دل مرنجان که ز هر دل به خدا راهی هست
جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی، ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه، ۱۵ مهر ۵۸۶ – ۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی از مشهورترین شاعران ایرانی است. نام کامل وی «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می‌شده است. در قرن‌های بعد (ظاهراً از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته است و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. زبان مادری وی پارسی بوده است. هشتم مهرماه روز بزرگداشت این شاعر نامی نام گرفته است. به این انگیزه تصاویری از آرامگاه این شاعر و عارف بلندآوازه ایرانی را تماشا می‌کنیم.
۱۳۹۹/۰۷/۰۸ - آرشیو
