تببین بُعد معنوی و نحوه ارتباط با خداوند امام (ره)/ با رفتن حضرت علی(ع) عدالت هم زیر خاک پنهان شد

حجت‌الاسلام والمسلمین حسین ملک‌مکان، رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه فارس در حاشیه مراسم سوگواری سالگرد ارتحال امام و ضربت خوردن مولای متقیان حضرت علی(ع) گفت‌وگو با ایکنا از فارس، ضمن تسلیت فرا رسیدن سالگرد ارتحال بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، به روش و منش امام راحل برای ارتباط با خداوند اشاره کرد و گفت: امام راحل ابعاد مختلفی داشت، هم فردی سیاسی بود به عنوان یک رهبر، هم اجتماعی، هم عارف، هم فقیه و بُعدی که اکنون بیشتر به آن می‌پردازیم بعد معنوی و نحوه ارتباط ایشان با خداوند بود که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

امام(ره) ارتباط تنگاتنگی با خداوند از همان دوران جوانی و نوجوانی شروع کرد
وی با بیان اینکه حضرت امام(ره) ارتباط تنگاتنگی با خداوند از همان دوران جوانی و نوجوانی شروع کرد، گفت: از میرزاجواد تهرانی نقل شده است که در جوانی  در حرم حضرت معصومه(س) یک سید نورانی دیدم که به‌گونه‌ای با خداوند ارتباط برقرار می‌کند که با نحوه عبادت دیگران فرق دارد و حتی نحوه گفت‌وگویش نیز متفاوت است و وقتی پرسیدم که او کیست، گفتند سید روح‌الله خمینی است.

رهبری که اهل دعا و بکا و خضوع بود
ملک‌مکان، امام راحل را اهل دعا، بکاء، خضوع، خشوع و شب‌زنده‌داری توصیف کرد و گفت: نماز اول وقت امام راحل هیچگاه ترک نشد و در هر حال و زمانی و حتی در کهولت سن و آن زمانی که در بیمارستان بستری بودند و دستگاه‌های مختلفی به ایشان وصل بود، به نماز اول وقت اهتمام داشت.
رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه فارس اظهار کرد: از مرحوم سیداحمد خمینی، فرزند امام نقل شده است که ایشان در روزی که فوت کردند، قبل از آن دائماً نماز می‌‌خواند و نمازهای واجب را همراه با نافله‌های آن اقامه می‌کرد و دائماً ذکر خدا بر لبانش جاری بود.

تکیه بر خداوند؛ عامل موفقیت امام خمینی(ره)
وی تأکید کرد: آنچه که امام را امام کرد و باعث شد که در مقابل قدرت‌های بزرگ بایستد و در مسیری که انتخاب کرده بود آن را موفق و پیروز کند، آن ارتباطی بود که با خدا داشت و پشتوانه محکمی برای امام شد و ایشان به کسی تکیه کرده بود که به هیچ وجه پشت او را خالی نکرد و آن خداوند متعال بود.

امام(ره) توجه ویژه‌ای به قرائت قرآن داشت
ملک‌مکان با بیان اینکه امام راحل توجه ویژه‌ای به تلاوت و قرائت قرآن به خصوص در ماه مبارک رمضان داشت، گفت: در ماه مبارک رمضان سه بار قرآن را ختم می‌کرد و این یعنی ارتباط با خدا.
رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور یادآور شد: مقام معظم رهبری می‌فرمایند ما بعد از رمضان‌ها وقتی به امام می‌رسیدیم کاملاً مشخص بود که امام نورانی‌تر شده‌اند و مشخص می‌شد که امام در رمضان راز و نیازش بیش از گذشته بوده است.

