حکایتی از دلدادگی مردمان محروم‌ترین مناطق به امام رئوف
اینجا در یکی از محروم‌ترین نقاط ایران که حتی دسترسی به آب آشامیدنی هم به سختی میسر است، شور عشق به امام رضا(ع) مانند مردمان سایر مناطق وصف‌نشدنی است. آری! عشق به مولا پیر و جوان و فقیر و غنی نمی‌شناسد.
دی‌ماه سال 98 در فضای مجازی با انجمن مردم نهاد «جمعیت نیکخواهان سلامت» آشنا شدم که برای مردم سیستان و بلوچستان به‌خصوص کودکان کارهای فرهنگی انجام می‌دادند. در آن زمان فراخوان جذب داوطلبانی از استان‌های دیگر را برای فعالیت در این مناطق اعلام کرده بودند تا در روستایی به نام هودیان از توابع شهرستان دلگان سیستان و بلوچستان به کارهای فرهنگی بپردازند.
قبل از حرکت از شیراز، به این فکر افتادم از شیراز چه چیزی می‌توانم به‌عنوان کار فرهنگی به همراه خودم ببرم. به دفتر نمایندگی خادمیاران رضوی در استان فارس رفتم و سفر را برای خادمیاران شرح دادم و نتیجه آن شد که پرچم بارگاه ملکوتی حضرت علی‌بن موسی الرضا(ع) و تعدادی بسته‌های تبرکی تحویل گرفتم و همچنین با هماهنگی روابط عمومی آستان مقدس حضرت احمدی و محمدی(ع) و آستان مقدس حضرت سیدعلاءالدین حسین(ع) پوستر و بسته‌های تبرکی این دو حرم مطهر و پرچم‌های آنان را تحویل گرفته و همراه خود به این سفر بردم.
از شیراز با اتوبوس بین‌راهی به ایران‌شهر رسیدیم. وقت کوتاهی بود که گشتی در بازار شهر بزنیم. با هماهنگی که صورت گرفته بود پس از استراحتی کوتاه به سمت دلگان و سپس به سمت دهستان هودیان حرکت کردیم. اسکان ما در فرهنگسرای دهستان بود.
شب قبل روزی که قرار بود پرچم حضرت امام رضا(ع) و پرچم آستان مقدس سیدعلاءالدین حسین(ع) و پوسترهای حرم شاهچراغ(ع) به نزد اهالی روستا ببریم، جلسه‌ای در منزل مسئول بسیج دهستان با حضور روحانی ارشد روستاها و تعدادی از روحانیان و معتمدین محل گرفته شد. از قبل هم در 14 روستای اطراف دهستان هودیان اعلام شد که پرچم امام رضا(ع) در روستا گردانده می‌شود.
صبح آن روز جمعیت کثیری از اهالی روستاها زودتر از موعد مقرر در دهستان هودیان جمع شده بودند. بیرون از فرهنگسرا یه نگاهی به جمعیتی کردم که با شوق و اشتیاقی در یک صف منظم ایستاده و چشم انتظار رؤیت پرچم بارگاه ملکوتی امام رئوف بودند. انتظار در آن لحظات برای آنها شاید یکی از شیرین‌ترین لحظات بود. قرار بود تا ذره‌ای دل‌های آشفته با لمس و تبرک پرچم حضرت شمس‌الشموس آرام گیرد. به راستی اینکه می‌گویند حرم امام رضا(ع)، نگین درخشان ایران اسلامی است، بیراه نگفته‌اند چرا که تمام ایرانیان در هر طبقه و قشری دل درگرو عشق به امام رئوفشان دارند.
اینجا یکی از محروم‌ترین نقاط ایران بود که حتی دسترسی به آب آشامیدنی هم به سختی میسر است اما شور عشق آنان مانند مردمان سایر مناطق وصف‌نشدنی است. آری! عشق به مولا پیر و جوان و فقیر و غنی نمی‌شناسد. همه ایرانیان خود را وامدار حضرت علی‌بن موسی‌الرضا(ع) می‌دانند. اهالی محل خود متولی برگزاری مراسم شده بودند، پوسترهای حرم شاهچراغ(ع) در دست جوانان و نوجوانان روستا با ذوق در بین اهالی دیده می‌شدند.
دعا برای طلبیده شدن
انگار ثانیه‌ها به سختی می‌گذشت. زمان رؤیت پرچم حضرت امام رضا(ع) و پرچم آستان مقدس سیدعلاءالدین حسین(ع) برای تبرکی بین مردم فرا رسید. صدای صلواتی همه دیده‌ها را به سمت حامل پرچم کشاند. اکثر اهالی به سفر مشهد نرفته بودند و هنگام بوسیدن پرچم شاید یکی از دعاهایشان برآورده شدن توفیق زیارت حرم بود.
حال و هوای عجیبی بود. شاید نوشتن آن لحظاتی که عکاسی می‌کردم برایم سخت باشد. کار سختی است که بخواهی از حال دل مردمی که برای زیارت آمده بودند بنویسی. زنانی که با کودک بغل کرده در صف ایستاده بودند یا پیرمرد و پیرزن‌هایی که آرزوی یک‌بار زیارت حرم در دلشان مانده بود و تاکنون نتوانسته بودند به حرم بروند، دل‌ها را یکسره به شور عشق اهل بیت(ع) می‌آورد. این فرصتی بود تا بوی عطر حرم را استشمام کنند.
شب بعد از مراسم حوالی ساعت تقریباً 9 بود، خانواده‌ای به درب فرهنگسرا آمده بودند و تقاضا داشتند که داخل بیایند. وقتی به محل اسکان ما آمدند، حکایت مریضی فرزندانشان را بیان کردند و گفتند از زمانی که شنیدیم پرچم امام رضا(ع) در روستا هست گفتیم بریم رویی بزنیم شاید اجازه دادند فرزندمان از نزدیک پرچم را ببیند و لمس کند توسلی به آقا برای شفا کنیم. آن لحظه شاید به این فکر نبودم که چنین اتفاقی بخواهد بیفتد که اینقدر دل‌ها متوسل به حضرت آقا شود.
چند دقیقه‌ای خانواده را با پرچم امام رضا(ع) تنها گذاشتیم تا برای نذر و نیاز به امام رئوف متوسل شوند و قبل از خداحافظی تعدادی تبرکی حرم‌ها را تقدیم خانواده کردیم.
بعضی از اهالی روستاهایی که دور از دهستان هودیان بودند و امکان اینکه در مراسم حضور نداشته باشند، ما به سمت روستاهای آنان رفتیم و در مسجد آنها پرچم‌ها برای تبرکی بین مردم گردانده شد و در آخر هم پرچم آستان مقدس حضرت سید علاءالدین حسین(ع) در مسجد یکی از روستاها نصب شد و پرچم حضرت امام رضا(ع) که به‌صورت امانت در اختیار من بود، به روحانی ارشد دهستان تحویل دادیم.
یادآور می‌شود، آبادی هودیان در شهرستان دلگان و بخش مرکزی و دهستان هودیان استان سیستان و بلوچستان قرار گرفته است.
احمدرضا مداح، جانباز و عکاس خبری
انتهای پیام
