به گزارش ایکنا از قزوین، با نگاهی ساده به تعزیه میتوان از آن بهعنوان یک هنر تمام و کمال و غنی یادکرد و بهرهگیری از سه هنر نمایش، موسیقی و ادبیات در این قالب هنری بر کامل بودن هنر تعزیه صحه میگذارد، هنری که هم از دیدگاه زیباییشناسی و هم از منظر اُنس و الفت با مردم عادی یگانه است.
در اواخر دوره صفویه و اوایل دوره قاجار تعزیه به معنای امروزی در آمد و در عصر قاجار پادشاهان، تجار و بزرگان از ساخت تکیهها و حسینیهها برای اجرای تعزیه حمایت کردند.
اواخر دوره قاجار به دلیل عدمحمایت محمدعلی و احمدشاه و نیز ورود نمایش امروزی به ایران، تعزیه رو به افول گذاشت و سپس در دوره پهلوی اول بهکلی ممنوع و در دوره پهلوی دوم که سینما رواج یافت تعزیه کاملاً تعطیل شد ولی خوشبختانه پس از انقلاب اسلامی برای احیای این هنر تلاشهایی صورت گرفت که امید است این اقدام تداوم پیدا کند.
قزوین؛ یکی از قدیمیترین صاحبمنصبان تعزیهخوانی در ایران
قزوین یکی از قدیمیترین صاحبمنصبان تعزیهخوانی در تاریخ ایران است و از دوران قاجار تاکنون تعزیهخوانان قزوینی با پیشی گرفتن از سایر تعزیهخوانان همواره در تکایا و حسینیههای منتسب به دولت به تعزیهخوانی پرداختند.
محمدحسن سلیمانی در گفتوگو با ایکنا از قزوین دراینباره اظهار کرد: تعزیه یکی از مراسمهای استان قزوین است که خاستگاه 400 ساله دارد و قزوین از دیرباز قطب تعزیه بوده است، تعزیه ازجمله آیینهایی بود که در آن دوران در قزوین اوج گرفت، در این هنر از عنصر نمایشی بهره گرفتهشده تا صحنه کربلا را بهمنظور پاسداشت وقایع عاشورا به نمایش بگذارند.
وی ادامه داد: ازجمله شاخصترین تعزیهخوانان قزوینی میتوان به ملاعبدالکریم جناب قزوینی، جواد دواتگر، ابوالحسن اقبال آذر، ابوالقاسم آذریفر، رمضان رنگرز و حبیبالله اسبمردی اشاره کرد که همواره در تکایای دولت وقت به تعزیهخوانی میپرداختند.
برگزاری معروفترین تعزیه قزوین در روستای «حصار خروان»
علیاصغر گمرکچی نیز دراینباره گفت: معروفترین تکیه در قزوین برای اجرای تعزیه در خانه شهیدی بود که در محله آخوند قرار داشت؛ از دیگر تکیهها میتوان به بازارچه آقا معصوم و آقا کبیر اشاره کرد که معمولاً کسبهها آنها را به راه میانداختند؛ اما در حال حاضر معروفترین تعزیه در قزوین در روستای «حصار خروان» برگزار میشود.
به گزارش ایکنا متولیان تعزيه و مسئولان باید بکوشند جایگاه معنوی این هنر در بین مردم حفظ شود زیرا با قدری تأمل میتوان دریافت که آثار مثبت اجتماعی و اخلاقی این هنر برای جامعه امروز غیرقابلانکار است.
انتهای پيام