شهید مطهری از «دحوالارض» می‌گوید

«...و الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها» (آیه 30 سوره نازعات). مقصود از «دحو زمين» كه به «دحو الارض» معروف است، چيست؟ معروف همين است كه «زمين را دحو كرد» يعنى زمين را منبسط و پهن قرار داد، يعنى به شكلى قرار داد كه بشر بتواند بر روى آن زندگى كند، چون زمين نسبت به ما حالت يك جسم مسطح را دارد، اگر قسمت‌هاى مختلف اين زمين همه مثل كوهستان‌ها مى‌‏بود، ديگر براى انسان امكان زندگى نبود.

كلمه «دحو» يك معنى ديگر هم دارد و آن معنىِ غلتيدن و غلتاندن است كه چيزى را بغلتانند. عرب به آن چوب بزرگى كه با آن توپ را به حركت درمى‏‌آورند يا آن چوب كوچك را مى‏‌زنند و پرتاب‏ مى‏‌كنند و به حركت درمى‌‏آورند «مِدْحاة» مى‏‌گويد.

اگر چيزى را روى زمين بغلتانند مثل توپى كه شما حركت مى‌ دهيد كه دو حركت مى‏‌كند، هم حركت انتقالى مى‌ كند و هم به دور خودش مى‏‌چرخد، عرب اين حركت را«دَحْرَجَه» مى‏‌گويد. آن‏وقت «دَحى» يعنى شيئى را به اين شكل به حركت در آورد.

عده‌اى مى‏‌گويند مقصود از «وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها» اين است كه علاوه بر اين، خداى متعال زمين را مانند آن گويى كه با يك «مِدحاة»آن را به حركت در مى‏‌آورند كه در همان حالى كه حركت مى‏‌كند به دور خودش هم مى‏‌چرخد، زمين را به «دحرجه» در آورد يعنى به يك حركت اين‏‌چنينى درآورد.