نفحاتی از زندگی امام حسن مجتبی(ع)
امروز مصادف با سالروز ولادت امام حسن مجتبی(ع)، دومین امام و پیشوای شیعیان جهان است. در این نوشتار گوشه‌هایی از زندگی آن امام همام را می‌خوانیم.
زندگی ۴۷ ساله امام حسن مجتبی علیه‌السلام سرشار از حوادث مختلفی است که هر کدام از آن‌ها در تاریخ صدر اسلام یک جریان تاریخی است که قابل تحلیل دقیق و همه جانبه است؛ علاوه بر اینکه شخصیت والای آن حضرت به‌عنوان کسی که دارای مناقب و محاسن برجسته‌ای است پیوسته در تاریخ مورد توجه مسلمانان بوده است.
شاید بتوان زندگی مبارک امام حسن علیه‌السلام را به سه مرحله تقسیم کرد؛ مرحله اول مرحله کودکی، مرحله دوم مرحله نوجوانی و جوانی و مرحله سوم مرحله امامت.
مرحله اول
امام حسن مجتبی علیه‌السلام در سال دوم هجرت یعنی در سال غزوه بدر پا به عرصه گیتی گذاشت و به‌عنوان اولین نواده رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله و سبط اکبر ایشان محبوب قلب آن پیامبر مهربان بود در طول این سال‌ها همه مسلمانان دیدند که پیامبر چگونه به او عشق می‌ورزید و ساعت‌ها او را روی زانوی خود می‌نشاند و بر روی دوش خود سوار می کرد.
آن امام همام در این سال‌ها به همراه برادر کوچکتر خود امام حسین علیه‌السلام روزهای خاطره انگیزی را سپری می‌کرد و صحنه‌های زیبایی را به ذهن می‌سپرد. زندگی در دوران پس از هجرت پیامبر و یارانش از مکه به مدینه یعنی دوران حاکمیت اسلام و احترام ویژه مسلمانان به رسول خدا و اهل بیت ایشان این دو نونهال بوستان رسول خدا را از محبوبیتی خاص در بین همه مردم برخوردار کرده بود.
مرحله دوم
همه چیز به خوبی پیش می‌رفت تا اینکه اراده خدا بر این تعلق گرفت که رسول خدا را ازمیان امت بردارد و روح او را به ملکوت اعلی ببرد، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد که جایگاه خاندان وحی به محض رحلت نبی اکرم این‌گونه نادیده گرفته شود و هنوز بدن شریف پیامبر به خاک سپرده نشده وصیت او مبنی بر جانشینی امیر المومنین علیه‌السلام زیر پا گذاشته شود، فدک را غصب کنند و هیزم بر در خانه وحی بیاورند و درب آن را آتش بزنند، دختر رسول خدا را بین در و دیوار قرار دهند و محسن او را سقط کنند.
امام حسن علیه‌السلام همه این نامهربانی‌ها را به چشم می‌دید و در عنفوان نوجوانی هیچ چاره‌ای جز غم فروبردن و دم فروبستن نمی‌دید، مصائب این دوران غم بار با شهادت مادرش حضرت زهرا سلام‌الله علیها به اوج خود رسید و پس از آن نیز ۲۵ سال همراه با پدر در خلوت تنهایی‌های خود به رفع و فتق امور نیازمندان می‌پرداخت تا اینکه دوران حکومت حضرت علی علیه‌السلام فرا رسید و امام مجتبی علیه‌السلام همه جا در خدمت پدر به‌عنوان وزیر و فرمانده سپاه ایشان به ایفای نقش پرداخت تا جایی که حماسه و سلحشوری او در جنگ صفین زبانزد عام و خاص شد. در این مرحله شخصیت حسن‌بن علی علیهماالسلام شخصیتی شجاع، عالم، کریم و خاضع در مقابل امیرالمومنین علیه‌السلام است.
ادامه دارد...
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد استوار میمندی، مدیر حوزه‌های علمیه فارس
انتهای پیام
