در باب «خلقت عالم از نور پنج تن(ع)»
علامه مجلسی در کتاب معظم «بحار الانوار» چنین اشاره کرده و از قول حضرت محمد مصطفی(ص) می‌فرماید: «پس از آنکه خداوند سبحان از نور مرا شکافت؛ سپس علی‌ابن‌ابی‌طالب(ع)؛ حسن(ع)؛ حسین(ع) سپس فاطمه زهرا(س) را در جواب ملائکه برای فرودست نهادن تاریکی‌های شکافت و فرمود پس کافر کسی است که نبوت مرا انکار کند و عَنید کسی است که ولایت علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را انکار کند.»
سلسله برنامه‌های «چشمه حکمت» خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در ماه مبارک رمضان با اتکا به مجموعه سه جلدی کتاب «قصه‌های عبر‌ت‌آموز قرآنی» به قلم قاسم ایمانی تلاش می‌کند تا با اتکا به بطن و متن آموزه‌های قرآن کریم در مسیر سعادت و رستگاری بشر؛ به ارائه مبانی و معارفی دست زند که ریشه آنها در فرامین الهی و روایت آنها از متن کلام‌الله مجید؛ زبان پیامبر اکرم(ص)؛ احادیث ائمه اطهار(ع) و مجلدات شریف و گران‌سنگ تشیع قرار دارد.
هفتمین بخش از سلسله درس‌گفتارهای «چشمه حکمت» بر باب «خلقت عالم از نور پنج تن(ع)» با استناد به اشارات قرآنی، روایاتی از امام باقر(ع) از کتاب شیف «بحار الانوار» علامه محمدباقر مجلسی و نیز عباراتی از کتاب «هزار داستان» به قلم سیدمحمدتقی مقدم استوار است.
خلقت عالم از نور پنج تن آل‌عبا(ع)
در سوره مبارکه «ق» آیه شریفه 24 چنین آمده است: «به آن دو فرشته خطاب می‌شود، هر کافر سرسختی را در جهنم فرو افکنید.»
نیز در صفحه 52 جلد نخست کتاب «هزار داستان» به قلم سیدمحمدتقی مقدم چنین می‌خوانیم: «عبدالله بن مسعود» می‌گوید: بر رسول خدا(ص) وارد شدم. گفتم: «یا رسول‌الله! حق را به من بِنَما تا به او رو آورم.» و فرمود: «یا عبدالله داخل این حجره شو.»
من داخل شدم. دیدم علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) نماز می‌خواند و در رکوع و سجود می‌گوید: «خدایا به حق محمد، بنده‌ات؛ شیعیان خطاکارم را بیامرز.»
پس بیرون شدم تا رسول خدا(ص) را خبر دهم. شنیدم حضرت می‌گوید: «بار خدایا به حق علی‌بن‌ابی‌طالب خطاکاران اُمَتم را بیامرز.»
عبدالله گفت: مرا از این دو امر ترسی عظیم فراگرفت. پس پیغمبر(ص) نمازش را کوتاه کرد, فرمود: «ابن‌مسعود آیا بعد از ایمان، کفر گفتم.»
گفتم: حاشا و کلا یا رسول‌الله و لکن علی(ع) را دیدم خدا را به‌حق تو می‌خواند، و تو را دیدم، خدا را به حق علی می‌خوانی و نمی‌دانم کدام یک نزد خداوند متعال افضل هستید.
حضرت فرمود: «ای پسر مسعود بنشین.» در جلویش نشستم. حضرت فرمود: «بدان که خداوند مرا و علی را از نور عظمت خودش آفرید پیش از این‌که خلقی را خداوند بیافریند به دوهزار سال. زیرا نه تسبیحی بود و نه تقدیسی و تهلیلی.»
عالم اینگونه خلق شد
همچنین در کتاب معظم «بحار الانوار» جلد 17 به قلم علامه محمدباقر مجلسی چنین می‌خوانیم: «پس نور مرا شکافت، آسمان‌ها و زمین را آفرید و من والله از آسمان‌ها و زمین، جلیل(بزرگوار)ترم؛ و نور علی‌ابن‌ابی‌طالب(ع) را شکافت، از آن عرش و کرسی را آفرید و علی والله از عرش و کرسی جلیل‌تر است؛ و نور حسن(ع) را شکافت، از آن لوح و قلم را آفرید و حسن والله از لوح و قلم اجل است؛ و نور حسین(ع) را شکافت، از آن بهشت‌ها و حورالعین‌ها را آفرید و حسین(ع) از بهشت و حورالعین‌ها جلیل‌تر است؛ بعد مشارق و مغرب را تاریک کرد. ملائکه به خدای -تعالی- شکایت کردند که ظلمت را بردارد. خداوند -جل‌جلاله- به کلمه‌ای سخن گفت. پس‌از آن روحی را آفرید، باز تکلم کرد از آن کلمه نوری آفرید، و آن نور به آن روح اضافه شد و آن را به جلوی عرش به پا داشت. پس مشارق و مغرب را روشن کرد.
پس آن فاطمه زهرا(س) است. فلذا «زهرا» نامیده شد. نکته حساس ای پسر مسعود! چون روز قیامت شود خداوند -جل‌جلاله- به من و علی بفرماید: «هر کس را خواهید بهشت برید و هر کس را خواهی به دوزخ برید» و این قول خداوند متعال است: «در جهنم اندازید هر کفرکننده سرکش را.» پس کافر کسی است که نبوت مرا انکار کند و عَنید کسی است که ولایت علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را انکار کند.
خوانش و روایت از امین خرمی
انتهای پیام
