خدیجه عباسی، مدیر مؤسسه قرآنی نور ایمان خراسان در گفتوگو با ایکنا از خراسانجنوبی اظهار کرد: مشکلات جامعه قرآنی گاهی آنقدر زیاد میشود که انگار گریزی و راهی برای برونرفت از آن وجود ندارد، چراکه سالهاست خاک میخورد و گفته میشود اما راهحلی برای آن نیست.
وی افزود: یکی از مشکلات جامعه قرآنی کمبود نیروی انسانی متخصص و هدفمند است که تنها وقت خود را برای این کار بگذارند و بهعنوان یک کار اضافه بر روی آن تمرکز کنند چراکه این امر باعث عدم تمرکز فکری کامل بر روی کار قرآنی میشود.
عباسی ادامه داد: مشکل بزرگ دیگر نبود محتوای مناسب با خلاقیت و همراه با درنظر گرفتن ذوق و سلیقه مخاطب امروزی متناسب با سن و سال است؛ گویی که گاهی دیره نمیشود کتابهای سالهای پیش هنوز در آموزشگاهها و مؤسسات تدریس میشوند.
این فعال قرآنی اظهار کرد: در حوزه آموزش قرآن و متون قرآنی در مدارس نیز کارهای مفیدی شده است، اما متوازن با دیگر دروس پیش نرفته است؛ فراموش نکنیم دانشآموزان و نسل دهه ۹۰ به دنبال جذابیت و خاص بودن هستند و با هجوم محتواهای الکترونیک مجازی به هر محتوایی جذب نمیشوند؛ جالب است این امر را در مورد بقیه متون قبول داریم اما حاضر نیستیم در زمینه متون قرآنی کاری برایش انجام دهیم تا حداقل آموزش ارتقا یافته و جذب افراد بیشتری صورت گیرد.
مدیر مؤسسه قرآنی نور ایمان خراسان بیان کرد: مشکل سوم که بزرگترین مشکل زمان حال است مشکل کمبود بودجه و اعتبارات در این حوزه است؛ چه کسی میتواند درب قفل شده مؤسساتی که به دلیل نداشتن مبلغ برای خرید و یا اجاره یک ملک بسته شدهاند دوباره باز کند؟.
عباسی تصریح کرد: حال هر چقدر هم که صاحب ملک شرایط آموزش قرآنی را رعایت کند مگر یک مؤسسه چقدر درآمد دارد که بتواند در ماه آن مقدار اجاره هم بدهد؛ بنابراین ماهها و سالها مسئولان مؤسسات از جیب خود این اجاره را میدهند تا زیر دین کسی نباشند، اما بعد از مدتی کم میآورند؛ نتیجه بستن درب مؤسسه ادامه آموزش در محیط مساجد و حسینیهها میشود.
وی افزود: مشکل این امر نیز این است که خوب مسجد یک مکان عمومی است و نمیتوان برای آموزش تخصصی در یک زمان خاص که آن را در اختیار گرفت چراکه درست نیست و از طرفی مؤسسات برای پرداختن به کار تخصصی نیاز به مکان و فضای مشخص دارند.
مدیر مؤسسه قرآنی نور ایمان خراسان ادامه داد: این سه مشکل اکنون بزرگترین معضلات جامعه قرآنی است و آنگونه که به حرف گفته میشود، مشکلات کمی هم نیستند؛ حقیقت این است که حوزههای مختلفی برای تجمیع مشکلات قرآنیان در کشور ایجاد شده، اما عملا کار مناسبی صورت نمیگیرد.
عباسی اظهار کرد: باید این فکر را کنار گذاشت که فردی که در حوزه قرآن کار میکند نباید دم از منابع مادی و حوزه مادی بزند چراکه تا این حوزه فعال نشود مؤسسهای شکل نخواهد گرفت؛ اجارهبهایی پرداخت نخواهد شد و والدینی مبلغ شهریه را پرداخت نخواهند کرد چراکه معتقدند مربی قرآنی نباید پول بگیرد.
وی بیان کرد: اخلاص در این کار مهمترین امر است چراکه اگر نباشد نمیتوانی در این حوزه با تمام معضلاتی که وجود دارد اثربخش باشی، اما از طرفی منابع مادی هم برای ادامه نفس کشیدن مؤسسات لازم است.
این فعال قرآنی تصریح کرد: در حوزه جذب خیران در این زمینه نیز سالهاست کار نظاممندی صورت نگرفته که لازم است چون مدرسهسازی که جمعیت خیران را جذب میکند در حوزه آموزشهای قرآنی نیز این کار منسجم صورت گیرد.
عباسی یادآور شد: فراموش نکنیم تا به این حوزه و معضلات بهصورت چالشهای عمیق فکر نکنیم نخواهیم توانست اثربخش باشیم؛ نباید گذشت زمان باعث شود مشکلات قرآنیان را از یاد ببریم؛ این امر جفایی به قرآنیانی است که سالهاست بدون منت فعالیت داشته و آموزش دارند.
انتهای پیام