فقدان استفاده از تجارب هنرمندان پیشکسوت برای ارتقای تعزیه جای تأسف دارد
گروه هنر: هنرمند پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: بسیاری از بنیادها و تشکل‌های ایجاد شده با هدف احیای و ارتقای کیفی هنر تعزیه و شبیه‌خوانی با اغراض مالی فعالیت می‌کنند و در هیچ‌کدام از آنها توجهی به ماهیت تعزیه و آسیب‌شناسی آن به منظور رفع موانع و مشکلات موجود رخ نمی‌دهد؛ چرا که در این صورت باید از تجارب هنرمندان پیشکسوت نهایت استفاده به عمل می‌آمد.
وی ادامه داد: اگر در مقاطعی هم شاهد گوش‌چشمی و درصد توجهی به این نهاد هنری که ریشه در باور و تفکر بومی ایرانی دارد هستیم، به طور قطعاً منافع مادی که می‌تواند به واسطه ظرفیت‌های عمیقی که این هنر در باطن و کنه خود داشته، عاید برخی جریان‌های خاص کند، بیشتر از خود ماهیت هنری تعزیه مورد توجه بوده است.
بازیگر مجموعه «امام علی(ع» تصریح کرد: از زمانی که این نهاد فرهنگی(تعزیه) به عنوان میراث فرهنگی و معنوی در سازمان یونسکو ثبت جهانی شد، رویکرد مناسبی را از سوی مسئولان نسبت به آن نظاره‌گر بودیم و در کنار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان‌هایی همچون شهرداری تهران به تشکیل بنیادهایی برای فعالیت در این زمینه پرداختند اما غافل از اینکه در هیچیک از آنها، اثری از مداخله و استفاده از تجارب ارزنده پیشکسوتان و کارشناسان تعزیه به چشم نخورد که البته این امر نشان از آن دارد که مسئولان نه با داعیه احیای این سنت دیرینه نمایشی بلکه با انگیزه‌های مادی پای در این راه گذاشته‌اند.
این بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر در ادامه گفت: کافیست تنها نگاه اجمالی به ساختار مدیریت تشکل‌هایی که با هدف پرداخت و فعالیت در زمینه هنر تعزیه ایجاد شده‌اند، بپردازیم؛ به راستی در کدامیک از آنها حضور مؤثر و راهبردی قشری از جامعه تعزیه‌خوان که سابقه دهه‌ها فعالیت مؤثر و تنها از سر عشق و محبت به خاندان اهل بیت(ع) را دارند، می‌توان مشاهده کرد؟
فراهانی افزود: به شخصه با توجه به اشرافی که نسبت به فعالیت در حوزه هنر تعزیه و شبیه‌خوانی در شهرستان فراهان و منطقه سفیدآب را که مرحوم مرشد ولی‌الله ترابی رکن رکین هنر تعزیه، نقالی و پرده‌خوانی در این خطه است، دارم به جرئت می‌‌توانم اذعان کنم که این خانواده هنرمند و زحمتکش عمری است که در کنار کار کشاورزی و کار و کسب روزمره محلی خود، تجارب گرانسنگی در زمینه هنرهای سنتی و آئینی ایران در اختیار دارند که کسی از آنها بهره‌برداری درستی نمی‌کند.
وی در پایان گفت: واقعیت
این است که بسیاری از مدیران و مسئولان فرهنگی کشور که اکنون داعیه‌دار پرداخت
درخور به هنر تعزیه را دارند در طول سال یک‌بار هم به تماشای چنین مجالسی نمی‌نشینند
چه برسد به اینکه با سرکشی از شهرستان‌ها و روستاهایی که مهد هنر تعزیه هستند، در
جریان وضعیت موجود این هنر قرار گرفته و به حمایت از فعالان آن بپردازند.
امیرسجاد دبیریان
