به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، به مناسبت هفته پژوهش اقدام به معرفی آثاری که با این رویکرد منتشر شده است میپردازیم. از آن جمله «انقلاب و فرهنگ سیاسی ایران» نوشته حمیدرضا اسماعیلی است که به کوشش سوره مهر منتشر شده است.
هرگاه در جامعهای میان فرهنگ سیاسی هیئت حاکم با جامعه یکپارچکی نباشد؛ در درون فرهنگ سیاسی جامعه مولفهها و ویژگیهای رادیکالیسم وجود داشته باشد و در حالی که انگیزه مشارکتطلبی در جامعه به طور فزاینده وجود دارد، اما حکومت اجازه آن را به جامعه ندهد، زمینه برای وقوع انقلاب فراهم میشود.
در این صورت اگر نیروهای اجتماعی که در درون آن فرهنگ سیاسی فعالیت میکنند بتوانند تحت رهبری واحد به طور منسجم فعالیت کنند و در میان گفتمانهای موجود در جامعه یکی را به ایدئولوژی مبارزاتی تبدیل کنند، میتوانند به بسیج توده و فعالیت انقلابی سطوح مختلف جامعه امیدوار باشند.
«آخرین مجلس مشروطه» شامل دوره بیست و چهارم مجلس شورای ملی و انقلاب اسلامی نیز عنوان اثر دیگری است که با رویکرد پژوهشی منتشر شده است. سولیوان، آخرین سفیر آمریکا در ایران در گزارشی به وزارت امور خارجه کشورش، جلسات مناظره نمایندگان در مجلس را راهکار خوبی برای مشغول داشتن اذهان عمومی به خود دانست تا حکومت نظامی به آرامی کارهای خود را دنبال کند. وی مناظرههای مجلس را سوپاپ اطمینانی برای از بین بردن یأس و ناامیدی در کوتاهمدت ارزیابی کرده بود.
انعکاس مشروح مذاکرات مجلس در مطبوعات نیز با همین قصد بود. گر چه به زودی اثر خود را از دست داد، ولی فرصتی به وجود آورد تا بسیاری از مردم به برخی از مفاسد رژیم پی ببرند. اما رأی اعتماد مجلس به دولت شریف امامی، سپس تصویب حکومت نظامی در چندین شهر، ماهیت مجلس و انتقادات آنان را آشکار کرد.
شریف امامی اصل را بر فدا کردن همه چیز و نجات رژیم گذاشته بود، با این حال، مخالفانش با استفاده از تریبون مجلس علیه اعمال گذشته دولتها حماسهسرایی میکردند. چنان که گاه شایعات اغراقآمیز خیابانی را به عنوان واقعیتهای موجود بیان میکردند.