وداع با ماه خدا

خدایا یک ماه مهمان ویژه‌ات بودیم و از ما پذیرایی كردی، اما در این پایان ماه نمی‌دانیم آیا ما نیز استفاده‌ای از این سفره مهمانی كرده‌ایم یا خیر. حاشا به کرمت که بنده را دعوت کنی و دست خالی برگردانی.

بارالها! ما اگر کسی را دعوت کنیم چشم‌داشت دعوت شدن داریم، می‌گوییم هر رفتی یک آمدی دارد و هر دیدی یک بازدید؛  اما تو آن‌قدر مهربانی که در برابر احسان مدامت به بندگان هیچ پاداش و مابه ازائی نمی‌خواهی.

محبوب من! ما بندگان تو گاهی از بخشش به دیگران پشیمان می‌شویم؛ حتی گاهی پدر خانواده به فرزندانش که ثمره جانش هستند از ناراحتی و غضب می‌گوید، لیاقت زحمات مرا نداشتید و کاش این همه محبت به شما نمی‌کردم! ما پشیمان می‌شویم نه تنها از کارهای بد و زشتمان که بعضی وقت‌ها از کارهای خوبمان و می‌گوئیم کاش آن کار را برای فلانی نکرده بودم، زیرا زمان نشان داده که لیاقتش را ندارد؛ اما تو خداوندی هستی که هیچ‌گاه از لطف و مرحمتت نسبت به بندگان پشیمان نمی‌شوی و تازه این اول راه است زیرا مزد اعمال را بیش از اندازه عمل می‌بخشی و از طریق پیام‌آوران رحمتت و رسولان کریمت فرمودی که پاداش هر کار نیک را 10 برابر عطا می‌کنی و حتی به نیت خیر و نیکو پاداش انجام عمل می‌دهی اما در مقابل، بر گناهان فرد تنها یک گناه ثبت می‌کنی و حتی نیت بد او را به حساب نمی‌آوری.

ما بندگان تو اهل چرتکه انداختن در مقابل یکدیگر و گاهی حتی در مقابل اعضای خانواده خود و دوستان صمیمی خود هستیم؛ حساب می‌کنیم چه کسی به ما خوبی می‌کند تا جواب خوبی او را بدهیم. بزرگ‌تر که می‌شویم حتی منتظر می‌مانیم تا سلاممان کنند و سپس جواب دهیم. گاهی تلفن فردی را جواب نمی‌دهیم چون برایمان منفعتی ندارد و گاهی مدام برای افرادی پیام می‌فرستیم و تماس می‌گیریم چون می‌دانیم ارتباط نزدیک‌تر با این افراد چه منافع سرشاری را نصیبمان می‌کند.

خدای مهربان من! تو بی‌حساب می‌بخشی و حتی به کار نکرده پاداش می‌دهی. مگر مهربان‌تر از تو نیز در این عالم هستی وجود دارد؟ حاشا و کلا.

در این غروب عید فطر به نتیجه اعمال خود بدگمان اما به فضل و کرم تو بسیار امیدواریم تا از ما بگذری که فرمود: چه بدبخت است بنده‌ای که در ماه رمضان بخشیده نشود.

تویی که بر بندگانت دری به سوی بخشش خود باز کرده‌ای و آن را باب توبه نامیده‌ای و بر آن درِ گشوده راهنمایی از وحی خود قرار داده‌ای، تا آن را گم نکنند، پس فرمودی: «به سوی خدا توبه خالص و بی‌پیرایه آورید، باشد که پروردگارتان گناهان شما را محو کند، و شما را داخل بهشت‌هایی نماید که نهر‌ها از زیر آن روان است» پس عذر کسی که از ورود به آن خانه غفلت کند پس از گشوده شدن در و به پا داشتن راهنما چه خواهد بود؟

 تویی که در معامله با بندگانت بر عطای خود افزوده‌ای، تا در این تجارتشان از عنایت تو سود برند و در حرکت کردن به جانب تو کامیاب گردند، و از حضرتت بهره‌ای افزون دریافت كنند.

معبودا! بر گناهانمان ببخش و این ماه رمضان گذشته را چراغ راهی ساز تا روشنگر زندگی ما باشد و اخلاقمان را خدایی کن؛ بر ما ترحم کن و امام غائب از نظرمان را به ندای ظهور خشنود ساز و ما را از یاران پا در رکابش و شهدای قدومش قرار بده. ما در پیشگاه تو جز عجز و لابه نداریم و دست‌های خالی‌مان نشان‌گر این مدعاست و تو جز بزرگی و کرم چیزی نداری و جود و بخشش همیشگی‌ات نشانه آن!

خداوندا! ما همه بیچاره‌ایم و تنها تو چاره‌ای. از تو عاجزانه می‌خواهیم تا این بلای فراگیر غفلت ما و غیبت مولایمان را به حضور سراسر نورش مبدل كنی و تمامی جهانیان را به برکت قدومش از همه آفات دنیوی و اخروی، بیماری، فقر، جنگ و خونریزی رهایی بخشی که همانا تو بر انجام هر کار توانایی «... إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ».

حجت‌الاسلام محمدشریف حسینی، مدیر مرکز صیانت از نهاد خانواده فارس