علاقه ویژه امام به مناجات شعبانیه و دعای کمیل
وی با بیان اینکه مقام معظم رهبری از امام راحل سئوال فرمودند که کدام دعا بیشتر مورد توجه شماست و امام فرمود مناجات شعبانیه و دعای کمیل، گفت: امام به خاطر تکیه بر خداوند و ارتباط با او، آن هم نه یک ارتباط معمولی و سطحی بلکه یک ارتباط عارفانه و معنوی و عمیق و گسترده و مستمر داشت که این ارتباط با خدا موجب یاری خدا می‌شد به نحوی که امام از هیچکس و هیچ چیزی غیر از خدا ترس نداشت و وقتی تشخیص می‌داد وظیفه و مسئولیتی که رضایت خدا در آن است آن را به هر شکلی که بود دنبال می‌کرد تا انجامش دهد و بر روی زمین نماند.
ملک‌مکان با تصریح اینکه آن مسئولیت نشانه این است که امام در هیچ لحظه‌ای حتی در اوج کارهایی که به عهده داشتند از یاد خدا غافل نبود، گفت: رهبری جهان اسلام و کشور اسلامی که یک مسئولیت بزرگی است قاعدتاً مشغله‌های فکری زیادی دارد اما این مسئله موجب نمی‌شد ذره‌ای از ارتباط اما با خدا و عبادتش کم شود و اجازه نداد امور دیگر با ارتباطش با خدا لطمه بزند لذا این باعث شد که امام تا روزهای آخر در این مسیر بندگی بایستد و به خاطر همین هم هست امام هیچگاه پایش نلغزید و از مسیر صحیحی که انتخاب کرده بود فاصله نگرفت چون خداوند همانطور که در قرآن وعده داده بود، اگر دین خدا را یاری دهید، شما را یاری خواهم کرد، امام را نیز یاری کرد.

علی(ع)؛ امامی که زاهد شب بود و مبارز و جهادگر روز
رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه فارس در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به فرا رسیدن سالروز ضربت خوردن حضرت علی(ع) گفت: حضرت علی(ع) امیر مؤمنانی است که زاهد شب بود و مبارز و جهادگر روز.
وی ادامه داد: امیر مؤمنانی که اگر بخواهیم جنبه‌های مختلفش را مورد بررسی قرار دهیم برای هر کدام باید کتاب‌ها نوشت؛ نسبت به عدالتش و توجهش به محرومین و نیازمندان که تازه وقتی آن حضرت ضربت خورد، ایتام متوجه شدند که چه کسی نیمه شب‌ها برای آن‌ها غذا می‌برده است و تازه متوجه شدند که امام و پدر معنوی خود را از دست می‌دهند.
ملک مکان بیان کرد: حضرت علی(ع) یک کارگر روزها مانند یک کارگر عادی کار می‌کرد و عرق می‌ریخت و شب تا صبح عبادت خداوند می‌کرد و با حضرت حق ارتباط داشت اما دشمنان نتوانستند ولی خدا را تحمل کنند و همان‌طور که پیامبر(ص) پیش‌بینی کرده بود، به دست اشق‌الاشقیا ضربت خورد.

سعادتی که در شب قدر نصیب مولای متقیان
وی، ضربت خوردن حضرت علی(ع) در شب قدر را سعادتی برای آن حضرت برشمرد و افزود: آن حضرت ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد خودش داشت که در خانه خدا متولد شد، در دامن پیامبر(ص) پرورش یافت و در خانه خدا و هنگام نماز هم ضربت خورد چرا که نتوانستند عدالت علی(ع) را ببینند.

با رفتن حضرت علی(ع) عدالت هم زیر خاک پنهان شد
رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه فارس با بیان اینکه با رفتن حضرت علی(ع) عدالت هم زیر خاک پنهان شد، گفت: نقل است که شب آخر حضرت علی(ع) خانه دخترش ام کلثوم میهمان بود و او برای پدرش که کهولت سن هم داشت هم مقداری نان و هم غذا و شیر برای افطار آماده کرده بگود، وقتی حضرت علی(ع) آمد نگاهی به سفره کرد و به دخترش گفت دخترم شما کی دیدی که پدرت بر سر سفره‌ای بنشیند که دو نوع غذا در آن باشد، دخترم علی(ع) با نان و نمک راحت‌تر است؛ علی(ع) عادت دارد با نان و نمک افطار کند لذا مختصری افطار و بسیار کوتاه استراحت کردند و مرتب به زیر آسمان می‌رفتند و آسمان و ستاره‌ها را نگاه می‌کردند و جمله إنا لله و إنا الیه راجعون جاری و عبادت خدا می‌کردند تا اینکه بالاخره نزدیکی‌های اذان صبح وضو گرفتند و به سمت مسجد رفتند و اذان آخر را در مسجد گفتند و به نماز ایستادند که شمشیر به فرق مبارکش رسید و به آن چیزی که حضرت علی(ع) به دنبالش بودند و آرزوی آن را داشتند، رسید و فرمود، «فزت و رب الکعبه».
انتهای پیام