حکم حفظ جان و پنهان کردن بیماری واگیردار چیست؟

به گزارش ايكنا از قزوين، از آنجا که عمل به احکام دینی یکی از پایه‌های ایمان است و در آیات قرآن کریم ایمان و عمل به همراه هم آمده‌اند، لذا فراگیری تکالیف شرعی به ویژه اموری که همه روزه با آن سر و کار داریم یک ضرورت و وظیفه دینی برای عمل محسوب می‌شود، عملی که ضامن سعادت، جلب رحمت الهی است و کامیابی دنیوی و اخروی را به همراه خواهد داشت.

به انگیزه شرایط کنونی کشور و ایام کرونایی، در چند قسمت حجت‌الاسلام‌والمسلمين علیرضا محمدی‌نژاد از اساتید و کارشناسان دینی به تشریح احکام مسائل شرعی مرتبط با ویروس کرونا خواهد پرداخت.

حجت‌الاسلام محمدی‌نژاد در گفت‌وگو با ايكنا از قزوين، اظهار کرد: در روایات اهل‌بیت(ع) داریم که خداوند از سلامتی انسان خشنود می‌شود و راضی نیست که کسی خود را در معرض خطر و ضرر قرار دهد.

وی افزود: فقها تأکید دارند کسی که خود را در معرض خطر و ضرر قرار دهد و در حفظ سلامتی‌اش کوتاهی کند مرتکب عمل حرام شده است، این بدین معنا است که حفظ جان واجب است و ضرر زدن به بدن حرام است.

استاد فقه و اصول حوزه علمیه قم با بیان اینکه زیارت قبور مطهر اهل‌بیت(ع) امری بسیار پسندیده و مستحب است، عنوان کرد: حال اگر عملی مستحب چون زیارت اهل‌بیت(ع) در مقابل کار واجبی چون حفظ جان قرار بگیرد بی‌شک باید کار واجب را بر کار مستحب مقدم بداریم.

وی ادامه داد: با توجه به شیوع ویروس کرونا شاهد هستیم که اماکن مذهبی کشورمان برای جلوگیری از هرگونه خطری برای مردم به صورت موقت تعطیل شده که این اتفاق موافق دستورات اهل‌بیت(ع) و فقه اسلامی است.

این کارشناس دینی با بیان اینکه در احکام زیبای اسلام آمده اگر کسی چیزی بخورد و بوی دهانش دیگران را اذیت کند، ناپسند و مکروه است که در مجامع عمومی از جمله مسجد حضور پیدا کند، گفت: وقتی چنین تأکیدی وجود دارد این نشان از عمق توجه دستورات دینی به سلامتی و آزار ندادن افراد است. حال اگر کسی در اجتماعات حاضر شود و حضورش ضرر و خطری را برای دیگران به همراه داشته باشد این حضور حرام خواهد بود.

وی تأکید کرد: با توجه به شیوع ویروس کرونا در کشور اگر کسی ويروس واگیردار چون این ويروس را دارد نباید آن را از دیگران پنهان کند زیرا این کار او باعث می‌شود که دیگران به این ويروس مبتلا شوند.

حجت‌الاسلام محمدی‌نژاد در پایان خاطرنشان کرد: اگر کسی بیماری واگیردار خود را پنهان کند علاوه بر اینکه کار حرامی را انجام داده و گناهکار است ضامن خساراتی است که به دیگران از این طریق وارد کرده است.