برادر بزرگوار حضرت علیبن موسیالرضا(ع)، كه از ایشان بزرگتر بود، حضرت احمدبن موسیالكاظم(ع) است كه داستان یاریرسانی و وفاداریش به مولا و سرور خود، همانند داستان حضرت اباالفضل(ع) و حسین(ع) است.
او همانند حضرت اباالفضل(ع) از ابتدا تا انتهای عمر پربركتش در ركاب ولی امر زمان خویش بود و همواره رهرو راه راستین حق و ولایتمداری بود.
نخستین كسی كه با برادرش، حضرت علیبن موسیالرضا(ع) بیعت كرد او بود و بقیه مریدان خود را به این كار تشویق كرد تا بتواند وحدت را در میان جامعه اسلامی قوام بخشد و حق را به حقدار رسانده و همواره تسلیم رضای حضرت حق باشد.
به تعبیر برخی از علما داستان آمدن و همراهی حضرت احمدبن موسی(ع) به دعوت برادرش حضرت علیبن موسیالرضا(ع) به ایران اسلامی، همانند داستان عاشوراست؛ عاشورایی كه قرنها بعد نه در كربلا بلكه در شیراز رخ داد كه در آن حضرت احمدبن موسی(ع) در راه رسیدن و یاری برادر و امام زمانش به شهادت رسید.
آری! او علمدار حضرت رضا(ع) است كه تمام خوبیها و نیكیها را در طی طریق عشق و بندگی و ولایتمداری به دست آورد و بدین طریق نامش تا ابد در تاریخ جاودانه شد.