جِنقُلی؛ کتابی عجیب با رونمایی غریب

به گزارش ایکنا، ایرنا نوشت: بیشتر کسانی که در حوزه کتاب کودک به ویژه در ادبیات دینی دست به قلم هستند، نام غلامرضا حیدری ابهری را روی جلد کتاب های کودکانه و خوش تصویر دیده اند. این کارشناس دینی که عمر خود را برای آگاهی بخشی به کودکان و نوجوانان به ویژه در حوزه دینی صرف کرده، اخیرا کتابی درباره جن نوشته است. وی در شناسنامه کتاب جنقلی درباره موضوع کتاب نوشته است خداحافظی کودکان با یک ترس نا به جا به نام جن. این کتاب برای کودکان هشت تا ۱۲ سال است.

حجت الاسلام حیدری ابهری درباره علت نوشتن چنین کتابی گفت: یکی از نگرانی ها و ترس های نابجای کودکان درباره جن است. کودکان این کلمه را می شنوند و اطلاعات گوناگونی از آن به دست می آورند و لذا نگرانی هایی در وجود آنان درباره جن شکل می گیرد.

وی افزود: اگر بخواهیم این مساله را انکار کنیم، به هر حال کودکان از راه های گوناگون به این نتیجه می رسند که در مفاهیم دینی بحث جن مطرح است. پس بهتر است مفهوم آن را به شکل صحیح برای کودکان طرح کنیم تا ضمن پذیرش این حقیقت جلوی ترس های نابجای آنان را بگیریم.

این نویسنده دینی اضافه کرد: در این کتاب از زبان یک جن با مخاطب صحبت می کنم و به شکلی صحیح به معرفی اجنه می پردازم به طوری که ترس و نگرانی در کودکان ایجاد نکند؛ ضمن این که این اطلاعات در معارف دینی ما هم تایید شده و اضطرابی در آنان ایجاد نمی کند و ترس کودکان را برطرف می کند.

انگیزه من از تالیف کتاب جنقلی این بود کودکانی را که با مفهوم جن دچار مشکل و در منزل دچار ترس و نگرانی می شوند، بتوانند خود را از این ترس نجات دهند.

این کتاب در ۳۲ صفحه از سوی نشر جمال منتشر شده و تصاویر آن را سام سلماسی کشیده است. به گفته حیدری ابهری فضای متنی و تصویری این کتاب کاملا فضای طنز است و کودکان با شیرینی و حلاوت این کتاب را می خوانند. در واقع متن آن سنگین نیست و وحشتی هم در کودکان ایجاد نمی کند و از طرف دیگر با این مفهوم به خوبی آشنا می شوند.

نکته دیگر این کتاب مراسم رونمایی از آن است که فقط تعدادی کودک و نوجوان در روستای اسعدیه از توابع شهرستان بم در استان کرمان شاهد آن بودند. از حیدری ابهری پرسیدم چرا در یک مراسم رسمی یا مکانی شناخته شده تر و نزدیک تر این رونمایی را انجام نداده که گفت: بیشتر رونمایی ها با حضور مسئولان و کلیشه ای و تکراری است. من نمی خواستم این رونمایی حالت رسمی داشته باشد و از طرف دیگر می خواستم توجه بیشتری به روستاها و کودکان روستایی بکنم.