بحث ایمنی جمعی کرونا زیر سؤال رفته است / تنها راه کنترل؛ رعایت فردی

شهپر حقیقت، اپیدمیولوژیست و عضو هیئت علمی پژوهشکده سرطان معتمد جهاددانشگاهی، در گفت‌وگو با ایکنا، با بیان اینکه در حال حاضر وضعیت شیوع کرونا در کشور بسیار نامناسب است، اظهار کرد: آسیب بسیار زیادی به نیروهای درمانی و امکانات بهداشتی درمانی کشور رسید تا توانستیم به تعادل نسبی در این بیماری برسیم اما با بی‌احتیاطی و بی‌توجهی مردم و سازمان‌ها دوباره وضعیت به مدل سابق برگشته است. در راه کنترل این بیماری بسیاری از نیروهای توانمند خود را از دست دادیم و ادامه مسیر را باید با نیروهای کمتری بپیماییم. لذا کنترل بیماری بسیار سخت‌تر شده و با پرسنل درمانی خسته و تحلیل رفته، وارد موج بعدی کرونا می‌شویم.

حقیقت با اشاره به اینکه هنوز بیماری کرونا شناخته شده نیست و درمان قطعی ندارد، گفت: هنوز بیولوژی ویروس را نمی‌شناسیم و بیماری هر روز خود را با یک چهره جدید نشان می‌دهد؛ همزمان مشکل تشخیص و درمان نیز داریم. از سوی دیگر باید فعلاً موضوع واکسن را نیز کنار بگذاریم، چراکه وقتی نتوان بیماری را شناخت نمی‌توان واکسن نیز برای آن تولید کرد. در موج نخست کرونا در کشور همه با فداکاری وارد میدان شدند، پرسنل درمانی از جان و دل مایه گذاشتند و ماه‌ها در بیمارستان‌ها ایستادند و کشیک دادند اما همه این زحمات با بی‌احتیاطی به هدر رفت. کار ما در موج دوم سخت‌تر می‌شود؛ نیروهای درمانی تحلیل رفته و خسته شده‌اند. انگیزه‌ها نیز مانند چند وقت گذشته نیست، چراکه کادر درمانی چنین استنباط می‌کند که آنها زحمت می‌کشند و دیگران با بی‌احتیاطی و بی‌توجهی، روزبه‌روز بر تعداد بیمارها می‌‎افزایند.

عضو هیئت علمی جهاددانشگاهی با ذکر اینکه برای مقابله با کرونا در همه دنیا این سیاست وجود دارد که همه افراد باید به فکر سلامت خود باشند، تصریح کرد: تک‌تک افراد ممکن است ناقل باشند. اگر همه رعایت کنند و ماسک بزنند، احتمال انتقال بیماری به زیر 23 درصد می‌رسد. وقتی فردی ناقل است و ماسک نمی‌زند، احتمال انتقال بیماری در جامعه به بیش از 65 درصد می‌رسد. هزینه‌های اقتصادی زیادی نیز برای این بیماری پرداخت شد، در حالی که بیماری بازگشته است؛ به لحاظ اپیدمیولوژیکی ثابت شده است که اگر همه رعایت کنند می‌توان بیماری را کنترل کرد و حتی به فعالیت‌های اقتصادی پرداخت.

این اپیدمیولوژیست با بیان اینکه در حال حاضر بحث ایمنی جمعی زیر سؤال رفته است، گفت: تعداد مبتلایان در حال افزایش است؛ همزمان طیف بدحال و میزان مرگ و میر نیز افزایش یافته؛ این افزایش مرگ و میر و شدت بیماری هدف ایمنی جمعی نیست. در بیولوژی بیماری هنوز نمی‌دانیم، افرادی که بهبود پیدا می‌کنند دوباره مبتلا می‌شوند یا خیر؟ ایمنی جمعی یعنی اینکه افراد دوباره مبتلا نشوند و سطح ایمنی بالا باشد. هنوز هیچ تستی این موضوع را ثابت نکرده است.

حقیقت اظهار کرد: برخی از بیماران بهبودیافته در حال ابتلای مجدد هستند و حتی IgG خون آنها یعنی سطح ایمنی ارتقا نیافته و این نشان می‌دهد هنوز مکانیسم این بیماری ناشناخته است. با فرض اینکه بدانیم که دیگر افراد ابتلای مجدد نخواهند داشت و بیماری قابل کنترل است. باید توجه کنیم که آیا سیستم بهداشتی و درمانی در برابر موج شدید بیماری جواب می‌دهد یا خیر؟ وقتی بیمارستان دو برابر ظرفیت خود ورودی بیمار دارد، مسلماً میزان مرگ و میر بالا می‌رود، چراکه نمی‌تواند بیمار را به موقع درمان کرد. عمده بیمارانی که به بیمارستان‌ها مراجعه می‌کنند کسانی هستند که بحران حاد تنفسی داشته و باید بلافاصله تحت درمان قرار گیرند.

این اپیدمیولوژیست گفت: رسیدگی به بیماران امکانات می‌خواهد، وقتی تعداد ابتلا افزایش یابد، امکانات جوابگو نخواهد بود. بنابراین باور به ایمنی جمعی را کنار بگذاریم و با مراقبت از خود در فکر قطع کردن زنجیره انتقال باشیم. در حال حاضر عدم همکاری از سوی مردم و بسیاری از سازمان‌ها مشاهده می‌شود. قطع زنجیره انتقال اقدام اجتماعی همسویی را می‌طلبد و همه باید برای تحقق این هدف کمک کنیم.