آنچه در مسابقات بینالمللی قرآن کریم مالزی و قبل از آن مسابقات کویت در استمرار تجربههای تلخ بیشمار سالیان گذشته رخ داد و به تبع آن اظهارنظرات کارشناسان و متولیان امر بار دیگر ضرورت پایان دادن به سیکل معیوب و دور باطل اصالتبخشی به مسابقات را نمودار کرد، به ویژه اینکه پای وهن جایگاه بیبدیل قاریان ایرانی در سطح جهان و آسیبهای جسمی و روانی و معیشتی فرایند مسابقات به ویژه مسابقات بینالمللی خارجی همچون مالزی و کویت و...بر قاریان نوجوان و جوان کشورمان مطرح باشد و جنبه نمایشی و رسانهای و مسابقاتی هنر تلاوت بر جنبه ترویجی و تبلیغی آن اصالت و تقدم یافته باشد.
پس از سالها روشن شده است همه آنچه تحت عناوینی چون ضعف قاری و استاد راهنما در اجرا و تطبیق آییننامه به عنوان علت تامه نتایج ضعیف مطرح میشود چندان قابل اعتنا نیست و لازم است به جای چشم دوختن متولیان امر و قاریان به اعتباریابی از چنین مسابقاتی با نظرداشت جایگاه فرامرزی هنر تلاوت قاریان ایرانی بدون خودباختگی و اصالتبخشی به این مسابقات مسیری متفاوت را در پیش بگیریم تا شأن و شخصیت قاریان و اساتید ایرانی به عنوان پیشقراولان هنر تلاوت در سطح جهان حفظ شود، گو اینکه ظرفیت هنر حفظ و قرائت در سطح کشورمان معرفی تعداد بسیار محدود به عنوان برگزیدگان بینالمللی به صورت سالانه نیست.
اینکه اختصاص عنوان بینالمللی به قاریان در خلال مسابقات سراسری هماکنون توسط متولیان پر تلاش و نیکاندیش کنونی مطرح شده را میتوان نقطه امیدی برای جریان تلاوت و حفظ در کشورمان تلقی نمود و قاریان و حافظان را از مهلکه کم اثر مسابقات رها و انگیزه متراکم و هنر سرشار آنها را به ساحت ترویج عمومی سراریز کرد.
ایده مذکور جز چند پیشنهاد روشن و کارگشایی بود که سالها پویش تغییر به نفع ترویج بر آن تأکید کرده و میتوان آن را به مثابه نقطه انطلاق تغییر وضع نامطلوب و ناکافی موجود به فرهنگ ترویج عمومی قرآن کریم تلقی کرد.
حمید ایماندار، عضو هیئت علمی دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه شیراز
انتهای پیام