمی ایفا کردند.
هنوز هم که هنوز است یاد و خاطره روزهای انقلاب از یاد و خاطره قدیمی‌ها فراموش نمی‌شود. کافی است که کمی پای سخنان آن‌ها بنشینیم تا انسان را به کوچه پس کوچه‌های انقلاب ببرند. کوچه‌های بافت قدیم شیراز سرشار از داستان‌ها و حکایتهای گفته و نگفته‌ای است که خود هزاران درس و عبرت را در پی دارد.
سردار سرتیپ دوم پاسدار مجتبی مینایی‌فرد، یکی از یادگاران دوران دفاع مقدس است که در زمان پیروزی انقلاب اسلامی 16 ساله بود. او در سن نوجوانی هم پای به پای انقلابیون شیراز برای مبارزه به خیابان‌ها می‌آمد و در دلش صدها حکایت از خاطرات آن روزها دارد. در آستانه فرا رسیدن چهل و سومین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، دلمویه‌های او را مرور می‌کنیم.
«کار از کار گذشته بود و وعده امام(ره) به تحقق نزدیک می‌شد. روزی که این سلاله پاک زهرا(س) را تبعید می‌کردند فرمود سربازان من در قنداق هستند و امروز همان‌ها چهره‌هایشان دیگر مردانه می‌شد و بند کفش‌های کتانی ته سبز را محکم می‌بستند تا در حین درگیری و گریز کم نیاورند و در کوچه پس کوچه‌های اطراف حرم شاهچراغ(ع) فرار کنند.
دیگر جلسات شب‌های جمعه به هر شب در مسجد جامع و سخنرانی شهید آیت‌الله دستغیب تبدیل شد و بلافاصله هم تبدیل به تظاهرات شد که تا پاسی از شب ادامه داشت. یک بار همین روزها که 43 سال از آن می‌گذرد از مسجد سیاوشون به سمت خیابان 9 دی می‌آمدم و دستم را روی آجرهای قدیمی کشیده و به صورتم می‌کشیدم، یکی از رفقا خندید و گفت: مگر دیوار امامزاده هست؛ آهی از درون کشیدم و خاطرات شب‌هایی که بچه‌ها در فرار از سمت شاهچراغ(ع) در این کوچه‌ها در پی ضرب و شتم پاسبان‌ها خون سر و دستشان به این دیوارها می‌پاشید و این دیوارها شاهد آن همه خیانت بودند.
کوچه‌های محله‌های قدیمی به دلیل راه‌های گریز فراوان ماًمن خوبی برای بانوان بود که در چنگ دژخیمان شاه گرفتار نشوند. یاد و خاطره ایثار خانه‌هایی که بچه‌های انقلابی را مخفی می‌کردند تا بعد از خاموش شدن اوضاع از راه پشت بام‌ها فرار کنند، از یادها فراموش نمی‌شود. هرچه بود ایثار بود و همبستگی و دلبستگی به پیروزی انقلاب و دشمن این را خوب فهمید و امروز تلاش در ناامیدی مردم و از بین بردن همین اتحاد عمومی است.
شب‌های سرد بهمن 57 و اعتصاب عمومی و نبود سوخت و ارزاق را مردم چنان شجاعانه تحمل کردند که مشکلات اقتصادی امروز بسیار از آن کمتر است. مردم ظلم را برنمی‌تابیدند و اشعه‌های خورشید انقلاب مثل برف حکومت شاه را آب کرد و در 22 بهمن به اوج خود رسید.
پاسدار خون جوانان و مردمی باشیم که از روز 23 بهمن درگیر انواع توطئه‌ها شدند، از درگیری‌های کردستان تا جنگ تحمیلی و هزاران آزمایش الهی سر بلند بیرون آمدیم.
22 بهمن روز تجدید میثاق با همه ایثارگرانی است که هنوز مردانه پای این انقلاب ایستاده و با ذکر یاد و خاطرات آن همه سختی و مشکلات از روح امام(ره) و شهدا مدد می‌جوییم که ما را شرمنده نکند و با بی توجهی به تمام تحریکات داخلی و خارجی و عناصر نفوذی کمر همت به حفظ این درخت تناور ببندیم و نگذاریم مشکلات مردم ما را ناامید کند چرا که ما در انتظار رویت خورشیدیم».
انتهای پیام
