نحوه رفتار با احساسات کودکان در بحران کرونا

كودكان همانند بزرگترها در مواجهه با از دست دادن و فقدان یک عزیز كه بر اثر ابتلا به كرونا از دنیا رفته است، دچار واکنش سوگواری می‌شوند، بنابراین به محض گریه یا بی‌تابی کودک، نباید یادآوری کرد که گریه بد است و دیگران با دیدن اشک‌ها غمگین می‌شوند.

بیشتر بزرگسالان تمایل ندارند درباره مشکلات و فقدان عزیزان با کودکان خود صحبت کنند که یکی از مهم‌ترین دلایل آن ایجاد درد و رنج در خود والد و یا بزرگترها است.

قدرت کلام ضعیف‌تر کودکان نسبت به بزرگ‌ترها یکی از مهم‌ترین عللی است که کودکان نمی‌توانند به درستی احساسات خود را کنترل و یا بیان کنند، ممکن است بزرگسالان اصلاً متوجه تغییر حالات روحی و روانی کودکان نشوند، بنابراین باید ار طریق رفتار کودکان متوجه شویم که چه احساسی دارند و در چه شرایطی به‌سر می‌برند.

فقدان عزیزان و یا از دست دادن، بخش جدا نشدن زندگی است، بنابراین به هر میزان که از این مسائل اجتناب یا فرار کنیم، باز هم احتمال اینکه خودمان یا بچه‌ها، از دست دادن را تجربه کنیم زیاد است، حتی این از دست دادن می‌تواند از دست دادن معلم، دوست و یا همکلاسی باشد، حتی از دست دادن یک توانایی، مثلاً در اثر ضربه و یا حادثه می‌تواند در کودکان واکنش سوگ ایجاد کند.

فقدان و مرگ عزیزان که در اثر کروناویروس از بین رفته‌اند، می‌تواند موجبات استرس کودکان را فراهم آورد، اگر کودکی در شرایط دیگری پدر و مادر و یا یکی از عزیزان خود را از دست دهد، به احتمال زیاد از این فقدان کمتر آزار می‌بیند، چرا که اطرافیان بیشتر در کنار او بوده و نقش حمایتی پررنگ‌تری را تجربه می‌کند، اما در این بازه زمانی با توجه به توصیه‌های بهداشتی مبنی بر محدودیت ارتباط و تماس فیزیکی، کودکان و حتی بزرگسالان بیش از پیش در معرض خطر افسردگی قرار می‌گیرند.

ترس از گفت‌وگو و عدم آگاهی کافی از چگونگی رفتار با کودکان، مهم‌ترین عاملی است که در بیشتر موارد باعث می‌شود که با کودکان ارتباط مناسبی نداشته باشیم. در این شرایط لازم است فردی آگاه که ارتباط نزدیک و موثری دارد از کودک مراقبت کند. این فرد باید مسئول مراقبت از کودک را به عهده بگیرد و او را تنها نگذارد. در واقع فرد موردنظر باید انقدر به کودک نزدیک باشد که کودک بتواند احساسات خود را آشکارا بیان کند.

بزرگسالان باید اجازه دهند کودکان احساسات خود را در فقدان‌ها آشکار کنند و به محض اینکه کودک گریه یا بی‌تابی می‌کند، مدام به او یادآوری نکنند که گریه بد است.

خداخواست جاوید آل سعدی، کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی بیمارستان اعصاب و روان استاد محرری شیراز