ماهیت سپاه به میز و صندلی نیست / برای حفظ انقلاب خون دل‌ها خورده‌ایم
ماهیت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به میز و صندلی و ساختمان و اسم نیست، بلکه پاسدارانی سبزپوش همانند قاسم سلیمانی‌ها ماهیت آن را شکل دادند و با قوت هر چه تمام‌تر سکان آن را به دست گرفته‌اند و در حال پیشروی هستند.
دوم اردیبهشت‌ماه سالروز متولد شدن نهادی است که با تدبیر الهی معمار کبیر انقلاب اسلامی خمینی کبیر تأسیس شد. نهادی که در 40 سال از گذشت عمر خود آزمون‌های کوچک و بزرگتری را سپری کرده است و در راه خود بنا به فرمایش معمار و بنیانگذارش هیچ‌گاه به نتیجه فکر نکرده و در همه عرصه‌ها به تکلیف خود عمل کرده است.
یک روز تکلیف خود را در رویارویی با عوامل منافقین در سال 60 دید اما همان زمان در کنار این کار خود تکلیفی بزرگ را در جنگ 8 ساله با دنیا دید و سر از پا نشناخت و فوج فوج به جبهه‌ها اعزام شد.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عرصه‌های مختلفی را در طول عمر انقلاب پشت سر گذاشته است، اما عجب تدبیری و آینده‌نگری امام خمینی(ره) داشت چرا که به جای اینکه آن را سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران نامگذاری کند، ایران آن را مطرح نکرد چرا که قرار است این افراد انقلاب اسلامی را به دنیا صادر کنند و صدای انقلاب اسلامی را به گوش جهانیان برسانند، پس نباید محدود به ایران باشد. آری دقیقاً معنای آن یعنی اینکه سپاهی جهانی از قبل تشکیل این سپاه باید شکل بگیرد. آیا این تدبیر غیر از تدبیری الهی است؟
ماهیت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به میز و صندلی و ساختمان و اسم نیست بلکه پاسدارانی سبزپوش همانند قاسم سلیمانی‌ها ماهیت آن را شکل دادند و با قوت هر چه تمام‌تر سکان آن را به دست گرفته‌اند و در حال پیشروی هستند. آری! پاسداران در این راه زخم دل‌ها خورده‌اند. ناراحتی‌هایی از خودی‌هایی تحمل کرده‌اند که برایشان سخت بود. فراز و نشیب‌هایی را تاکنون پشت سر گذاشته‌اند که دل آنها را آزرد، اما ادای دین به انقلاب اسلامی و عمل به تکلیف به آنها اجازه نداد ذره‌ای از تلاش آنها کم کند. هر جا لازم شد با هر قدرتی در هر جای دنیا که امنیت و اقتدار و مردانگی و اسلامیت این انقلاب را نشانه گرفت، محکم‌تر از قبل ایستاد و سربلند از میدان‌ها خارج شد.
دشمنان ابله این انقلاب فکر می‌کنند هر جا تجهیزاتی پیشرفته و خارج از تصور داشته باشند پیروزند چرا که زرق و برق دنیا همیشه جلو چشمانشان بوده است و این زرق و برق چشم‌نواز به آنها اجازه نداده واقعیت‌ها را ببینند. آنها غافل از این هستند که پاسداران روزی که می‌خواستند لباس سبز پاسدارای را به تن کنند به این امید بودند که خون سرخ آنها بر زیبایی لباس سبز آن بیفزاید. آنها به مولا و مقتدای خود حضرت سیدالشهدا(ع) اقتدا کرده‌اند و بر این باورند که خون بر شمشیر پیروز است.
پاسداران سرو قامت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی این آرمان را نسل به نسل و سینه به سینه به یکدیگر منتقل کرده‌اند اما این امر را متفاوت از بقیه به هم منتقل کردند که در عمل نتیجه خون خود را به رخ هم کشیده‌اند. آیا تاریخ می‌تواند جوشش خون حاج قاسم را در سینه خود مخفی کند و خروش ملت‌ها را برای پاسداری از این خون و راه و روش و منش را نادیده بگیرد؟ تا دنیا هست و تا تاریخ هست، حاج قاسم از ذهن ملت‌های عالم پاک نخواهد شد و مطمئناً این جوشش و این خروش ادامه خواهد داشت تا پرچم برافراشته و راست قامت این انقلاب به دست صاحب اصلی آن برسد و پاسداران سبزپوش با اقتدا بر سیدالشهدا(ع) پشت سر ولی عصر ارواحنا فداه منتقم خون‌هایی باشند که به ناحق ریخته شده و عدالت را سرتاسر عالم حاکم کنند.
خوشا به حال پاسدارانی که خمینی کبیر آرزوی پوشیدن لباس سبز آنها را دارد و می‌گوید ای کاش من یک پاسدار بودم. اللهم ارزقنا توفیق الشهادت
محمد صحت، يك پاسدار انقلاب اسلامی
انتهای پیام
